"Να ονειρεύεσαι", μου 'λεγε ένας φίλος που μ' αγαπούσε και με ήξερε καλά.
Τα όνειρα, συνήθως, προδίδουν.
Παραπλανούν.
Καμιά φορά και σκοτώνουν.
Όμως, δε γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι.
Δεν έχει νόημα. Δεν έχει ουσία.
Να ονειρεύεσαι!
Κοίτα μόνο να 'χεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα όνειρά σου.
Τότε σώζεσαι.
Και ποιά είναι η έξοδος κινδύνου;
Τίποτα δεν είναι στη ζωή το παν!
Έχει και παρακάτω... Έχει κι άλλο...
Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα! Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου!
Όταν ένας άνθρωπος έχει ενδώσει εντελώς στο πάθος του, είναι μάταιο να προσπαθείς να του αλλάξεις τακτική.
Είναι όπως ακριβώς ο τζόγος.
Όσο χάνεις, τόσο κολλάς.
Έχει μια περίεργη γλύκα η αυτοκαταστροφή...
Αλκυόνη Παπαδάκη
1 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΟνειρα... στιχους... ποιηματα... και πανω απ' ολα σκεψεις...του χθες, του σημερα και του αυριο...
Indian Summer Θεατρική παράσταση Θεσσαλονίκη Ταξίδι Ονείρου θέατρο Σπηλιωτοπούλου καφέ σιδηροδρομικός σταθμός εγώ- εγώ και οι άλλοι εγώ- εγώ κι οι άλλοι αστυνομική μαύρη κωμωδία μαύρη κωμωδία Θέατρο χριστουγεννιάτικη παράσταση Μονόλογος παιδική παράσταση ταξίδι ονείρου Ξωτικά ΝεραϊδοΜπερδέματα ξωτικά νεράιδες δάσος Ντάστυγκολντ Μάρτζυ Τζίλυ Κρινάκης Ξουτ Ζουζού Λουλού Θέατρο- Μονόλογος ιστοριούλα Λογοτεχνία ποίηση τα παιδία παίζει