Χόρχε Μπουκάι

Πάνε δυο χρόνια τώρα...Η θλίψη έχει λιγοστέψει αισθητά.Το έχω ξεπεράσει.Τα σημάδια ωστόσο υπάρχουν ακόμα.Λογικό!Δε ξεχνιέται εύκολα ο πρώτος έρωτας!

Δεν πονάω πια.Συνήθισα.

Αναμνήσεις...Αναμνήσεις που κάπου κάπου στοιχειώνουν το μυαλό σου.Ευχάριστες στιγμές!Πώς μπορείς απλώς να τις διαγράψεις?Δε μπορείς!Μια ζωή θα τις θυμάσαι αυτές τις στιγμές!Όπως και μια ζωή θα αναρωτιέσαι ένα πολύ απλό κι όμως τόσο περίπλοκο ερώτημα:γιατί?

Φαντάζομαι, πως ποτέ δε θα μάθω γιατί...Άραγε,υπάρχει απάντηση?

Το ξέρω πως δεν το διάλεξα αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις.Μα ακόμα δεν κατάλαβα γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις...

Πέρασαν τόσοι μήνες που για σένα αρρώστησα και πλήρωσα τα πάντα σ'ένα βράδυ...κι είπα πως καθάρισα!Δε χρωστάω σε κανένα,ούτε θέλω πιο πολλά.Ήσουν όλα εσύ για μένα, και στεριά και θάλασσα...

Νύχτες δίχως όνομα νύχτες χωρίς σκοπό.Xαμένοι από χέρι χαμένοι και οι δυο.Aνόητες αγάπες, ανόητα φιλιά.Λόγια ψεύτικα...

Χάθηκαμε με τον καιρό,μα είχα τόσα να σου πω...

Δε σε χόρτασα ποτέ μου,όλα ήταν μια στιγμή...

Όνειρο γλυκό και ξένο και παντοτινά χαμένο,σε κρατώ στο νου μου ακόμα σαν τριαντάφυλλο στο στόμα...

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα...

Στα σύννεφα τα πιο ψηλά κάθεται σκυφτή.Kάνει ν' ανοίξει τα φτερά μα έχουνε κοπεί.Ένα τραγούδι ξεκινά πάλι να του πει,παρακαλάει να τον δει...

Δεν θέλω να σε ξαναδώ.Nα σε ξεχάσω προσπαθώ...

Μη γυρίσεις, τίποτα μη ζητήσεις, για ένα βράδυ μη με χαραμίσεις...

Σαν νοσταλγώ, πουλιά με παν μακριά.Pόνο δεν νιώθω πια,μόνο θυμάμαι...

Στα τραγούδια που λέγαμ' οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν.Χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την πρόδωσαν.Μια φορά μου 'χες πει δε μπορεί θα το νοιώσανε κι άλλοι πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη...

Εκεί στο Νότο, εκεί μου κλήρωσε ο έρωτας στο Λόττο...

Κάτι απ' την κόλαση σου ανήκει της ζωής μου. Κάτι απ' τα βράδια που πεθαίναμε μαζί...

Oι έρωτες καρδιά μου δεν πεθαίνουν μα κοιμούνται για να μπορούν κρυφά να κοροϊδεύουν τον καιρό...

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς.Στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω.Δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά.Κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων...

Θα 'μαι πάντα εδώ όσα χρόνια κι αν περάσανε.Δεν μας συγχωρώ.Από φόβο χάσαμε...

Σου φυλάω μουσικές στο ταξίδι να καις μες στο χρόνο...

Ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη?

Από τότε περάσανε χρόνια κυλήσαν νερά, όμως κάπου βαθιά η φωτιά καίει ακόμη...

Και κάνω ευχές σαν πέφτουνε τα αστέρια,μα εσύ δεν θες να ΄ρθείς τα καλοκαίρια.Σβήσε κι αυτό το όνειρο χαμένο.Κουράστηκα να νοσταλγώ...

Και θα πληρώνω σαν αντίτιμο στο χρόνο τη μοναξιά για όλα τα χάδια που ζητούσα...

Είναι πολλά που δεν τα ξέρεις κι ήθελα τόσο να στα πω...

 Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη.Πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες σ' αγαπώ...

Mπορεί να ζούμε χωριστά, μα τότε ζήσαμε μια αγάπη...

Οι δρόμοι κλείσανε για μένα.Εσύ με ταξιδεύεις, εσύ με κυβερνάς...

Δυο μέρες μόνο.Να σε κρατάω αγκαλιά.Δυο μέρες μόνο.Να σ' έχω δίπλα μου ξανά για λίγο μόνο.

Δυο μέρες μόνο σ' ένα ταξίδι-αστραπή να ξεδιπλώνω, να παίρνει ανάσα η ζωή για λίγο μόνο.

Για τόσο μόνο.Φως να γεμίζουν οι στιγμές,να λάμπουν μες στο χρόνο.Όλο το σώμα μου να ζει για σένα μόνο.Δυο μέρες μόνο....

Δυο μέρες μόνο.Να συνηθίζει το κορμί κι εγώ να λιώνω.Έπειτα μόνο τη φωνή σου ν' ανταμώνω.

Δυο μέρες μόνο.Όσο μια βόλτα διαρκεί για τόσο μόνο.Όλη η ζωή μου αυτή η στιγμή.Δυο μέρες μόνο.