Ο Ηλίας τόσο καιρό έπαιζε με τις εναλλακτικές του και όσο και να τις έψηνε δεν του καθόταν καμιά.Έτσι τις είχε παραμερίσει για λίγο και βρήκε άλλες εναλλακτικές να ασχολείται. Ξαφνικά η πρώτη του επιλογή φαίνεται εφικτή και την κυνηγά!Αν και ο Ηλίας δεν συγκαταλέγεται στους πιο δραστήριους ανθρώπους (μέχρι να σηκώσει το ένα πόδι βρωμάει το άλλο) το κάνει μετά από καιρό και έτσι την πλησιάζει πάρα πολύ κι είναι τρισευτυχισμένος γι αυτή του την αλλαγή χαρακτήρα. Και τσούπ νατην κι η δεύτερη επιλογή ελκυστική-ελκυστική κάνει την εμφάνισή της από το πουθενά κι ο Ηλίας σοκάρεταιι, μπερδεύεται, θυμώνει προσωρινά. Τα βάζει με την τύχη του τη χορεύτρια που του παίζει παιχνίδια

Τρέμει να μην κάνει λάθος, μην φτάσει στο σημείο να πει:

" Γαμώτο όλο αυτό τον καιρό ακολουθούσα λάθος δρόμο¨

Γι αυτό το μπέρδεμα μες στο μυαλό του. ΓΙΑΤΙ να έχει και τις 2 επιλογές στα πόδια του ταυτόχρονα, τόσο καιρό τίποτα και τώρα εμφανίζονται και τα 2?Ο πρώτος δρόμος φαίνεται δύσκολος με εμπόδια,αντιθέτως ο δεύτερος πολύ βατός κι όπως ακριβώς τον φανταζόταν τόσα χρόνια.Είναι βράδυ και έχει αυπνία,θέλερι να το λύσει τώρα όμως, ένα πρόβλημα που δεν λύνεται με τη λογική αλλά έχει να κάνει με το τι νιώθει.Ποιό δρόμο να διαλέξει? Τι τον κάνει περισσότερο ευτυχισμένο?

Νιώθει ζωντανός και δραστήριος περισσότερο από ποτέ. Όπως τότε που ολομόναχος ένα ξημέρωμα στο ερειπωμένο κάστρο του νησιού κοίταζε την θάλασσα από ψηλά και σκεφτόταν.Μπορούσε να μιλήσει με τον εαυτό του και να αντλήσει δύναμη από αυτή τη μοναξιά, που του ήταν πολύτιμη.Ώσπου μετά ξημέρωσε κι ο ήλιος πλημμύρισε με φως το σκοτεινό κι έρημο κάστρο, τη θάλασσα, τον ορίζοντα και ολόκληρη την ύπαρξή του. ΝΑΙ από κείνη τη στιγμή ανακάλυψε το πόση δύναμη τελικά έκρυβε μέσα του. Σαν να ξημέρωσε και να ξύπνησε από λήθαργο αιώνων. Ήξερε ανέκαθεν ότι τίποτα δεν σου χαρίζεται στη ζωή.Μπορεί να του αρέσουν τα εύκολα αλλά εύκολος δρόμος δεν υπάρχει και κανένας δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.Συνεπώς ήξερε ότι τα δύσκολα είναι μονόδρομος.Κάθε εμπόδιο υπάρχει για καλό πίστευε πάντα ο Ηλίας και το αποδεχόταν. Γιατί εμφανίζονται όμως όλες οι ευκαιρίες μαζεμένες σε κάποιες φάσεις της ζωής μας????  Ίσως αποτελούν το κίνητρο για να παλέψουμε με περισσότερο σθένος να φτάσουμε στο τέλος του δρόμου που θα διαλέξουμε.Δεν έχει νόημα η αναρώτηση, ούτε και η απάντηση, παρα μόνο το να προχωράς. Δεν υπάρχουν ΓΙΑΤΙ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ, ΑΝ ΔΕΝ ΣΗΚΩΘΕΙΣ ΑΠ' ΤΗΝ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ ΣΟΥ.Αυτό προϋποθέτει να ξέρεις που πας και να πηγαίνεις πάντα μπροστά! Θα συνεχίσει λοιπόν να τραβά το δρόμο που διάλεξε από την αρχή, και να τον ακολουθεί με πάθος χωρίς γιατί, πως, πότε, τι, αν... και άλλα τέτοια ερωτηματικά μόρια. Το ταξίδι έχει ήδη ξεκινήσει για τον Ηλία κι ευχόμαστε να αντέξει ως το τέλος στο δρόμο που διάλεξε.