Στέκομαι στην άκρη του γκρεμού
Και κοιτάω όλους αυτούς που τους έσπρωξε ένα χέρι
Και αναγκάστηκαν να βγάλουνε φτερά
Τώρα τους φωτίζει αυτό το υπέροχο αστέρι
Τους κοιτάω να πλανιούνται μακριά
Πέρα από τα πέρατα πέρα από τα πέρα μέρη

Κάποιος πλησιάζει σαν να θέλει να μου πει
Κάποιος απ' αυτούς θα ξέρει
Κάποιος πλησιάζει σαν να θέλει να μου πει

Άσε τη ζωή να λιώνει μέσα στα χέρια της σαν χιόνι

Στέκομαι στη πόρτα σου μπροστά
Και διαβάζω ένα μήνυμα γραμμένο με μαχαίρι
Ότι έπρεπε να φύγουμε ξανά
Ότι τώρα διασχίζουν το μεγάλο μεσημέρι
Και την πιο παραμυθένια αμμουδιά
Πέρα από τα πέρατα πέρα από τα πέρα μέρη

Κάποιος πλησιάζει σαν να θέλει να μου πει
Κάποιος απ' αυτούς θα ξέρει
Κάποιος πλησιάζει σαν να θέλει να μου πει

Μην με ρωτάς αν η αγάπη ανασταίνει
Μου είπε κάποιος κάποτε το είδε να συμβαίνει
Θυμήσου τότε που σ' άφησα μονάχο
Το σκορπιό που βρήκες όταν σήκωσες τον βράχο
Τον βράχο που απάνω του το κάστρο φτάνει στους ουρανούς
Για ναύτες σαν κι αυτούς λιμάνι
Κάνει να ακούγεται και αυτό το βράδυ
Ο ήχος απ' τα κέρματα που ρίχνει στο πηγάδι
Η μοίρα θυμάμαι το άρωμα της
Τους κύκλους που ησυχάζανε κάτω απ' τα βλέμματα της
Πήγαινε δεν θα το μετανιώσεις
Πες της πως ήρθες εσύ και θα το νοιώσεις
Θα νοιώσεις στο πλάι σου την πνοή της
Μια νύχτα με πανσέληνο στο ιπτάμενο χαλί της

Άσε τη ζωή να λιώνει μέσα στα χέρια της σαν χιόνι