Το ποστ είναι μουσικό σήμερα. Αφιερωμένο σε έναν μεγάλο άνθρωπο της ελληνικής μουσικής.

Για μένα είναι σκέτο Στέλιος, κι ας μην τον γνώρισα ποτέ μου από κοντά. Από τους λίγους ανθρώπους στους οποίους αναφερόμαστε με το μικρό τους όνομα οι Έλληνες, και αυτό λέει πολλά.

Ήμουν δευτέρα λυκείου όταν έφυγε. Θυμάμαι ένα συμμαθητή μου που έκλαιγε μέσα στο μάθημα. 

Εφτά χρόνια μετά το βιολογικό θάνατό του, είμαι πεπεισμένη ότι θα είναι από τους λίγους που θα γίνουν θρύλοι τα επόμενα χρόνια. Κι αυτό γιατί όσοι τον γνωρίζουν τώρα δεν τον έζησαν, ούτε κάν μέσω μαγνητοσκοπημένης εκπομπής, ούτε μέσω ζωντανών ηχογραφήσεων που κυκλοφόρησε, τους αρέσει. Κι όχι γιατί αρέσει στους άλλους.

Τραγούδησε τη φτώχεια, την ξενιτιά, τον έρωτα, την απόγνωση, την ελπίδα, τον Έλληνα. Μιας άλλης εποχής, όταν ο λαός πάλευε για να γίνει καλύτερος. Κι έδινε μια ελπίδα πως τα πράγματα θα πάνε καλύτερα μέσα από τα τραγούδια του.

Μου αρέσει γιατί μου θυμίζει μια αρετή του λαού μας που τείνει να εξαλειφθεί, την απλότητα. Γιατί είναι ντόμπρος.

Δεν έχω να ξεχωρίσω περισσότερο αγαπημένο κομμάτι. Ίσως το πάνω βίντεο.

Αλλά είμαι σίγουρη ότι πολλοί από μας έχουμε χαθεί ακούγοντας το 'Βραδιάζει' πνιγμένοι από τη μοναξιά μας

Φωνάξαμε στη θάλασσα αν θέλει ακόμη ένα παιδί όταν όλα γύρω μας έγιναν ξένα και δεν βρίσκαμε τίποτα να μας κρατήσει.

Τραγουδήσαμε παρέα με άλλους ή χορέψαμε σαν περήφανοι γιοι της Γερακίνας, με την ελπίδα να βρούμε τον εαυτό μας να σηκωθούμε και πάλι.

Πόσα τραγούδια αγάπης, είτε χαρούμενα, είτε λυπημένα με τόσο απλό στίχο, και συνάμα τόσο δυνατό.

Κι ένα κομμάτι που επιθυμώ να ακούω σε κάθε συνάντηση του ΜΗ

Δεν έχει νόημα να βάλω άλλα βίντεο, είναι τόσα πολλά για το Στέλιο, είναι τόσα πολλά ο ίδιος ο Στέλιος.

Ένας άνθρωπος απλός, περίεργος, πεισματάρης, λαϊκός (με την ορθή σημασία της λέξης), με τραγούδια που μίλησαν στην ψυχή του Έλληνα. Ένας δικός μας άνθρωπος. Ακόμη κι αν όλα όσα τραγούδησε δεν έχουν καμία σχέση με το σύγχρονο τρόπο ζωής, αγγίζει μια μικρή γωνιά μέσα μας όταν ακούμε τη φωνή του.

Μια φωνή που δύσκολα ξεχνάς, μια φωνή που δεν σ' αφήνει αδιάφορο.

Γεια σου ρε Στελάρα.