Σαββάτο απόγευμα,

σε ένα γραφικό

εκκλησάκι δυτικής συνοικίας,

και ο Μορφέας

φοράει τα καλά του,

περιμένοντας

στα σκαλιά το ναού

με ένα μπουκέτο λουλούδια

τη νύφη.

Οι καλεσμένοι είναι όλοι εκεί.

Μεταξύ τους, ως άλλη Μόνα Λίζα, αστραφτερή και πανέμορφη.

η Μόνα με τη μητέρα της Λίζα.

Η Μόνα έχει μακρυνή εξ' αγχιστείας συγγένεια με τον Μορφέα.

Καθ' όλη τη διάρκεια της τελετής, αλλά και στη δεξίωση μετά,

η Λίζα δεν κρύβει τον ενθουσιασμό της για τον Μορφέα.

 - Αααααχ... ένα τέτοιο παλικάρι θα ήθελα να δω κάποτε δίπλα σου.

 - Μίλα πιο σιγά, χριστιανή μου. Θα σε ακούσει κανείς και θα γίνει θέμα.

 - Όμορφος, ψηλός, γεροδεμένος, σοβαρός... ένας Άδωνις.

 - Πιο σγά καλέ, σου λέω! Άκου εκεί "Άδωνις"... λες και είμαστε σε προεκλογική συγκέντρωση του ΛΑ.Ο.Σ.

 - Βρε, ξέρω εγώ τί λέω. Ένα τέτοιο παιδί χρειάζεσαι. Όχι τον φλούφλη που στραβώθηκες και ερωτεύτηκες...

 - Μάνα!!!!!!

Λίγες ημέρες μετά, η Λίζα ξαναπάει
στο γραφικό εκκλησάκι...

Όχι για άλλο γάμο, αλλά για τάμα.
Κρυφά από τη Μόνα, εννοείται.

 - Άγιε μου Φανούριε, ένα παλικάρι σαν τον Μορφέα θέλω να φανερώσεις στην Μόνα.

Ο καιρός περνάει, η Μόνα γνωρίζει και άλλους φλούφληδες,

αλλά κανέναν καλό... κανέναν σαν τον Μορφέα.

Ταυτόχρονα, ο γάμος του Μορφέα πάει κατά διαόλου,

και το διαζύγιό του δεν αργεί να γίνει πραγματικότητα.

Σχεδόν αμέσως μετά, σαν σατανική σύμπτωση,

η Μόνα και ο Μορφέας συναντιόνται σε "οικογενειακή" γιορτή.

Η Μόνα είναι "καμμένη" από τους φλούφληδες που γνώριζε,

και ο Μορφέας ψάχνει στήριγμα μετά τον άτυχο γάμο.

Οι συνθήκες είναι ευνοϊκές,

οι δύο νέοι βλέπουν διαφορετικά ο ένας τον άλλο,

και δεν αργούν να γίνουν ζευγάρι.

Και όχι μόνο αυτό...

Μισό χρόνο μετά, στα γενέθλια της Μόνας,

μπροστά σε πολλούς φίλους και των δύο,

η τούρτα που κανόνισε ο Μορφέας συνοδεύεται

από ένα μονόπετρο!

Τελικά το τάμα της Λίζας έπιασε, και μάλιστα με το παραπάνω.

Φανερώθηκε στη Μόνα όχι απλά ένα παλικάρι σαν τον Μορφέα,

αλλά ο ίδιος ο Μορφέας!!!