Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών
άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ' αυτόν τον νικημένο πάντα ήχο
σί, σί, σί.
Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,
ήχος κανονικός κανονικής βροχής.
Όμως ο παραλογισμός
άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση
μου 'μαθε για τους ήχους.
Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,
σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,
κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν
και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.
Κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,΄
όλη τη νύχτα
ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,
αξημέρωτος ήχος,
αξημέρωτη ανάγκη το εσύ,
βραδύγλωσση βροχή,
σαν πρόθεση ναυαγισμένη
κάτι μακρύ να διηγηθεί
και λέει μόνο εσύ, εσύ,
νοσταλγία δισύλλαβη,
ένταση μονολεκτική,
το ένα εσύ σα μνήμη,
το άλλο σαν μομφή
και σαν μοιρολατρεία,
τόση βροχη για μια απουσία,
τόση αγρύπνια για μια λέξη,
πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ' αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τ' άλλα να 'ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.
Εδώ ρίχνει κεραυνούς... χωρίς όμως να βρέχει...
Φαίνεται έσμιξαν τα γαλάζια ξενύχτια με τις... παράξενες στιγμές!
Ονειρα... στιχους... ποιηματα... και πανω απ' ολα σκεψεις...του χθες, του σημερα και του αυριο...
Indian Summer Θεατρική παράσταση Θεσσαλονίκη Ταξίδι Ονείρου θέατρο Σπηλιωτοπούλου καφέ σιδηροδρομικός σταθμός εγώ- εγώ και οι άλλοι εγώ- εγώ κι οι άλλοι αστυνομική μαύρη κωμωδία μαύρη κωμωδία Θέατρο χριστουγεννιάτικη παράσταση Μονόλογος παιδική παράσταση ταξίδι ονείρου Ξωτικά ΝεραϊδοΜπερδέματα ξωτικά νεράιδες δάσος Ντάστυγκολντ Μάρτζυ Τζίλυ Κρινάκης Ξουτ Ζουζού Λουλού Θέατρο- Μονόλογος ιστοριούλα Λογοτεχνία ποίηση τα παιδία παίζει