"Πέρασε μια βδομάδα και νέα σου δεν έχω.Δέκα μέρες.'Ενας μήνας.Η καρδιά μου ωστόσο ακόμα να γαληνέψει.Μπήκε ένα τρελό ρολόι μέσα της,με γύρισε αμετάκλητα πίσω στο χρόνο και με καθηλώνει εκεί,στην αμμουδιά του κάποτε.

Γιατί δε με παίρνεις ένα τηλέφωνο?Γιατί?[...]

Η σιωπή σου λέει πολλά.΄Μιλάει από μόνη της.Δε μοιράστηκες το καρδιοχτύπι μου.Επαναστατώ σ αυτό το ενδεχόμενο,αρνούμαι να το αποδεχτώ.Προτιμώ να φανταστώ άλλες αιτίες που γυρίζουν σαν στρόβιλος μέσα στο θολωμένο μου μυαλό.Μήπως φοβήθηκες?Μήπως απογοητεύτηκες από τη διαφορετική συσκευασία του εγώ μου?ίσως στέκεσαι αυτή τη στιγμή μπροστά από το δικό σου τηλέφωνο και διστάζεις να με πάρεις.ίσως κομπλάρεις.Μήπως!Ίσως!Μς φάγανε τα μήπως και τα ίσως!Φέρομαι σα μωρό παιδί,αλλά δε με νοιάζει.

"Πάρε με!" παρακαλώ τα βράδυα μπας και η τηλεπάθεια ευνοηθεί από την ησυχία της νύχτας.

"Πάρε με τώρα" σου φωνάζω και τη μέρα,ενώ θα έπρεπε να ήμουν συγκεντρωμένη στις σοβαρές υποθέσεις της δουλειάς μου.

Αλλά μάλλον δε λειτουργούμε στις ίδιες συχνότητες.Το μήνυμα δεν παιρνάει ούτε την ημέρα ούτε τη νύχτα.

Και αρχίζουν τα ερωτήματα να ράβουν εικασίες.Μπρος πίσω.Σα ραπτομηχανή.Ένα πράγμα με απασχολεί διαρκώς:για ποιο λόγο έχει συνωμοτήσει η ζωή και με έφερε σε απαφή με σένα μετά από τόσα χρόνια?Γιατί τώρα και όχι όταν ήταν ακόμη καιρός για εμάς τους δύο?

Η πείρα με δίδαξε πως δε συνηθίζει να σκορπά άσκοπες συμπτώσεις.Ένα βαθύ αίτιο,που μου ξεφεύγει αυτή τη στιγμή,κρύβεται σίγουρα πίσω απ' αυτό το μυστήριο."

Το παραπάνω κείμενο αποτελεί απόσπασμα από το μυθιστόρημα της Ζοέλ Λοπίνο-Μαστραντώνη "Χάρτινος Έρωτας".Όταν το πρωτοδιάβασα,το λάτρεψα!Ναι..οκ!Πολύ συναίσθημα και πολλές σκέψεις,αλλά με τόσο νόημα.Στο μυθιστόρημα η πρωταγωνίστρια συναντά τον πρώτο της έρωτα μετά από καιρό όταν πια έχουν παντρευτεί και οι δύο και έχουν κάνει τις οικογένειες τους.Κι αρχίζει να αναρωτιέται γι' αυτήν την σύμπτωση...Υπάρχει κάποιος βαθύτερος λόγος που βρέθηκαν μετά από τόσο καιρό??Κι αν ναι,αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διαλύσουν τους γάμους τους για να είναι μαζί ξανά??

Πάντως πέρα από την περιστροφή γύρω από αυτό το θέμα,εγώ ένιωσα ότι ταυτίστηκα μαζί της.Και δεν έχω καμία ανάλογη εμπειρία.Αλλά ο τρόπος που αναρωτιέται,οι σκέψεις της,οι φόβοι της,νομίζω μπορούν να κατανοηθούν εύκολα και να εκφράσουν πολλούς (βασικά πολλές) από μας. Αν βρω χρόνο,θα παραθέσω και αλλά αποσπάσματα για να καταλάβετε τι εννοώ.