Ένας μύθος του εξόχως επίκαιρου Αίσωπου

Κάποτε, στο μεγάλο δάσος έπεσε μια βαριά αρρώστια και τα ζώα άρχισαν να πεθαίνουν το ένα μετά το άλλο. Τα υπόλοιπα κρύφτηκαν τρομαγμένα στις φωλιές τους και φοβόνταν να βγουν για να πιουν και νερό ακόμα.

Μια μέρα, το λιοντάρι, σαν βασιλιάς που ήταν, αποφάσισε να καλέσει σε συμβούλιο όλα τα ζώα για να σκεφτούν τι πρέπει να κάνουν ώστε να γλυτώσουν.

-         Ακούστε, τους είπε, κάποιο απ΄ όλα τα ζώα έχει κάνει μια μεγάλη αμαρτία και γι΄ αυτό οι θεοί αποφάσισαν να μας τιμωρήσουν και μας έριξαν αυτή τη μεγάλη αρρώστια. Θα πούμε, λοιπόν, όλοι τα κρίματά μας εδώ και το ζώο που έκανε τη μεγαλύτερη αμαρτία θα το σκοτώσουμε, για να ευχαριστήσουμε τους θεούς και να σταματήσει να μας θερίζει αυτή η κακιά αρρώστια. Συμφωνείτε;

Όλα τα ζώα συμφώνησαν.

-         Λοιπόν, αρχίζω πρώτος εγώ, είπε το λιοντάρι. Έχω φάει πολλά αθώα αρνάκια, όμως, σας ορκίζομαι, δεν έφαγα κανέναν τσοπάνο στη ζωή μου.

-         Μα!... τι λέτε μεγαλειότατε! Του είπε ένας λύκος. Αυτή δεν είναι αμαρτία! Δεν έπρεπε ούτε να το πείτε ότι φάγατε μερικά αρνάκια. Τα αρνάκια έχουν γεννηθεί για να τα τρώμε…

-         Ναι, ναι! συμφώνησαν τα άλλα ζώα  δεν είσαι αμαρτωλός βασιλιά μας!

-         Θα σας πω εγώ τα κρίματά μου, πήρε το λόγο η αλεπού. Έχω μπει σε πολλά κοτέτσια κι έχω φάει πολλά κοτόπουλα. Λέτε να είναι μεγάλη αμαρτία αυτή;

-         Για στάσου κυρα-Μαριώ, της είπε το λιοντάρι. Αν δε φας εσύ τα κοτόπουλα ποιος θα τα φάει, εγώ; Τα κοτόπουλα γεννήθηκαν για να τα τρώνε οι αλεπούδες…Δε βρίσκω να έκανες καμια αμαρτία. Δεν ξέρω τι γνώμη έχουν οι άλλοι…

-         Συμφωνούμε! Βιάστηκε να πει ο λύκος. Αλλοίμονο τώρα αν κατηγορήσουμε την αλεπού για μερικά κοτοπουλάκια.

Έτσι, όταν ήρθε η σειρά του λύκου να πει τα κρίματά του, όλα τα ζώα τον συγχώρεσαν. Το ίδιο έγινε και με την αρκούδα, με την τίγρη, με το τσακάλι και τα άλλα ζώα…

Και να που ήρθε η σειρά του γαϊδάρου να πει τα κρίματά του.

-         Εγώ… χμ, έκανα ένα αμάρτημα μια μέρα, τους είπε. Έφαγα μια τούφα χορτάρι από το χωράφι του γείτονα…Αυτό είναι το κρίμα μου και σας το λέω.

-         Πω…πω! Έκανε ο λύκος. Έκλεψες μια τούφα από το χορτάρι του γείτονα;

-         Μα…αυτό είναι μεγάλη αμαρτία! φώναξε το λιοντάρι. Η πιο μεγάλη αμαρτία που έχω ακούσει.

-         Ναι, ναι! συμφώνησαν όλα τα ζώα.

Και όλα τα ζώα που είχαν κάνει τόσες και τόσες αμαρτίες, έπεσαν πάνω στον αθώο γαϊδαράκο και τον έφαγαν.

Αυτό συμβαίνει και στους ανθρώπους. Πολλές φορές την πληρώνουν οι αθώοι. Οι μεγάλοι αμαρτωλοί κατορθώνουν να κρύβονται.