Ξέρεις,μέσα στο απόλυτο κενό γιατρεύεσαι ευκολότερα...

Δε σκέφτεσαι,δε φοβάσαι,δε θυμάσαι,δεν πονάς.

Ναι,ο πόνος παύει να σε ορίζει και οι αναμνήσεις σιγά σιγά ξεθωριάζουν.

Δε συγκινείσαι πλέον με το παρελθόν.

Ξέρεις...μ' αρέσει αυτό το κενό...

Και βέβαια το ξέρεις!Το έχεις νιώσει πολλές φορές...

Μέσα στο χαώδες συναισθηματικό κενό τα όνειρα και οι ελπίδες διαγράφονται.

Επανέρχεσαι στην πραγματικότητα χωρίς πληγές.

Κάποια σημάδια μόνο παραμένουν και θυμίζουν αυτά που έχασες κι αυτά που κέρδισες.

Έτσι είναι πάντα.Χάνεις όσα ήθελες και κερδίζεις όσα δεν ήξερες ότι θέλεις.

Τα θέλεις όμως πραγματικά ή είναι κι αυτό μια ψευδαίσθηση?

Οι κραυγές αγωνίας,απελπισίας και απογοήτευσης εξασθενούν.

Δεν αντηχούν στο πέρασμα του χρόνου.

Ξεχνάς...

Η σιωπή γεμίζει το κενό.Δεν υπάρχει χώρος για τίποτε άλλο.

Γεύεσαι και πάλι την ολοκλήρωση,τη λύτρωση,την ελευθερία.

Ξέρεις...μ' αρέσει αυτή η σιωπή...

Είναι όμορφη.Μαγική θα έλεγα,απελευθερωτική.

Ξέρεις...Μέσα στο απόλυτο κενό αρχίζεις να λυτρώνεσαι...