Πέρα από τα υπόλοιπα προβλήματα, ένας στρατιώτης έχει να αντιμετωπίσει και το πρόβλημα το οικονομικό. Όπως είχα γράψει σε παλαιότερο post, ο μισθός του απλού στρατιώτη είναι στα 8,62 ευρω/μήνα, από τον οποίο μάλιστα έχει αφαιρεθεί και ...φόρος!

Έχω όμως ξεχάσει να αναφέρω πως κάθε μήνα, μαζί με το μισθό, ο στρατός μας χορηγεί και ένα ...κωλόχαρτο. Δεν κάνω πλάκα. Ο αξιωματικός που μας πληρώνει, σκύβει, πιάνει ένα κωλόχαρτο και μας το δίνει μαζί με τα λεφτά. Στο Ναύπλιο μάλιστα μας έδιναν και σαπούνι ...τούρκικο! Δεν έχουν το Θεό τους ετσι;

Ηθικό ακμαιότατο όπως καταλαβαίνετε μετά απ' όλα τα παραπάνω. Πιο πάνω δεν πάει.

Ο στρατός επίσης φροντίζει να ΜΗΝ πληρώνει αεροπορικά από ένα από τα πιο μακρινά νησιά της Ελλάδας, τη Ρόδο, όπου και βρίσκομαι αυτή τη στιγμή.

Η δικαιολογία;

Ο στρατός, λέει, πληρώνει το αεροπορικό εισιτήριο μόνο αν ο τόπος διαμονής είναι πάνω από 500km από τη Ρόδο. Η Αθήνα είναι στα ...497! Η Κρήτη ακόμα πιο κοντά! Αν σκεφτεί κανείς πως στη Ρόδο η πλειοψηφία είναι Κρητικοί (αμετάθετοι επί 9 έως 11 μήνες) και Αθηναίοι, καταλαβαίνει...

Το θέμα είναι πως δεν σου δίνουν οδοιπορικά σε περίπτωση που θες να πας με πλοίο, το οποίο - ευτυχώς - στο πληρώνουν. Χάνεις λοιπόν 2 μέρες από την άδεια που την περίμενες 2-3 μήνες γιατί ο στρατός προτιμά να ενισχύει την τοπική οικονομία παρά τα παιδιά του.

Ένα σχετικό άρθρο έχει σήμερα η Κυριακάτικη στη στήλη "Φαντάρε που πας".

Κατα τ' άλλα, όσον αφορά τα δικά μου νέα, το σαββατοκύριακο ήταν αρκετά ξεκούραστο. Εχθές εξοδούχος, μετά από 15 συνεχόμενες ημέρες υπηρεσίας ("ωραία θα περάσεις στη Ρόδο τυχερέ" μου λέγανε) και σήμερα περίπολο τα ξημερώματα, 3 με 6.

176 και σήμερα κουφάλες...