δεν είναι που τρέχω να φτιάξω το σπίτι μου και κάθε μέρα κάπου σκαλώνει

δεν είναι που το ψυγείο ήρθε, αλλά δεν μ αρέσει τελικά και θέλω να το αλλάξω

τι κι αν το πλυντήριο ήρθε σπασμένο, ο φούρνος δε χωράει να μπει στη θέση του, ο αποσμητήρας χάθηκε στο δρόμο και το πλυντήριο πιάτων έφαγε πόρτα στο τελωνείο

τι κι αν στη δουλειά έχω θαφτεί στις εκκρεμότητες

και δεν σας λέω ότι τη Δευτέρα ξεκινώ μάθημα και τα βιβλία δεν έχουν φτάσει ακόμα

τι κι αν παρατάω το φαγητό στη μέση

και στη συνέχεια παρατάει εμένα ο ύπνος στη μέση της διαδρομής 

και δεν με πειράζει που υπέγραψα ένα βουνό χαρτιά στην τράπεζα που μάλλον λένε ότι δεν θα πάω διακοπές για καμιά 20ετια

και επίσης, δεν πειράζει που στις 3 το απόγευμα έχω να δώσω κάτι εξετάσεις για τις οποίες δεν έχω ανοίξει βιβλίο,
μάλλον δεν θα πάω

ολ’ αυτά, είναι ασήμαντα, και χρειάζονται απλά λίγο χρόνο και προσπάθεια να λυθούν.

Το μόνο ερώτημα που με βασανίζει

το μόνο πρόβλημα που πραγματικά αδυνατώ να λύσω είναι:

ΤΙ ΘΑ ΒΑΛΩ ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΤΟΥ SIKE;

Σαμποντι χελπ μι (ορ κιλ μι) πλιιιιιζζζ