Τα Χριστούγεννα και οι διακοπές είχαν περάσει και η Κατερίνα είχε ένα σωρό ερωτηματικά στο μυαλό της αναπάντητα.Της άρεσε να βλέπει το Νίκο και να μιλάνε και ήξερε ότι ακόμα δεν ήταν ερωτευμένη μαζί του γιατί της έσπαγε τα νεύρα και της έδινε την εντύπωη του σνομπ και  του κολλημένου με την εμφάνιση.Ίσως γιατί παρατηρούσε κάθε αλλαγή στα μαλλιά της και τη σχολίαζε..... Αλλά η Κατερίνα σαν όλες τις "Κατερίνες" του κόσμου είχε και τις ανασφάλειές της."Σιγά μη γύριζε να την κοιτάξει σκεφτόταν" κι ας μην ηταν κι ο πιο ωραίος στο φροντιστήριο..... Δεν ηξερε τίποτα στο κατω κάτω ούτε καν αν να έχει καμιά άλλη σχεση, ή τι άτομο είναι.Κάτι όμως την προκαλούσε να τον γνωρίσει καλύτερα μπας και τα φαινόμενα απατούν στην περίπτωσή του.

Αυτό όμως δεν φαινόταν κι ιδιαίτερα εύκολο όταν γύριζαν με τόσο κόσμο και δεν μιλούσαν καθόλου.. Γι αυτό κι εκείνη τυχαία ανακάλυψε τον τρόπο να τον βλέπει λίγο περισσότερο και αποκλειστικά για τον εαυτό της, μήπως βγάλει καμιά άκρη για το τι σκέφτεται κι αυτός για εκείνη. ΣΚΟΥΡΑ τα πράγματα. Μια έτσι μια γιουβετσι..... Σαν τα μουγκά και οι 2. Υποτίθεται για 2 άτομα αν κολλάνε και υπάρχει χημεία μεταξύ τους όλο και κάπως μιλάνε.Εκεί που έλεγε κάτι ωραίο κι αυτός, τη μια βδομάδα χαιρότανε η Κατερίνα. Δεν προλάβαινε να χαρεί την άλλη  βδομάδα και κάτι γινότανε που της το χάλαγε. Και φεύγαν οι βδομάδες... Αλλά τελικά δεν το απέφυγε.Τον ερωτεύτηκε.

Θα ταν δεν θα ταν τέλη Ιανουαρίου, όταν πήγε πάλι τυχαία υποτίθεται να λύσει ασκήσεις στο φροντιστήριο.Είχαν μιλήσει από το προηγούμενο βράδυ και ο Νίκος είπε ότι θα πήγαινε κι εκείνος. Η καημένη η Κατερίνα αγωνία.... Είχε φτάσει από νωρίς και είχε λύσει 3 κεφάλαια ασκήσεις μέχρι να έρθει. ΑΓΩΝΙΑ μεγάλη, γιατί δεν βρισκόταν στην καθιερωμένη αίθουσα στη γραμματεία. Αργούσε κι αυτός (άλλο ένα πράγμα που τη νευρίαζε στο Νίκο) και φοβόταν ότι μπορεί να πάει και να μη συναντηθούνε ή να μην πάει και καθόλου. Η ώρα ήταν και τέταρτο. Άλλα 5 λεπτά και θα εξαφανιζόταν απο κει. Τελευταία προσπάθεια σκεφτόταν. Κρίμα κι ήταν ευκαιρία γιατί θα βρίσκονταν μόνοι τους σε μια ολόαδεια αίθουσα σε έναν ολόαδειο όροφο.Και τότε άνοιξε η πόρτα και μπήκε, από όλη την άδεια αίθουσα άφησε τα πράγματά του ακριβώς διπλα σε κείνη.Και κάθισε τόσο κοντά της φορώντας ένα τόσο τέλειο άρωμα που κόντεψε να λιποθυμήσει.Το μπουφάν του μύριζε τέλεια από χιλιόμετρα. Απο κείνη τη στιγμή, από κείνη τη στιγμή τον ερωτεύτηκε.Μύριζε τόσο ωραία και καθόταν τόσο κοντά της που δεν την ένοιαζε μη μπει κανείς, μην τους δουν απο το γυάλινο τζάμι, δεν την ένοιαζε τίποτα τίποτα τίποτα, παρα μόνο να τον φιλήσει στο λαιμό, αλλά τελευταία στιγμή συγκρατήθηκε. Αυτό που ήξερε ήταν ότι δεν θα τα παράταγε παρά μόνο αν υπήρχε άλλη, και πως όσο κι αν ήθελε να τον φιλήσει προτιμούσε να το κάνει εκείνος πρώτος. Ήθελε να την θέλει γιατί ήταν εκείνη κι όχι επειδή τον φίλησε ή τον προκάλεσε.

Τί ήταν εκείνο που έκανε τι διαφορά στο Νίκο?Μα όσο χαζό κι αν ακούγεται τα πιο απλά πράγματα. Απλά πράγματα που θα της άρεσε να έχει στη ζωή της έτσι κι αλλιώς. Κατ'αρχάς ήταν ενας γλύκας στη φατσούλα, οταν γελούσε ήταν τρέλα. Το ότι την κακομάθαινε όσο πέρναγε ο καιρός και δεν της χάλαγε χατήρι.Εκανε πράγματα που έκανε κι εκείνη όταν βαριόταν, ζωγράφιζε στο βιβλίο και έκανε με τους αντίχειρες κύκλους.  Άραγε είναι δυνατόν να μην ταιριάζουν? Το βασικότερο όμως είναι οι συμπτώσεις και η  απόσταση.

Και κάπως έτσι ο Νίκος και η Κατερίνα σιγά σιγά άρχισαν να μηδενίζουν τις αποστάσεις. Κι είπαν ότι θέλουν να είναι μαζι. Κανείς δεν ξέρει για πόσο, μπορεί η απόσταση να ξαναμεγαλώσει κάποτε όπως συμβαίνει με  όλα τα ζευγάρια.

Η απόσταση με την οποία μπορείς εύκολα  να σκοτώσεις και να σκοτωθείς είναι κάτι που δεν αντέχει με τίποτα η Κατερίνα......Και δεν εννοώ αποκλειστικά την χιλιομετρική απόσταση.Ούτε τη θολούρα, τον πόνο και την προσποιηση που φέρνει η απόσταση αντέχει, είναι λιγότερο επίπονο να πεις σε κάποιον ότι δεν  αιθάνεσαι ή έπαψες να αισθάνεσαι κάτι παρά να προσποιείσαι τα συναισθήματα και να σκέφτεσαι άλλους και άλλα. Γιατί τότε έχεις αυτόματα χαλάσει ότι ωραίο μπορεί να έχεις ζήσει με τον άλλον.

Για μια μόνο στιγμή φοβήθηκε η Κατερίνα ότι ο Νίκος, ή ότι η ίδια  θα φύγει μακριά. Ούτε να το ξανασκεφτεί δεν θέλει, το μόνο που θέλει είναι για μια φορά στη ζωή της  να γκρεμήσει τις γ........ τις αποστάσεις όσο μπορεί κι όσο αντέξει. Θελει να κακομαθαίνει το Νίκο με τον τρόπο της  όπως την κακομαθαίνει αυτός, ίσως και περισσότερο.Μπορεί να μην του το λέει για να μην τον σκοτώσει και σκοτωθεί σε περίπτωση που φύγει αλλα εκείνος το έχει ήδη δει στα μάτια της ότι τον αγαπαει.Και όσο θα ξυπναει δίπλα της και θα της χαμογελάει θα τον αγαπάει.Και ίσως αυτό είναι τελικά που αρέσει περισσότερο στην Κατερίνα, το ότι νιώθει τι αισθάνεται χωρίς να του το πει.

τραγουδιών, καταστασεων και συναισθημάτων.

Χαρά, θλίψη, έρωτας, θυμός, νοσταλγία,αδιαφορία, βαρεμάρα, νεύρα, αγωνια, γέλιο και δάκρυ....

Ξυπνάω.... και κοιμάμαι με τη σκέψη σου...

Με τη φωνή σου να ψιθυρίζει το όνομά μου στο αυτί μου. Μόνο αυτό με κρατάει κι αντέχω αυτή τη δύσκολη βδομάδα. Ε εντάξει να ναι καλά και οι φίλοι μου κατά κάποιο τρόπο που με κάνουν να ξεχνιέμαι.Μια δύσκολη βδομάδα για πολλούς λόγους. Μα τι έχουν πάθει όλοι καλοκαιριάτικα και λείπεις και συ?

Denn wer liebt, der ist voller Sehnsucht, und findet nie den Schlaf

οποιος αγαπά είναι γεμάτος νοσταλγία και δεν βρίσκει ποτέ ύπνο

sondern zählt die ganze Nacht hindurch, αλλά μετράει όλη τη νύχτα

die Tage, die da kommen, und gehen. τις μέρες που έρχονται και περνούν.

ΓΕΛΙΑ ΓΕΛΙΑ ΓΕΛΙΑ. Αντωνάκη ξεκαρδιστήκαμε στα γέλια αλλά πάρε το χαμόγελό σου μέχρι τα αυτιά και  το κουβαδάκι σου και σε αλλη παραλία αγοράκι μου... Δεν παλεύεται η βδομάδα.Δεν έχουμε όρεξη για χαμόγελα, και γενικά μην παίρνεις και πολλά θάρρητα! Πανε οι 3 μερες μείναν 2. Με τη μουσική στο τερμα θα τη βγάλω πάλι να μην ακούω και πολλά πολλά.Φταίνε κι οι ορμόνες που αδιαθέτησα, το πόδι που με έχει πεθάνει και η ζέστη ταυτόχρονα? Αλλά δεν μπορώ να σε αντέξω με τίποτα αδερφάκι μου.

Ούτε ιδιαίτερη όρεξη για μάθημα, ούτε για διάβασμα όμως υπαρχει.Βαριέμαι να πάω και Σαλαμίνα. Τώρα που έρχεσαι εσυ φεύγω εγώ.Σπαστικό!!!!! Δε περίμενα ότι θα μου λειπες τόσο πολύ.

Αν ήσουν εδώ θα ξυπνούσαμε μαζί
και θα πίναμε καφέ απ' το ίδιο φλιτζάνι
αν ήσουν εδώ δεν θα λέγαμε πολλά
μα θα ζούσαμε αγκαλιά και αυτό μου φτάνει..

Άγγελέ μου δε σου λέω ότι σε αγαπάω γιατί φοβάμαι. Αρνούμαι να το πω γιατί νομίζω ότι ζω σε όνειρο κι αύριο θα χω ξυπνησει και θα μου το χουν πάρει.

Όπως τυλίγονταν τα χέρια στο σώμα
κι όπως έσπαγε σ' αστέρια η βραδιά
σου είχα αγγίξει δειλά την καρδιά
σ' αγαπάω

Κι όπως έπεφταν τ' αστέρια στο χώμα
Κι όπως πέφταν στη γη τα κορμιά
σου βρήκα μόνο μια λέξη να πω
σ' αγαπάω
Εσύ που έστρεφες αργά το μαχαίρι
Εσύ που μου 'παιρνες γλυκά τη ζωή
Εσύ (δις)

Γύρω ο κόσμος περπατά σε ζευγάρια
κι εγώ μονάχη σ' ένα σπίτι κλειστό
να χω ένα ψίθυρο στο στόμα ζεστό
σ' αγαπάω

Ο άγγελός μου, ο άνθρωπός μου, ο θάνατός μου
Εσύ (δις)

Ελπίζω να μη γίνεις ο θάνατός μου. Θα φύγεις? Θα φύγω? Θα βαρεθείς? Δε ρωτάω αν θα βαρεθώ εγώ,ας μη λέω μεγάλες κουβέντες,συνήθως δεν βαριέμαι ποτε...? Δε με νοιάζει,τι θα γίνει, αυτό που θέλω είναι να ζήσω τα πάντα μαζί σου γιατί για πρώτη φορά στη ζωή μου μετανιώνω που έχασα τόσο πολύτιμο χρόνο.

Lying close to you feeling your heart beating
And I'm wondering what you're dreaming
Wonderin' if it's me you're seeing
Then I kiss your eyes
And thank God we're together
I just want to stay with you in this moment forever
Forever and ever

Don't wannna close my eyes
I don't wanna fall asleep
Cause I'd miss you babe
And I don't wanna miss a thing
Cause even when I dream of you
The sweetest dream will never do
I'd still miss you babe
And I don't wanna miss a thing

Ακόμα κι αν η τύχη τα φέρει έτσι και πρέπει να ειμαστε μακριά (γιατί εγώ σε αντίθεση με σένα πιστεύω στην τύχη και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που σε έφερε στη ζωή μου) θέλω να έχω ζήσει όσα περισσοτερα γίνεται μαζί σου. Γιατί η ζωή δεν μετριέται απ'τις στιγμες που έχουμε αναπνοή αλλά από τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα. Και εγώ νιώθω έτσι κάθε φορά που εισαι κοντά μου.

ΥΓ: Κρίμα που δεν σου αρέσει ο Χατζηγιάννης, έχει τα πιο ερωτικά τραγούδια κι ακολουθεί αφιέρωμα.

θες να δούμε τα αστέρια μαζί κι όχι ο καθένας χώρια? Είναι πάρα πολύ απλό! Αρκεί να μου το ζητήσεις και δεν θα στο αρνηθώ. Δεν είναι ότι δεν θέλω να τα δω μαζί σου απλά όποτε παω να μιλήσω δένεται η γλώσσα κόμπος. Το ξέρεις ότι δεν τα πάω καλά με τα λόγια. Δε μπορώ να σου πω εγώ το πότε, μόνο το πως. Θα στρώσουμε την κουβέρτα και τα μαξιλάρια στην ταράτσα σου,θα ανάψουμε κεράκια και θα κατσουμε εκεί χαλαροί όση ώρα θές.....Όση ώρα χρειαστεί να λυθεί ο κόμπος.Αρκεί να είμαστε για λίγο μόνοι.

Γκρινιάρη μου, μια φορα δε σου έκανα το χατήρι κι ολο παράπονα είσαι. Δεν είναι ότι δεν σου δίνω σημασία.Το αντίθετο! Μπουμπούνα μου, αν δε σου δινα σημασία, δε θα ερχόμουνα συνέχεια στο φροντιστήριο τις ώρες των μαθημάτων σου για να σε βλέπω.Δε θα ερχόμουν τα βράδια μεχρι σπίτι σου με την πρόφαση ότι πάω στον κολλητό μου τόσο αργά μετά το μάθημα.Επισης τόσοι άλλοι μέναν κοντά με μένα, αλλά εγώ μόνο με σένα ήθελα να πηγαίνω φροντιστήριο πάντα. Τι νόμιζες? ότι ήταν τυχαίο? καλά κάνεις και δεν πολυπιστεύεις στην τύχη.

Αν δε σου δινα σημασία δε θα κανόνιζα συνέχεια να πηγαίνουμε για τρέξιμο που το βαριέμαι απίστευτα. Και δε θα σπυ έγραφα αυτό το πόστ.Έχω ρίξει πολύ τρέξιμο, κυριολεκτικά και μεταφορικά για να δούμε επιτέλους αυτά τα αστέρια παρέα.

Ποτε θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου? Ε αυτό δεν το ξερεις και δεν το ξέρω στα σίγουρα, μπορεί να έχει ήδη έρθει και να μη στο λέω.Δε θα στο πω.Θα το δεις στα μάτια μου. Δεν είμαι αδιάφορη, δεν είμαι κρύα, απλά είμαι πολύ καιρό μόνη μου κι ο κόμπος δε με αφήνει να μιλήσω....Το μόνο που ξέρω είναι οτι θέλω να είμαι μαζί σου.Το μόνο που ξέρω είναι ότι θέλω να δούμε τα αστέρια μαζί. Το μόνο που ξέρω είναι ότι κάθε φορά που με φιλάς θέλω το φιλί αυτό να κρατήσει αιώνια......

ΥΓ: Μήπως να με φιλάς συχνότερα για να μη γίνω και γω παραπονιάρα σαν εσένα?

ΥΓ2: Please ασε μούσι πάλι. Μόνο για μια φορά! Έτσι κι αλλιώς θα στο ζητήσω να το ξυρίσεις, θα με ενοχλεί στάνταρ.

ΥΓ3: Καλά να πάθεις που έμπλεξες με τρελή! τώρα δεν ξεμπερδεύεις.....

ΥΓ4: Μωρό μου καληνύχτα!