Με αυτά που μου είπες πριν μέρες, δεν ήξερα πως να το διαχειριστώ.

Αγαπητέ μου φίλε και συνάδελφε σου έδωσα μια συμβουλή να χωρίσεις γιατί απλούστατα δεν θέλετε τα ίδια πράγματα εσύ και η κοπέλα σου. Εξάλλου μόνος σου το είπες "δεν τρελαίνομαι κιόλας" δεν έχω τρελαθεί ποτέ για μια κοπέλα. Δυσκολεύομαι όμως να χωρίσω και προσποιούμαι... Τι να πώ, κρίμα για την κοπέλα, δεν καταλαβαίνεις πως την πληγώνεις παραπάνω? Δεν το κάνεις από πρόθεση, ίσως είναι στο χαρακτήρα σου, ίσως πάλι δεν είναι η κοπέλα που ψάχνεις αγαπητέ. Οπότε τι το ψάχνεις? Όσο περνά ο καιρός δυσκολεύουν τα πράγματα κι απ'ότι καταλαβαίνω δυσκολεύεσαι να χωρίσεις, όπως εξάλλου και πολλοί άντρες που μένουν σε μια κατάσταση γιατί βολεύτηκαν και περιμένουν από την άλλη να φύγει. Αν σ'αγαπάει δεν θα φύγει ΒΛΑΚΑ. Κι ας καταλαβαίνει ότι δεν τρελαίνεσαι γι αυτή. Το ξέρω γιατί το χω ζήσει από πρώτο χέρι, μέχρι που κυριολεκτικά αρρώστησα να αισθάνομαι ότι δεν νιώθουν για μένα όπως νιώθω. Βάλε λίγο τον εαυτό σου στη θέση της. Αν ήθελες πολύ μια κοπέλα κι έβλεπες ότι δεν πάει το πράγμα θα καθόσουν?Δε θα αισθανόσουν απαίσια?

Δεν ανακατεύομαι στα προσωπικά σου, να είσαι καλά κι ευτυχισμένος γι αυτό στο λέω, ότι δεν ωφελεί να προσποιείσαι και να χάνεις τον καιρό σου με μια κοπέλα που δε θες πολύ, μπορεί να γνωρίσεις κάποια για την οποία να τρελαίνεσαι και να αξίζει να είστε μαζί. Εξάλλου η κοπέλα σου βιάζεται να κάνει παιδί κι εσύ δεν θές. Τί το κουράζεις?

Με γύρισες πίσω με αυτά που μου είπες."δεν τρελαίνομαι κιόλας" δεν έχω τρελαθεί ποτέ για μια κοπέλα, ούτε και για σένα. Και τότε έρχεται η ήττα.... 

Μια μέρα κατσούφικη κι ολοκληρωτικής αποδιοργάνωσης γιατί άραγε τίποτα δεν μπορεί να σου φτιάξει το κέφι μετά από αυτό?