Αυτό το μήνα εγώ κι ο αδελφός μου πέσαμε θύματα κλοπής με διαφορά 25 ημερών. Ποτέ άλλοτε δε μας είχαν κλέψει το παραμικρό.

Πέντε μόλις λεπτά μετά την αλλαγή της χρονιάς, κάτω από τον Πύργο του Άιφελ στο Παρίσι, ο Κώστας μου δίνει τη μηχανή του. "Βγάλε μας κάτω από τον Πύργο". Παίρνω τη μηχανή, βγάζω μια γρήγορη, αλλά τα πρόσωπα ήταν σκοτεινά. Ενεργοποιώ το φλας και σηκώνω τη μηχανή για μια δεύτερη προσπάθεια.

Δεν έβγαλα ποτέ αυτή τη φωτογραφία.

Ένας τύπος ήρθε από το πλάι και άρπαξε τη μηχανή από τα χέρια μου. Τον κυνηγάω, αλλά 2 "δικοί" του που ήταν μέσα στο πλήθος, μου βάζουν τρικλοποδιά και με σπρώχνουν. Σταματάω. Ο Κώστας όμως, γρήγορο πρώην αριστερό εξτρέμ των τσικό της Παναχαϊκής, φτάνει τον τύπο, ο οποίος γυρνάει και του σκάει μπουνιά. Η περίπολος της αστυνομίας όμως ήταν κοντά και 3-4 παλικάρια πέφτουν πάνω του και του περνάνε χειροπέδες. Η πανάκριβη μηχανή έπεσε κάτω στις λάσπες, ευτυχώς όμως δε χάλασε.

Μετά άρχισε ένα μαρτύριο, μια και έπρεπε να πάμε για κατάθεση στη ... Γ.Α.Δ.Π.! Δε μπορούσαμε λέει να καταθέσουμε στο ανακριτικό που ήταν δίπλα στο Σηκουάνα, έπρεπε να πάμε στα κεντρικά! Και δεν μπορούσαμε λέει να πάμε μόνοι μας, έπρεπε να περιμένουμε το γαλλοπεριπολικό, που όμως θα αργούσε τελικά 2 ώρες (!), γιατί λέει όλο το Παρίσι ήταν στο πόδι εκείνη την ώρα. 4.500 αστυνομικοί στους δρόμους. Τι να κάνουμε, καλά παιδιά είμαστε, αποφασίσαμε να περιμένουμε... Αφού περιμέναμε λοιπόν το περιπολικό μέχρι τις 2.00 (τα φώτα του Πύργου είχαν πια σβήσει...), κάναμε μια ξέφρενη αλα-Κώδικα-Da-Vinci πορεία με σειρήνα μέχρι την ασφάλεια στο Invalides.

Εκεί γινόταν ο κακός χαμός από μεθυσμένους, τσαντάκηδες, θύματα κλοπής κλπ. Την ώρα λοιπόν που όλος ο κόσμος γιόρταζε και έκανε ρεβεγιόν, οι λασπωμένοι από το κυνηγητό "Les Greques" ήταν εκεί, να περιμένουν κάποιο τσακάλι να μιλάει αγγλικά για να καταλάβει το story... Έρχεται λοιπόν ο μεσσίας μας, του λέω σε 5 προτάσεις αυτό που συνέβη και ο γάλλος δακτυλογράφος ξεκινά να γράφει... να γράφει... να γράφει... Μιάμιση σελίδα έγραψε το παλικάρι!

"Τελειώσαμε, ελατε να υπογράψετε κύριε" γνέφει στον Κώστα που ήταν ο κάτοχος της μηχανής. Βρε τούρμπο τι να υπογράψουμε; Αφου είναι στα Γαλλικά, τι να καταλάβουμε; Τελικά η υπογραφή μπήκε, αν και την τελευταία παράγραφο δεν την πολυψάξαμε... Λες να ήταν ομολογία για συμμετοχή στην 11η Σεπτεμβρίου; Χμμμ....

Λίγο μετά τις 3.00 λοιπόν, βγήκαμε από τα υπόγεια της ασφάλειας. Το παράξενο ήταν πως ελάχιστα χάσαμε το κέφι μας με όλη αυτή την ιστορία. Από την αρχή αναλογιστήκαμε τι θα γινόταν, αν ο τύπος είχε μαζί του κανένα όπλο ή σουγιά. Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν :)