Απέναντι στη Χρυσή Αυγή

12 Οκτωβρίου 2012, 16:07
Απέναντι στη Χρυσή Αυγή

...

mary_omikron (12.10.2012)
Χορηγός επικοινωνίας? πωπω δάκρυ που θα χύσουμε για το Χυτήριο αν αρχίσουν οι εγγραφές :) :)

ΥΓ. (άσχετο) Εχω μια φίλη, παλιά συμμαθήτρια που την λένε Χρυσαυγή και ψάχνει υποκοριστικό :)

WolfSon (17.10.2012)
Αν θεωρειτε πως καποιος εχει δικιο σε ολο αυτο το θεμα θα διαφωνησω!! Η τεχνη επιβαλεται να εχει ελευθερια λογου και σκεψης!! Ομως οταν ξεπερνανε τα ορια καποιος πρεπει να τους σταματαει... Σιγουρα οχι με αυτον τον τροπο και σε καμια περιπτωση δεν συμφωνω με τις κινησεις και τα πιστευω αυτου του κομματος αλλα δεν θα ανεχθω απο κανεναν να κοροϊδεψει και να χλεβασει την πιστη μου και τα πιστευω μου περι θρησκευτικης αποψης, οπως εγω δεν τους κατακρινω για την αθεϊα τους και σεβομαι την αποψη τους θελω και εγω να εχω την αναλογη ανταποκριση και τον αναλογο σεβασμο...

DrLove (17.10.2012)
Wolfson, ο Θεός, η Παναγία και ο Άγιος Σπυρίδωνας δεν χρειάζονται μπράβους, προστάτες, σταυροφόρους, νταήδες, ψυχασθενείς παπάδες και δικηγόρους. Το ίδιο και η Τέχνη.

WolfSon (17.10.2012)
DrLove, Συμφωνω απολυτα!! Αλλα στην προκειμενη περιπτωση δεν δινω δικιο σε κανεναν... Δεν εχει δικαιωμα κανενας να χλεβαζει και να κοροϊδευει την θρησκεια ειτε αυτης ο θεος ειναι ο Βουδας, ειτε ο Μοαμεθ, ειτε ο Χριστος..

mary_omikron (17.10.2012)
Wolfson την τέχνη δεν την σταματά κανείς, απλά αν δεν ανταποκρίνεται στην αισθητική του την αγνοεί.
Την πίστη σου μπορεί να την κοροϊδέψει ο καθένας, (προσωπικά δεν το κάνω)... ΕΣΕΝΑ όμως γι΄αυτά που πιστεύεις κανείς.
Αυτός ο "κάποιος" που λες οτι πρέπει να την σταματήσει τι απομένει να κάνει μετά τις κινητοποιήσεις των νταήδων? Να κάψει το βιβλίο/σενάριο? Να ρίξει στην πυρά συγγραφέα και ηθοποιούς? Βλέπεις καμμιά διαφορά απ΄τον μεσαίωνα? Κι όλη αυτή η Σταυροφορία εν ονόματι της αγάπης του Χριστού όπως τότε?

WolfSon (17.10.2012)
Δεν θεωρω τεχνη ενα βιβλιο/σεναριο/εργο/παρασταση που δεν προσφερει τιποτα στον θεατη... Στην χωρα μας, ναι, μπορει ο καθε ενας να κοροϊδεψει την πιστη μου.. Η τεχνη ομως πρεπει να εχει και σεβασμο.. Να σεβεται τους χριστιανους, τους βουδιστες, του μουσουλμανους και τους αθεους!! Ναι την τεχνη δεν την σταματαει κανεις αλλα παν μετρον αριστον..!! Οσον αφορα το "καποιος" δεν ειπα πως συμφωνω με τις αποψεις και τις κινησεις του κομματος αυτου ουτε οτι αυτος ο "καποιος" ειναι ο ακροδεξιος τραμπουκος..

mary_omikron (17.10.2012)
Οποιοσδήποτε δημιουργός που κάνει τέχνη έχει δικαίωμα να εκφραστεί όπως νομίζει και να εκθέσει στο κοινό το έργο του.
Κάποιοι που τους εκφράζει θα το βρουν "θαυμαστό" κάποιοι άλλοι προσβλητικό απορριπτέο και θα το αγνοήσουν.
Δικαίωμα και των μεν και των δε.
Κανενός δικαίωμα να εμποδίσει την ύπαρξή του και την έκθεση στο κοινό. Τόσο απλά.
ΥΓ1. Σταματώ εδώ, δεν είμαι συνήγορος των δημιουργών αλλά πιστεύω στο δικαίωμα να μην εμποδίζεται κανένα θεατρικό ούτε το πλήθος που ενδιαφέρεται και περιμένει να δει την παράσταση. Σ΄αυτούς τους "ενδιαφερομενους" απευθύνεται, κι όχι στους άλλους που θίγονται.

ΥΓ2. Αν ο σύλλογος ανέραστων γεροντοκόρων νοιώσει προσβεβλημένος απ΄την γύμνια του Ερμή πρέπει να καταστραφεί το άγαλμα? Να καεί ο Μέγας Ανατολικός και να απαγορευθούν οι αισθησιακές ταινίες? Σήμερα η θρησκεία αύριο η γλυπτική μεθαύριο η λογοτεχνία και αντι μεθαύριο τι? [ευφυολόγησα κακόγουστα τώρα ;-)]

jorge (17.10.2012)
Σωστή.

faidonalkinoos (17.10.2012)
ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΙΤΗ ΦΟΡΑ , ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ :

Στην εφημερίδ' «Ακρόπολη» της 17 του Μάρτη 1896 (παραμονές των πρώτων Ολυμπιακών αγώνων)διαβάζουμε την ακόλουθην είδηση: «Αύριον θα στηθώσιν εις το Στάδιον και οι ανακαλυφθέντες δύο Ερμαί, εκατέρωθεν της σφενδόνης, εκεί όπου άρχονται τα τόξα αυτής. Τα κάτω μέρη των Ερμών, τα οποία δεν συνάδουσι προς τα σημερινά ήθη, θα καλυφθώσιν δι' υφασμάτων κυανολεύκων». Τί είτανε αυτοί οι «Ερμαί» ή Ερμήδες του Σταδίου; Δύο τετράγωνες στήλες μαρμάρινες με δύο κεφάλια στην κορυφή τους, του Ερμή και του Διόνυσου, κολλημένα σβέρκο με σβέρκο. Στην μπροστινή και στην πισινή πλευρά αυτών των στηλών ο αρχαίος μαρμαράς είχε σκαλίσει πολύ «έκτυπα» τα διακριτικά σημεία του φύλου των δύο θεών. Σ' αυτούς τους Ερμήδες (κ' είτανε πολλών λογιών: μονοκέφαλοι, διπλοκέφαλοι, τρικέφαλοι καθώς και διαφόρων θεών, ακόμα και θηλυκών, όπως της Αφροδίτης, της Υγείας κτλ.) συνείθιζαν οι αρχαίοι να προσφέρουνε σύκα κι άλλα φρούτα και να τους περνάνε στο λαιμό κορδέλλες και γιρλάντες από λουλούδια, όχι για να τους στολίζουνε και τους τιμάνε για λόγους λατρευτικούς. Η γυμνότητά τους είτανε στοιχείο θρησκευτικό κι οι αρχαίοι μαρμαρογλύφοι τήνε σημειώνανε, όπως λέγει καθαρά η Ηρόδοτος «κατά λόγον ιερόν».
Είναι γνωστό, πως το γυμνό, φυσικό και καλλιτεχνικό, δεν τρόμαζε τους προγόνους μας. «Συνήδε προς τα αρχαία ήθη». Μα στην περίπτωση των Ερμήδων υπήρχε κ' ένας λόγος παραπάνω: η Θρησκεία. Οταν όμως οι απόγονοι βρήκανε μέσα στο Παναθηναϊκό Στάδιο τους δύο Ερμήδες κι αποφασίσανε να τους αφήσουνε στη θέση τους, θεωρήσανε φρόνιμο να τους καλύψουνε με υφάσματα. Αλλοι καιροί, άλλα ήθη. Σύγκρουση δύο διαφορετικών πολιτισμών. Την επιδειχτικότητα των αρχαίων οι νεότεροι τη βρήκαν ανήθικη. Το σκέπασμά της από τους νεότερους οι αρχαίοι θα το βρίσκανε ιεροσυλία. Σ' αυτές τις δύο αντίθετες «κρίσεις αξίας» λογαριάστηκε η Ηθική κι η Θρησκεία, δε λογαριάστηκε η Τέχνη. Κι όμως αυτό θα έπρεπε να ‘ναι το κύριο ζήτημα. Είναι καλλιτεχνικά ωραίοι οι Ερμήδες αυτοί ή όχι; Και παίζει κανένα ρόλο η θρησκευτική και η ηθική κρίση στην καλαισθητική επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία των έργων; Η θρησκευτική Τέχνη των αρχαίων δε φοβότανε το γυμνό και το άσεμνο. Το ίδιο κι ο Μεσαίωνας είχε κάποιαν αναλογία με την αρχαία κλασική εποχή. Δε φοβότανε όχι μονάχα το γυμνό, μα και το άσεμνο. Πολλές γκαρκούγιες, culs de lampe, ανάγλυφα κι αγάλματα αδιαφορούνε για την ηθικότητα και ενδιαφέρονται μονάχα για το ωραίο, έτσι όπως το ήθελε το «αισθητικό πρόσταγμα» του καιρού. Αρχοντες, λαός και καλλιτέχνες είτανε πιο φυσικοί και πιο απλοί σ' αυτά τα ζητήματα, λιγότερο σχολαστικοί, αντίθετα με τη γνώμη, πως ο Μεσαίωνας είναι η εποχή του σχολαστικισμού.Στην Αναγέννηση όμως, τον καιρό ίσα-ίσα, που τα ήθη των αστών καθώς και των πολιτικών και θρησκευτικών αρχόντων, δεν είτανε καθόλου ασκητικά, αρχίσανε να σκεπάζουνε τη γύμνια των αγαλμάτων με φύλλα συκής ή να τους φορούνε πανταλονάκια. Η Ντροπή δεν είναι πάντοτε σύμπτωμα αυστηρών ηθών. Μα και πάλ' η Τέχνη άνοιγε ρήγματα μεγαλειώδη σ' αυτήν τη θεληματική σεμνοτυφία. Ο πάπας Ιούλιος Β΄ ανάγκασε με το ζόρι το Μιχαηλάγγελο να διακοσμήσει την Καπέλλα Σιξτίνα. Τί φρίκη ένιωσε ο Καρδινάλιος εκείνος που είδε για πρώτη φορά τη φουρτούνα των γυμνών της «Δεύτερης Παρουσίας»! Και βρήκε αυτήν τη μεγαλοφυέστερη ζωγραφική σύνθεση όλων των αιώνων κατάλληλη μονάχα για σάλα λουτρού. Γιατί την «έκρινε» όχι σαν τεχνοκρίτης, μα σαν εκκλησιαστικός αξιωματούχος.Κάτι τέτια παραδείγματα δείχνουν αρκετά καθαρά, πόσο η αισθητική συνείδηση είναι διαφορετική από την ηθική και την θρησκευτική. Και όταν ακόμα η Τέχνη εξυπηρετεί τους σκοπούς της Θρησκείας και της Ηθικής (δύο ισότιμών της «αξιών») δε ζητάει να κατακτήσει το περιεχόμενό της θέμα διδασκαλίας, μα αισθητικής χαράς πρώτ' απ' όλα.Δε θέλουμε να υποστηρίξουμε, πως η Τέχνη είναι από φυσικό της ανήθικη. Είναι μονάχα, από φυσικό της, πράγμα διαφορετικό από την ηθική, εξωηθική (amorale). Φτάνει να ρίξει κανείς μια ματιά στην ιστορία της Τέχνης και της λογοτεχνίας όλων των καιρών και των λαών για να πειστεί.
Ο έρωτας και το γυμνό σώμα είναι το πιο αγαπημένο θέμα των τεχνών. Η Τέχνη και η ποίηση των πρωτόγονων λαών τον αγνοεί τον έρωτα. Ομως στην ιστορία των πολιτισμένων λαών υπήρξαν εποχές, που ο έρωτας, αποτελούσε τον κύριο άξονα της ζωής. Στο Μεσαίωνα τον ταυτίζανε με το Θεό και με τον ιπποτικό ηρωισμό.Στην Αναγέννηση τον είχανε κάνει είδος πολιτικής. Και στα χρόνια του αστικισμού κατάντησε κοινωνικός θεσμός.Μα ο έρωτας από τη μοίρα του είναι ανήθικος. Γιατί παντού και πάντα παρουσιάζεται σαν έναεξωοικογενειακό φαινόμενο. Είναι άρα αθέμιτος. Μήπως όμως γι' αυτόν τον λόγο η ερωτική Τέχνη γεννά την ανηθικότητα; Είναι χρόνια, που κάποιος δικός μας κριτικός διαλάλησε από τις στήλες της εφημερίδας του, πως ο ερωτικός ηδονισμός στη σύγχρονη ποίησή μας είναι ξεπεσμός της ποίησης κι αποτελεί δημόσιο κίνδυνο. Κ' έκανε έκκληση στους «νοικοκυραίους» να προφυλάξουνε τα κορίτσια τους απ' αυτόν τον κίνδυνο. (Δεν εννοούσε την πορνογραφική λογοτεχνία. Η αισθητική ηδονή είναι κάτι πολύ διαφορετικό από την αισθητηριακή. Η Τέχνη (εννοώ η αληθινή Τέχνη) δεν αποτείνεται στα ένστιχτά μας για να τα διεγείρει. Οσο κι αν παίρνει την ύλη της από την περιοχή των ενστίχτων,δεν μας δένει μ' αυτά. Χάρη στην επέμβαση της τεχνικής και των τεχνικών συναισθημάτων μας αλλάζει «σημεία οράσεως του κόσμου» κι έτσι μας απομακρύνει από την άμεση επιρροή των αισθήσεων και των ενστίχτων.Οποιος διάβασε τη Σαπφώ, τον Αριστοφάνη, το Βιγιόν, το Βοκκάκιο, τον Βερλαίν, τον Γκαίτε των «ρωμαϊκών ελεγείων» κλπ. κι όποιος επισκέφθηκε το εθνικό μας Μουσείο, ας ομολογήσει, αν διαβάζοντας τα ερωτικά έργα αυτών των μεγάλων ή κοιτάζοντας τα γυμνά της αρχαίας γλυπτικής ή γραφικής, ένιωσε ποτές να ξυπνάει μέσα του η ερωτική επιθυμία. Οι Ερμήδες, οι Αφροδίτες των Αρχαίων, οι άγγελοι, οι Εύες και οι Μαγδαληνές των χριστιανών δε μας ερεθίζουνε αισθητηριακά, μας αρέσουν αισθητικά. Κι αν μέσα σ' αυτήν την αρεσιά υπάρχει και ήσκιος επιθυμίας, αυτός μένει στη σφαίρα του φανταστικού, δεν πάει παραπέρα. Για να μας διαφθείρει τα ήθη μας η «ανήθικη» Τέχνη, πρέπει εμείς να είμαστε από πριν διεφθαρμένοι ή άξεστοι. Ομοια η «ηθική» Τέχνη ποτές δε θα μας ηθικοποιήσει, αν εμείς δεν είμαστε από τα πριν ηθικοί και καλαίσθητοι.
Συμπέρασμα: Μονάχα οι αφώτιστοι απ' της Τέχνης την αχτίδα (Μαβίλης), δηλ. οι ακαλλιέργητοι άνθρωποι βλέπουνε την ανηθικότητα της Τέχνης ως ανηθικότητα. Οι φωτισμένοι και καλλιεργημένοι αισθητικά βλέπουνε και νιώθουνε την Τέχνη ως Τέχνη και τίποτες άλλο.Οι πρόγονοί μας είχανε μεγάλη «κουλτούρα» με την έννοια που δίνει στον όρο αυτόν ο Γερμανός φιλόσοφος Τσάμπερλαιν. Δηλαδή όλη τους η ζωή είτανε (όχι και τόσο!) θεμελιωμένη επάνω στο Ωραίο. Ετσι δε βλέπανε τη γύμνια των Θεών τους. Βλέπανε την ομορφιά τους (οι αρχαϊστές), ας ζητήσουμε να πάρουμε πρώτ' απ' όλα την ψυχή τους, που δεν είχε τις δικές μας προλήψεις. Κι όταν ανασταίνουμε τους ολυμπιακούς αγώνες τους, είναι υποχρέωσή μας να σεβόμαστε τον πολιτισμό τους «κατά λόγον ιερόν».Αν πραγματικά μια Τέχνη πρέπει να ονομαστεί ανήθικη, για τον ανήθικο ρόλο που παίζει στην πνευματική και τη συναισθηματική ζωή των μαζών, είναι η Τέχνη η αντιδραστική. Αυτή που ψεύδεται, παραπλανά και συσκοτίζει τις μάζες, σε τρόπο, που να χάνουνε την αίσθηση του πραγματικού, του αληθινού, του προοδευτικού και της λευτεριάς.Η τέτια Τέχνη κι όταν δεν είναι άσεμνη είναι Τέχνη κακοήθης. Η καλή Τέχνη, που αναπαριστά το γυμνό, είναι ηθική, μα η κακιά Τέχνη, κι όταν σκεπάζει την ανηθικότητα, αυτή ΄ναι πρόστυχη κι ανήθικη.Κείμενο από το βιβλίο του Κώστα Βάρναλη «Αισθητικά-Κριτικά», εκδ. «Ο ΚΕΔΡΟΣ», 1958, σελ. 71-74.
{όπως είχε δημοσιευτεί εδώ , στο musicheaven 22.04.2010, στοΟ Γιάννης Ρίτσος μιλάει για τη σεμνοτυφία στην τέχνη ,του μέλους , japan88gr :
http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Splatt_Forums&file=viewtopic&topic=21011&gotolast=1}
(με όσα ο Βάρναλης λέει και γράφει , με όσα κι εμείς γνωρίζουμε , καλό είναι να κάνουμε την αντικειμενική μας προσέγγιση , στο όχι τόσο καυτό θέμα , αλλά δυστυχώς άξιο προσοχής , στο να διαχωρίσουμε σωστά την ΗΘΙΚΗ , τη ΘΡΗΣΚΕΙΑ , αλλά και την ΤΕΧΝΗ ...
Οι δε όψιμοι θεϊστές , ας αναθεωρήσουν λίγο την ορμητικότητά τους , γιατί Υπάρχει κι ο Χριστός .
Οι δε ακραιφνείς ας προσγειωθούν , γιατί υπάρχουν και 9,5 εκατομμύρια Έλληνες , που αδιαφόρησαν γι αυτούς , και δεν τους ψήφισαν .
Είναι επικίνδυνα τα ζουμ στο τίποτα , κι επειδή το τίποτα πρέπει να ακουστεί , κάνει φασαρίες . Είτε του στήνουν φασαρίες , για να φανεί .
Μία προσωπική απορία , που τη θέτω όμως , μόνο προς το πρόσωπο του μηνυτή ιεράρχη :
υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή , που θα μπορούσε να υποστεί ο Ιησούς , από την ίδια του τη Σταύρωση ;
στην προτροπή δε να επιδείξει τη Δύναμή Του , απλά προσευχήθηκε :

"Πάτερ , άφες αυτοίς , ου γαρ οίδασιν τι ποιούσι ..."
είναι πιο αδύναμη , νομίζει ο ιεράρχης , η ρήση αυτή , δια μέσου της Προσευχής Του μάλιστα , από τη μήνυσή του ;
ή μήπως πρέπει να προτείνει και τη σύσταση νέας ιεράς εξέτασης ;
Ας σοβαρευτούμε ιεράρχα ...

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog

Συγγραφέας
jorge
Jorge
από Ελευσίνα, Ελλάδα

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/jorge

πες το και editorial...

Tags

Επίσημοι αναγνώστες (41)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog

Γίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...

Δημοφιλέστερα...

Αρχείο...

Links