Χαρακτηριστική κουβέντα που είχα μετά από μια Γενική Συνέλευση στην ΑΣΟΕΕ, πριν από 2 χρόνια, για να καταλάβετε την κατάσταση όχι στα Πανεπιστημια, που είναι το δέντρο, αλλά στην Παιδεία, που είναι το δάσος που καίμε κάθε μέρα λίγο λίγο.

Μαρία (το όνομα εννοείται το έχω αλλάξει) : Τι κάνεις; γιατί έφυγες πριν τη ψηφοφορία;
Βαγγέλης (εγώ) : Δεν άντεχα εκεί μέσα. Είχε 500 άτομα, και ήταν μες την καπνίλα. Άλλωστε διαφωνούσα με όλους!
Μαρία : Καλά αφού ήσουν μαζί μας!
Βαγγέλης : Ε και; Τέλος πάντων, τι έγινε; ποιό πλαίσιο πέρασε;
Μαρία : Το δικό μας βέβαια. Της ΔαποΠασποΠουΚουΣουΕακάρας (το παράδειγμα είναι γενικό άρα η παράταξη δεν παίζει ρόλο).
Βάγγελης : Α, μπράβο. Άρα τι θα γίνει με το εργαστήριο και τις εστίες; Τι θα προτείνετε;
Μαρία : Τι εννοείς;
Βαγγέλης : Τι θα πει τι εννοώ! Τι λέει το πλαίσιο; Θα γίνουν εργαστήρια; Οι εστίες;
Μαρία : Α, δε ξέρω! Εγώ να ψηφίσω το πλαίσιο της ΔαποΠασποΠουΚουΣουΕακάρας πήγα!

Δεν έχω να κάνω άλλο σχόλιο. Τέτοια άτομα δυστυχώς έχουν τη φωνή και τα μέσα στα Πανεπιστήμια μόνο και μόνο επειδή είναι γραμμένα σε ένα κόμμα, σε μια "νεολαία".

Περιμένω πως και πως, πότε θα μας τη δώσει, πολύ άσχημα όμως, (γιατί το ξέρω είμαστε πολλοί) και θα διώξουμε όλους αυτούς έξω με τις κλωτσιές. Να σηκώνουν χρωματιστές σημαίες στα συνέδρια των κομμάτων τους.
Οι φοιτητές δεν είναι ούτε οι αναρχικοί, ούτε τα παιδάκια που κλαίνε πως "έχουν διαβάσει και θέλουν να γράψουν" μπροστά στις κάμερες. Ακραίες προπαγάνδες και οι δυο πλευρές, πρόσκλητοι επισκέπτες στις ανίατες ασθένειες αυτού το λαού. Που φοβάται να μιλήσει, να φωνάξει τη δική του γνώμη και κρύβεται σε μάζες κάτω από πολύχρωμες ομπρέλες-φυλακές.

Αχ, πότε θα μας τη δώσει, πολύ άσχημα. Πότε...

Υ.Σ. Άσυλο για τη βλακεία, μπορεί να ψηφιστεί παρακαλώ; Να της απαγορεύουν την είσοδο στα Πανεπιστήμια. Γίνεται; Όχι; Μα γιατί;

Φώτο: Ο διάλογος για την Παιδεία στην Ελλάδα (ποιός;)...