Tο μνημειακό έργο «Σύνθεση» (90 x 220 cm) του Γιάννη Μόραλη έκανε ρεκόρ για ζώντα Ελληνα ζωγράφο. Η τιμή του «σκαρφάλωσε» στα 723.000 ευρώ στη δημοπρασία «Greek Sale» του Οίκου Bonhams στο Λονδίνο. Το «Δυτικό Δωμάτιο» του ίδιου καλλιτέχνη ήταν το τρίτο ακριβότερο έργο της ίδιας δημοπρασίας, με τελική τιμή 471.037 ευρώ.

Το «Greek Sale» της 15ης Μαΐου με έργα νεοελληνικής τέχνης του 19ου και 20ού αιώνα, έφτασε συνολικά στα έξι εκατομμύρια ευρώ. Στην κατάμεστη αίθουσα άλλαξαν τελικά χέρια περίπου 160 έργα (από σύνολο 200), αγγίζοντας το 82% η συνολική πώληση. «Η ελληνική αγορά στο διεθνές χρηματιστήριο της τέχνης βρίσκεται σε ανοδική τροχιά. Φαινόμενο καθόλου τυχαίο, καθώς υπάρχει δύναμη που θα φανεί στο μέλλον» δήλωσε από το Λονδίνο η κυρία Τερψιχόρη Αγγελοπούλου, υπεύθυνη του Οίκου.

Η «Σύνθεση» (1965) του μεγαλύτερου εν ζωή Ελληνα ζωγράφου είναι αναβίωση του αρχετυπικού σύμπαντος Ιωνικής Ζωφόρου ή Δωρικής Μετώπης. Απεικονίζει μέλη αρχαίου ελληνικού ναού ή νεοκλασικού σπιτιού, ενώ ξεπροβάλλουν οι ανθρώπινες φιγούρες μιας κοπέλας και ενός αγκαλιασμένου ζευγαριού.

(Ελεύθερος Τύπος)

Ο Γιάννης Μόραλης είναι από τους αγαπημένους μου Έλληνες ζωγράφους και, βέβαια, δεν είμαι αρμόδια να κρίνω, αλλά 723.000 ευρώ;;;;;Τι να πω;Μπράβο!Μπράβο!Στην..νεοελληνική...τέχνη...

Για δες αγάπη μου μακριά, πόσο μακριά είναι οι κήποι
και κρίμα, δεν είναι ούτε αυγή και μόλις ξεκινάμε.
Θα μας ρημάξη η κακωσιά και θα μαράνη η λύπη
την ακριβή μας τη χαρά, πως ταιριασμένοι πάμε.

Στέρξε να μείνουμε σε μια του δρόμου μας γωνούλα,
κάτω στον ίσκιο μιας εληάς – ήσκιε μου εμπιστεμένε.
Και γω θα δης με των φιλιών τη δροσερή πηγούλα
θα σου γιομίσω την καρδιά λουλούδια, αγαπημένε!

 Καλή εβδομάδα :)

Γραμματική της φαντασίας:Το δημιουργικό λάθος

 «Δεν είναι κάτι καινούριο ότι από ένα λάθος μπορεί να γεννηθεί μια ιστορία. Αν δακτυλογραφώντας ένα άρθρο μου, μου τύχει να γράψω ‘Λαγονία’ αντί ‘Λαπωνία’, να που έχω ανακαλύψει μια νέα χώρα γεμάτη από τα συμπαθητικά τετράποδα:θα ήταν κρίμα να τη σβήσουμε από τους χάρτες του πιθανού με τη γόμα΄ καλύτερα να την εξερευνήσουμε σαν τουρίστες της φαντασίας.

Αν ένα παιδί γράψει στο τετράδιό του ‘νήσος Έγινα’ , έχω δύο επιλογές: ή να διορθώσω το λάθος με μπλε ή κόκκινο στυλό ή να εξετάσω πόσο σημαντικό ‘έγινε’, ώστε να το έχει και ο χάρτης.

Ένα υπέροχο παράδειγμα δημιουργικού λάθους είναι εκείνο που βρίσκουμε, σύμφωνα με τον Τόμσον, στη Σταχτοπούτα του Σαρλ Περό:το γοβάκι αρχικά έπρεπε να είναι από ‘vaire’(ένα είδος γούνας) και μόνο χάρη σ΄ ένα τυχερό ατύχημα έγινε ‘verre’, δηλαδή από γυαλί. Ένα γυάλινο γοβάκι είναι οπωσδήποτε πιο φανταστικό από ένα οποιοδήποτε γούνινο παντοφλάκι, έχει περισσότερη γοητεία, έστω κι αν είναι γόνος καλαμπουριού ή λάθους αντιγραφής.

[…]Από μία μόνο λέξη μπορούμε να εξαγάγουμε πολλά λάθη, δηλαδή πολλές ιστορίες. Για παράδειγμα, από το ‘αυτοκίνητο’: ‘αυτικίνητο’(ένα αυτοκίνητο με αυτιά φαντάζομαι), ‘αστροκίνητο’, ‘αυτοκούνητο’, ‘αυγοκίνητο’ (αυτό πρέπει να χρειάζεται αυγά και όχι βενζίνη για να κινηθεί).]

Κάνοντας λάθη μαθαίνουμε, λέει μια παλιά παροιμία. Η καινούρια θα μπορούσε να είναι ‘κάνοντας λάθη επινοούμε’.»

 (Τζιάννι Ροντάρι, Γραμματική της φαντασίας, Μεταίχμιο)

…………………………………………………………………………………………..

Και να μερικές ωραίες μπομπιρολέξεις, που ζητούν ορισμό:

1.Φαλακή (φυλακή κατά την Μαρία)

2.Αγιόγατα,γριόγατα και ξυλόψαλο(αγριόγατα και σκυλόψαρο κατά Κωσταντίνα)

3.Φόρυβος(θόρυβος κατά Βλαδίμηρο)

4.Ελικότερο(δε θυμάμαι ποιος μπόμπιρας έχει την πρωτιά εδώ!)

5.Εροπλάνο(ούτε δω!)

Δέξου ετούτο το φιλί στο μέτωπό σου!

Και τώρα που χωρίζουμε,

Άφησε να σου πω-

Ότι οι μέρες μου εκύλησαν μέσα στ΄ όνειρο

Είναι αλήθεια, όπως το λεγες΄

Αν, όμως, η ελπίδα πέταξε

Μες σε μια νύχτα ή μια μέρα,

Μες σ΄ ένα όραμα ή μες στο τίποτα,

Είναι γι΄  αυτό λιγότερο χαμένη;

Όλα όσα βλέπουμε ή ό, τι φαινόμαστε

Όνειρο είναι μέσα σε όνειρο.

Στέκομαι ανάμεσα στο βογγητό

Μιας θαλασσοδαρμένης ακτής,

Και μες στα χέρια μου κρατώ

Κόκκους χρυσούς της άμμου-

Πόσοι λίγοι! Κι όμως πως γλιστράνε

Από τα δάχτυλά μου και βαθιά πάνε,

Καθώς θρηνώ-καθώς θρηνώ!

Θεέ μου! μήπως θα μπορούσα  

Μέσα στο χέρι πιο σφιχτά να τους κρατούσα;

Θεέ μου! πως θα κατορθώσω

Μόνο ένα απ΄ το ανίλεο κύμα να γλιτώσω;

Όλα όσα βλέπουμε ή ό, τι φαινόμαστε

Όνειρο είναι μονάχα μέσα σε όνειρο;

Έντγκαρ Άλλαν Πόε (Μετάφραση Στ. Μπεκατώρος)

Καλή εβδομάδα :-)

Το Στρουμφοχωριό πάει κατά διαόλου από τότε που μπήκε ο Μάιος.Τα Στρουμφάκια δεν θέλουν ούτε να ακούσουν, ούτε να μιλήσουν, ούτε να παίξουν μέσα, ούτε να βγουνε έξω, ούτε να τραγούδια, ούτε παραμύθια, ούτε τίποτα.Ε, μα πια!Τόσους μήνες σχολείο!Κουράστηκαν τα παιδιά!Και μας μένουν άλλες....10 εβδομάδες!!Με το ζόρι τους κρατάω να μην το σκάσουν από την...φυλακή!Δια του λόγου το αληθές μια σημερινή φωτογραφία....

Μάκια!!

Τις χαραυγές ανατέλλω στα μάτια σου,

τα δειλινά δύω στο βλέμμα σου,

τις νύχτες ξενυχτάω στα όνειρά σου,

γεννιέμαι και πεθαίνω για την αγάπη σου.

Υπάρχω γιατί υπάρχεις,

αναπνέω γιατί αναπνέεις,

ζω γιατί ζεις,

κουρασμένοι ναυαγοί οι σκέψεις μου,

βρίσκουν καταφύγιο στο ήσυχο λιμανάκι της ψυχής σου.

Τάραξες τα λιμνάζοντα νερά μου,

ταρακούνησες τα σαθρά θεμέλια του είναι μου.

Τράβηξες από πάνω μου το πέπλο της μοναξιάς,

πέταξες μακριά τη μάσκα της συμβιβασμένης μου ζωής,

άνοιξες με το γλυκό σου γέλιο,

ένα πλατύ παράθυρο στον ήλιο……

(Δημοσθένη Ζαβιτσάνου-Πελαγίσιες αύρες,Εκδόσεις Θουκυδίδης)

Καλημέρα, καλή εβδομάδα ;-)

Παραμύθι από την Ινδία

Ένας εκπαιδευμένος παπαγάλος είχε μάθει να μιλά, αλλά έλεγε μόνο μία φράση: «Δεν υπάρχει αμφιβολία!». Το αφεντικό του, που είχε βαρεθεί να ασχολείται μαζί του, αποφάσισε να τον πουλήσει. «Πόσο κάνει;», ρώτησε ένας περαστικός. «Εκατό ρουπίες», απάντησε με αποφασιστικότητα ο πωλητής. «Μεγάλο ποσό για έναν παπαγάλο!», είπε ο περαστικός και στράφηκε στο πουλί: «Αξίζεις στ΄ αλήθεια τόσα χρήματα;». «Δεν υπάρχει αμφιβολία!», απάντησε ο παπαγάλος. Ο άνθρωπος θαύμασε την απάντησή του και τον αγόρασε αμέσως. Γρήγορα, όμως, κατάλαβε ότι είχε πιαστεί κορόιδο, γιατί ο παπαγάλος ήξερε μόνο αυτή τη φράση. Έτσι, κοιτάζοντας το πουλί, είπε: «Ήμουν πράγματι χαζός, που σε αγόρασα!». «Δεν υπάρχει αμφιβολία!», απάντησε ο παπαγάλος. Ο άνθρωπος γέλασε με την καρδιά του και τον άφησε να πετάξει ελεύθερος… 

(Κάθε μέρα κι ένα παραμύθι-Εκδ. οίκος Π. Τραυλος)

Αυτές τις μέρες κάτι συμβαίνει. Κάτι δεν πάει καλά. Και με τα παιδιά μου και με μένα. Συνέχεια φωνές, φασαρία, έχω φτάσει σε σημείο να μην αντέχω τον εαυτό μου  :( Ελπίζω μόλις ξαναφτιάξει ο καιρός και αρχίσουμε να βγαίνουμε πάλι έξω να ηρεμήσουν τα πνεύματα…Δεν γράφω πως τα περάσαμε σήμερα στο σχολείο, γιατί σε κανέναν δεν θα αρέσει, έχω συγκεντρώσει όμως από την προηγούμενη εβδομάδα μέχρι σήμερα μερικές ενδιαφέρουσες ομολογώ συζητήσεις και μπομπιροατάκες!

  Νο1:Μαρία και Θοδωρής-«Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος…»

Η γλωσσού η Μαρία εδώ και καιρό έχει από κοντά τον Θοδωρούλη μας, που –όπως έχω ξαναγράψει- στόμα έχει και μιλιά δεν έχει! Τον τραβολογάει μια από δω, μια από κει, εκείνος την ακολουθεί. Και πάνω κάτω η ίδια ερώτηση όλη την ώρα:

-Θοδωρή θες α με παντευτείς;

Ε, μια την άντεξε, δυο την άντεξε, τρεις την άντεξε, σήμερα τον ξαναρωτάει:

-Θοδωρή θες α με παντευτείς;

Κι ο Θοδωρής, που σπάνια ακούμε την φωνούλα του, τρελαμένος πάει κοντά της, ανοίγει τα χέρια, και της φωνάζει:

-Ό σ ι !!!!!! (Ήταν ένα Όχι, άλλο να σας το λέω, άλλο να το βλέπετε! Μεγαλύτερο κι από εκείνο του Μεταξά!)

Νο2:Κωσταντίνα η Λιχούδα.

Στο σχολείο μας τα παιδιά τρώνε και πρωινό και μεσημεριανό. Περίπου επί μία εβδομάδα τους δίνανε κάθε μέρα για πρωινό μερέντα. Έβλεπα την Κωσταντίνα να δυσανασχετεί, αλλά δεν έλεγε τίποτα. Την τελευταία μέρα της εβδομάδας όμως έχασε την υπομονή της μόλις ξαναείδε μερέντα:

-Πάλι μελέντα; Δεν το αντέχω! Όλο μελέντα θα μας δίνουνε σ΄ αυτό το σχολείο; Βαλέθηκα!

(Όμως έφαγε εν τέλει όλη την φέτα της!)

Νο3:Δημήτρης ο «Γίφαντας»

Μια μέρα έρχεται ο Δημήτρης και μου δείχνει τα μπράτσα του:

-Κοίτα, είμαι τελάστιος γίφαντας!!

-Ωωωω, τι γίγαντας είναι αυτός! Μαμά μου, φοβάμαι. (απαντάω εγώ η έξυπνη)

-Όχι γίγαντας. Γ ί φ α ν τ α ς! Δεν καταλαβαίνεις;

(Αααα, γίφαντας, ναι, τώρα κάτι κατάλαβα….)

Φεύγει και έρχεται μετά από λίγο. Κοιτάει τα νύχια μου, που είναι βαμμένα:

-Όταν ήμουνα κολιτσάκι, είχα βάτσει κόκκινα νύχια. Τώλα όμως μεγάλωσα και έγινα άντλας! Και δουλεύω στην αστυνομία. Και αύλιο με τσίμπησε ένα φίδι και μετά πέθανα. Αλήθεια είναι αυτά. Κοίτα τι μεγάλος που είμαι! Είδες τι τελάστια αυτιά που έχω;;

(Μιλάμε έριξα ένα γέλιο με τις ιστορίες του Δημήτρη εκείνη τη μέρα! Αν τον ακούσετε να μιλάει….Τέλειος! Τελικά έχουμε πολύ γλωσσάδικα παιδιά σ΄ αυτό το σχολείο φέτος…!)

Νο4:Οδοντίατροι!

Μια μέρα πονούσε το δόντι μου. Τα παιδιά με κοιτούσαν που δεν ήμουν καλά και με ρωτάνε:

-Τι έχεις;

-Πονάει το δοντάκι μου.

Τρέχουν να φέρουν ένα βαλιτσάκι του γιατρού που έχουν, να με κάνουν καλά.

-Άνοιτσε το στόμα σου.

-Δεν μπορώ, δεν θέλει να ανοίξει. Κοιμάται τώρα.

-Ααααα, νύχτα είναι στο στόμα σου; Γι΄ αυτό τα δόντια σου κλαίνε και πονάνε;;; Φοβούνται;

(Τι να σχολιάσω…Έμεινα με το στόμα ανοιχτό!)

Νο5:Παναγιώτης ο άσχημος!

Σήμερα το άκουσα κι αυτό!!! Από τον Παναγιώτη, ο οποίος δεν ξέρω γιατί, αλλά έχει μια εμμονή με τα μακριά μαλλιά και με την τηλεόραση.

-Κυρία μου, εγώ θα γίνω κορίτσι!

-Τι λες Παναγιώτη μου; Τέτοιος κούκλος θέλεις να γίνεις κορίτσι;

-Ναι!!! Μ΄ αρέσει να γίνω άσχημη Μαρία, για να είμαι άσχημη Μαρία και να έχω μακριά μαλλιά.

(Τι να πω…Ουδέν σχόλιο!)

Υ.Γ.:Η φωτογραφία τραβήχτηκε πριν λίγες μέρες, σε μία φάση που το σχολείο δεν είχε γίνει ακόμα κόλαση από τα πεταμένα παιχνίδια!!