Σ' έχω παραμελήσει αγαπημένο μου μπλογκ. Δεν ποστάρω, δεν γράφω, αλλά κυρίως έχω σταματήσει την αυτο-ψυχανάλυση. Κρίμα. Κι ότι είχα βάλει το πρόσθετο για ορθογραφικό έλεγχο για να μην τρελαίνονται από την έλλειψη τόνων οι αναγνώστες σου.

Τελευταία έχω διαπιστώσει ότι ο εαυτός μου έχει καθίσει στα αυγά του και δεν επαναστατεί με κάθε αφορμή του κ...ου ντε και καλά για να μην τα πάει καλά μαζί μου.

Με διακατέχει μια ηρεμία τόσο όμορφη που πλέον έχω σταματήσει να τσιμπιέμαι για να δω αν είναι αλήθεια ή τελικά αν τα κακώς κείμενα (βλ. προηγούμενα ποστς για διευκρινήσεις) που ήταν ο εαυτός μου πριν ένα δίμηνο είναι η πραγματικότητα. Δεν φοβάμαι ότι θα ξυπνήσω το πρωί και θα είναι όλα ένα όνειρο.

Το καλύτερο δε είναι ότι έχουν βρει όλοι οι γύρω μου την ηρεμία τους διότι δεν τους πρήζω πια.

Σε χαιρετώ αγαπημένο μου μπλογκ προς το παρόν και δεν ξέρω πότε θα ξαναειδωθούμε. Αφού και το παρόν ποστ αγγαρείας είναι... Βαριέμαι να σου γράφω τώρα, προτιμώ να γράψω την πτυχιακή μου αν με φωτίσει ο Θεός.

Στέλλα