Όταν το βήμα σου γίνεται ένα με τη γη χωρίς να νιώθεις το βάρος 
τότε είσαι βέβαιος ότι δεν θα χάσεις την ισορροπία σου ξανά 

Όταν  μέσα στη φουρτούνα της καρδιάς σου βρίσκεις τη γαλήνη 
τότε ξέρεις πως η καρδιά σου είναι στη σωστή της θέση 

Όταν μέσα στην εκκωφαντική βαβούρα του μυαλού σου βρίσκεις την ησυχία 
τότε μπορείς να είσαι σίγουρος ότι η ψυχή σου βρήκε την τροφή που της ταιριάζει 

Αν ολ’ αυτά συμβαίνουν ταυτόχρονα
τότε το κορμί, η καρδιά και η ψυχή σου έχουν βρει πατρίδα  

κι εκεί θα μείνεις  

εγώ κάθε στιγμή θα ‘θελα
να σε βλέπω να περνάς από κάθε πόρτα που ανοίγει
να σ’ ακούω να μιλάς, να γελάς και να θυμώνεις  μέσ’ από κάθε ήχο
να μετράω το χρόνο με τους κτύπους της καρδιάς σου 

ενώ θα 'πρεπε
να μην σε χρειάζομαι στην κάθε μου στιγμή
να μη σε αναζητώ παντού με όλες μου τις αισθήσεις
να κοιμάμαι ήρεμα τις νύχτες γιατί δεν έχω τίποτα να με βασανίζει 

ονειρεύομαι 
να είμαι η πρώτη και η τελευταία σου σκέψη
να γεμίζω την αγκαλιά και το πρωινό σου όνειρο  

και σκέφτομαι
ότι θέλω απεγνωσμένα να μην σε αναγνωρίζω πίσω από κάθε λέξη
ότι θέλω να βγω από τη σκέψη και την έγνοια σου 

γιατί εγώ 
σ’ αγαπώ κάθε μέρα περισσότερο και ίσως μια μέρα μάθω να ζω μ’ αυτό 

αλλά εσύ
δε θα ‘πρεπε να μ’ αγαπάς, δε γίνεται…