Αυτό το πόστ άργησε κάποια χρόνια αν και προσπάθησα να μην το γράψω δεν τα καταφέρνω γιατί το μπλόκ μου δε είναι αποτέλεσμα εμπνευσης αλλά σημειωματάριο έκφρασης συναισθημάτων.Και δε θέλω να κρύβω το τι νιώθω είναι κάποια πράγματα που θέλω να πω έστω κι αργά.

Προχτές ήταν του αγιου  Νικολάου. Πήγα βόλτα στο Φλοίσβο με παρέα και χάζεψα τα καραβάκια.Είχε τέλειο καιρό. Το ομολογώ ότι σε  σκέφτηκα.Στη   Γερμανία  6 Δεκεμβρίου ειναι κάτι σαν Χριστούγεννα.Η αγαπημένη μου εποχή είναι τα Χριστούγεννα και τα φωτάκια, κι εσένα όμως κι ας μην πίστευες στα Χριστούγεννα. Αν ήμουν εκεί θα ταϊζαμε ο ένας τον άλλο καραμελωμένα αμύγδαλα και θα πίναμε gluhwein. Σε σκέφτηκα.Μην το πάρεις πάνω σου όμως, δεν είναι γιατί ήθελα να είμαι μαζί σου και να τρώμε αμυγδαλα.

Απλά νοστάλγησα  ρομαντικά πράγματα όπως τα νυχτερνινά  SMS , τα σινεμά, που χορεύαμε αγκαλιά, οι βόλτες στο ποτάμι. Δε σε ένοιαζε τίποτα, ούτε καν το -10 που περπατάγαμε στο κρύο. Το καλύτερό μου όμως δεν ήταν ούτε που με πηγες στο γιατρό, ούτε που μο χτένιζες τα μαλλιά, αλλά  η μέρα που διαβάσαμε μαζί στη βιβλιοθήκη...Για να καταλάβεις πόσο απλός άνθρωπος είμαι θα στα εξηγήσω.

Ξυπνήσαμε κι οι 2 νωρίς.Είχαμε διάβασμα για την εξεταστική και πήγαμε Σάββατο στη δική σου

βιβλιοθήκη να βρω και γω βιβλία για μια εργασία.Τα δανείστικα με την κάρτα και κάτσαμε στο αναγνωστήριο.Εσύ διάβασες τα δικά αου τα μηχανολογικά και γω πήρα τον γιγάντιο τόμο μάνατζμεντ. Ο Ερκάν εξεπλάγη που μας είδε στη βιβλιοθήκη μαζί.Κάτσαμε ώρες μέχρι που λυσσάξαμε της πείνας.Νηστικό αρκούδι δε διαβάζει, γι αυτό πήγαμε στην πόλη και φάγαμε υπερβολικά πολύ και μετά είδαμε ταινιούλα σε σένα πίνοντας βότκα με τσάι κρυο. Τι αυτοσχεδιασμός κι αυτός. Ήμασταν τόσο πτώματα που ξεραθήκαμε πρίν τελειώσει η ταινια καλά καλά και ούτε το μονό κρεβάτι με ενοχλούσε ούτε που  ροχάλιζες γιατί ήμουν κουρασμενη αλλά και γιατί κοιμήθηκες κυριολεκτικά όλο το βράδυ κρατόντας με στην αγκαλιά σου.το ομολογώ τώρα σε σένα μετα από χρονια με τη σιγουριά ότι δε θα διαβάσεις ποτέ αυτές τις γραμμές οτι αυτη η μέρα συγκαταλέγεται στις ωραιότερες μέρες τις ζώής μου.ΑΝ ΌΝΤΩς υπάρχει για όλα καταλληλη στιγμή τότε ΑΝ  έπρεπε να σου πω ότι σ'αγαπώ έπρεπε να το πω εκείνο το βράδυ.Αφού δεν το πα τότε χαιρομαι που δεν στο είπα ποτέ.

Θα σου κάνει εντύπωση που η μέρα αυτή είναι από τις αγαπημένες μου, σίγουρα όταν πας βιβλιοθήκη δεν την σκέφτεσαι με τον τρόπο που τη σκέφτομαι εγώ,οι άντρες είστε λίγο της λογικής πως ότι δεν έχει σεξ ή άλλες καυτές σκηνές δε λέει.ΤΟ ΄'αλλο όμως που δείχνει πόσο απλός κι ολιγαρκής άνθρωπος είμαι είναι οι συμπτώσεις. Τρελαινόμουν να σε βλέπω έστω και τυχαία ή απρογραμμάτιστα στο δρόμο, στη σχολή, στο σούπερ μάρκετ, στη στάση,στο διαδρομο της εστιάς μου όταν πήγαινα να βάλω πλυντήριο.Τα  Χριστούγεννα ήρθαν οι δκοί μου κι ήταν

αδύνατον να σε δω. Την πάλεψα τη μια μέρα, είχες ανοιχτή κουρτίνα  και καθόσουν στο γραφείο. 2 δευτερόλεπτα,τόσο σε είδα και μου ηταν αρκετά για να ηρεμήσω για 2 μέρες.Την επόμενη φορά  τους  έστειλα για καφέ μόνο για να σε δω. Πρώτη φορά στο λέω αλλά έτσι είμαι.Έχω πρόβλημα με τον προφορικό λόγο, γι αυτό μάλλον ασυναίσθητα επιδιώκω με κάθε τρόπο οπτική επαφή. Κάθε επαφη όσο σύντομη και να ναι μετράει και δεν τη θεωρώ ασήμαντη.Με βοηθάει να ξεμπλοκάρω τη γλώσσα μου  να λύσω τον κόμπο της γλώσσας. Μάτια που δεν βλέπονται..... και ξαναδένεται ο κόμπος και πάλι τα ίδια.

Ο χαζοεγκέφαλός μου μετράει.τις μέρες από το ένα στο άλλο οπτικό ερέθισμα αυτόματα

και απο την τρίτη τέταρτη μέρα αρχίζει να φρικάρει.

Είμαι πραγματικά γκρινιάρα και θυμώνω πανεύκολα αλλά θα τα παραμερισω όλα αν προσπαθήσει να τα ανατρέψει κανείς.εσυ ήξερες να ανατρέπεις την αρνητικη σου εικόνα πριν καν σου γκρινιάξω, ήξερες  να με ηρεμείς. 2 ευτερόλεπτα μα τον Άλλάχ μου αρκούν, πιέζομαι να κρατιέμαι ήρεμη γιατί οι μέρες μετράνε,τα δευτερόλεπτα μετράνε κι όσο περιεργο κι αν ακούγεται νιώθω σαν τη ΡΟΥΘ και δε θέλω να ειμαι σαν αυτή.Θα μου πεις είναι κι αυτό μέρος του παιχνιδιού, μόνο που εγώ ειλικρινά δεν είμαι σαν την κλαψο-Ρούθ. Είμαι άτομο της ρουτίνας και κάνω πράγματα βαρετά και με συγκεκριμένη συχνότητα.

Θέλω ένα άτομο να μπορεί να με κρατά ήρεμο, να με ξεσηκώνει που και που να κάνουμε το οτιδήποτε να μου δίνει λίγο χρόνο χωρίς να χρειάζεται να το ζητάω συνέχεια γιατί κάπου κάπου καταντά βαρετό.Πηγα πλέξιμο, βοηθάει στην αυτοσυγκέντρωση και την ηρεμία τις περισσότερες φορες. και ξεκίνησα ΛΑΤΙΝ, δεν είναι καλό υπό συνθηκες σκωτζέζικου ντούς γιατί παίζει επικίνδυνα παιχνίδια το μάτι και το μυαλό και δεν το θελω.

Τρίτο πράγα που ομολογώ σε σένα. δε θελω να μαι θυμωμένη. Ο θυμός μου για σένα είναι που με κανε να σε προσπεράσω τόσο χαλαρα. Έχει ένα δίκιο το τραγούδι ΄Η αγάπη δεν πεθαινει εμείς πεθαίνουμε¨. Κι εγω δε θέλω να πεθάνω, το ομολογώ................................................................