Για να ξέρεις πού προσκαλείσαι πρέπει να ξέρεις ποιός σε προσκαλεί και
τί είναι τα Blues. Τα blues φίλοι μου, -  για μένα, είναι το συναίσθημα
που σε κάνει ο έρωτας να είσαι χάλια όπως λέει και ο Δεληβοριάς αφού
πρώτα σε πετάει στα ουράνια μεταμφιεσμένος σε σερβιτόρα που δεν μπορείς
να πάρεις τα μάτια σου απο πάνω της και πιστεύεις οτι άν σε γνωρίσει
σίγουρα θα νιώσει και εκείνη το ίδιο για εσένα. Τί θα νιώσει ακριβώς;
Οτι εσύ και αυτή έχετε φτιαχτεί να περάσετε ευτυχισμένοι. Είναι το
συναίσθημα του παραλόγου που δεν έχει βάση και μπορεί να αλλάξει κάθε
δεδομένο στην ζωή μας.

Τα blues είναι η κάθε κατάσταση οπου ενώ εμείς έχουμε φέρει τον εαυτό μας
εμμέσως πλήν σαφώς, πιστέψαμε στην ιδέα του τέλειου μπροστά στην ατέλειά μας.
Και ενώ ένα παράλογο πιστεύω είναι ικανό να αλλάξει τον κόσμο, το ίδιο
παράλογο πιστεύω, μπορεί να δημιουργήσει και να καταστρέψει. Ο έρωτας.
Δέν είναι συναίσθημα. Συναίσθημα είναι τα blues. Ο Δεληβοριάς το είπε
Χάλια. Όταν οι άσπροι έχουν τις μαύρες τους, οι μαύροι είχαν τα μπλέ τους.
Όταν η Κυριακή ήταν συνεφιασμένη για τον Τσιτσάνη, η Δευτέρα ήταν
με καταιγίδα σαν και την Τρίτη για τον T-bone Walker.

Τα blues σαν συναίσθημα είναι σκούρο στα σίγουρα. Όμως το άκουσμα των
blues είναι λύτρωση για τον έχων τα blues. Για τους άλλους μπορεί να
είναι ένα καταθληπτικό ή και μονότονο τραγούδι. Οπότε όσοι ακούνε
το τραγούδι μείνε απο τον Ρέμο δεν αλλάζει παρα μόνο η κουλτούρα άν
θα το ακούσουν απο τον Sonny Terry και Brownie Mc Ghee στο my baby
please dont go. Η πρόσκληση εξ'αρχής ήταν η ίδια σερβιτόρα. Μπορεί
να είναι γυναίκα μπορεί να είναι και η ίδια μας η χώρα όπως λέει
και ο Βαρδής με την φωνή του Κατσιμίχα στην Ελλάς του 2000 απατώντας
στον συνεχόμενο blues του καζαντζίδη.

Τραγούδαγε ο Καζαντζίδης blues? Γιατί να ήταν μόνο οι αρχοντορεμπέτες
της σχολής του Πειραιά πχ οι δικοί μας Blues-ίστες και να μήν είναι
κάποιος πιό δημοφιλής; Η πρόσκληση του τραγουδιστή ή του τραγουδοποιού
είναι σαφής. Έλα να απαλύνουμε τον πόνο μας να τα πούμε τραγουδιστά.
Με την στενή έννοια του όρου πεντατονικής κλίμακας ρυθμός 3/4 6/8 ή
δωδεκάμετρα δεν θα βγάλει νόημα αφού τα blues δεν είναι τυρί "ΦΕΤΑ" με
προστατευμένη ονομασία προέλευσης. Είναι συναίσθημα. Και σαν συναίσθημα
δεν μπορεί κανείς να πεί ακριβώς τι νοιώθει. Ούτε στον γιατρό του
ούτε στον φίλο του. Μόνο στον εαυτό του τραγουδιστά. Γι'αυτό και το
άγαλμα στον Πουλόπουλο δάκρυσε αφού μοναχικά και ανθρώπινα τα
blues έκαναν και το πεθαμένο μάρμαρο να ζωντανέψει σε 9/8

Γι'αυτό τα blues είναι μοναχική υπόθεση. Όποιος ξεκίνησε και τα
ψιλοτραγουδά είτε με Ρέμο, είτε με T-bone Walker είτε με Καζαντζίδη
αποδέχτηκε την πρόσκληση και ταξιδεύει ήδη σε μία δοκιμασία
αυτογνωσίας.