Χμμμμμ.... να πώ οτι δεν έχω ξαναβρεθεί σε παρόμοια κατάσταση ψέμματα θα πω. Μια από τα ίδια πάλι, αν και αρκετά αλλαγμένη προς το καλύτερο θα έλεγα. Με ένα τόνο αισιοδοξία πιο πάνω, με κάποια θλίψη αναπόφευκτα, με νέες εμπειρίες, με πίκρα για ότι τελειώνει και με διάφορα άλλα ανάμικτα συναισθήματα. Είναι η πρώτη φορά που δε μετανιώνω για τίποτα απολύτως και αυτό με κάνει να πιστεύω περισσότερο στον εαυτό μου. Έκανα την αυτοκριτική μου, όπως κάνω πάντα. Και τώρα , λοιπόν, όπως κάθε φορά που τελειώνει κάτι, πρέπει να κρατάμε μόνο τις καλές στιγμές και τα μαθήματα που μας πρόσφεραν οι κακές, αν υπήρχαν! Ειδικά τα όμορφα δεν μπορούν να ξεχαστούν. Μα θα υπάρχει πάντα η πίκρα που κάτι ωραίο δεν μπορείς να το χορτάσεις. Κρατάει λίγο. Δε σου φτάνει. Ίσως γι' αυτό είναι τόσο ωραίο. Η γλυκιά ανάμνηση πάντα θα μένει. "Τίποτα δεν ξεχνιέται, μα όμως ξεπερνιέται"...... "Μην κλαίς επειδή τέλειωσε, χαμογέλα επειδή συνέβη"!!!