Μετά από πρόσκληση του μέλους lemonc να και το δικό μου 13αρι (τι κερδίζω..;) ______________________________________________________________________________

Τον τελευταίο καιρό διανύω μια φάση. Λάθος. Εδώ και πολύ καιρό διανύω μια φάση. Ίσως είναι αβεβαιότητα, ίσως είναι βαρεμάρα, πάντως όλα κυλούν αμήχανα στη ζωή μου και ειλικρινά έχω αρχίσει να πιστεύω ότι κάποια πράγματα θα κρατήσουν παντοτινά.

Βάζω και ακούω το τραγούδι Summer Wine από Nancy Sinatra & Lee Hazlewood. ελπίδες του κόσμου γεννιούνται με την άνοιξη. Κι έρχεται το καλοκαίρι για να βγούνε αληθινές. Η αλήθεια είναι ότι μόνο το προπέρσινο καλοκαίρι μου άφησε μια γεύση ικανοποίησης. Κάποτε είχα καταλήξει στο συμπέρασμα πως η εποχή μου είναι ο χειμώνας. Ερωτεύομαι το χειμώνα. Πιο συγκεκριμένα το Νοέμβριο την έχω πατήσει πολλές φορές. Δεν ξέρω πώς γίνεται. Το καλοκαίρι προσπαθώ να κλείσω πληγές. Όλα αυτά σε ένα κύκλο που ζωγραφίζεται ξανά και ξανά εδώ και 4 χρόνια. Πλέον όμως ξέχασα πως είναι να ερωτεύεσαι πολύ. Και λείπει η μαγική σκόνη της νεράιδας που θα με κάνει να θέλω να τα αλλάξω όλα.

Όχι, όχι! Δεν είναι μόνο ο έρωτας..! Ο έρωτας δεν μπορεί να είναι ο μόνος λόγος για να γίνει πιο ενδιαφέρουσα η ζωή μας. Αλίμονο… Είναι γενικά σαν να μην βρίσκω καύσιμα για να ξεκινήσω. Να τα έχω όλα έτοιμα για την πτήση αλλά εκεί που λες πάμε για απογείωση διαπιστώνεις ότι λείπει η κηροζίνη… Έχω έμπνευση και χρόνο για να κάνω πολλά πράγματα, να διαβάζω, να γράψω, να βγω, να διασκεδάσω, αλλά δεν ακούω ποτέ εκείνο το τικ μέσα μου που θα με κάνει να τα ξεκινήσω όλα αυτά

Μου λείπει η αίσθηση να ανοίγω τα μάτια μου το πρωί και να ακούω στο μυαλό μου μια ορχήστρα να παίζει σκοπούς που σου λένε πως και αυτή η μέρα που ακολουθεί είναι μια γιορτή. Κάτι σαν τα μπαχαρικά στο φαγητό. Μπορεί να καίνε αλλά η ικανοποίηση που σου αφήνουν στο στομάχι είναι ασύγκριτη.

Θα ήμουν το λιγότερο αχάριστη αν έλεγα ότι δεν είμαι καλά στη ζωή μου. Έχω αυτό που ποθούσα περισσότερο πριν μερικά χρόνια, φίλους και ανθρώπους να μοιραστώ εμένα και με κάνουν να νιώθω καλά. Δεν πετάω από ευτυχία, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είμαι δυστυχισμένη. Ίσως λίγο κουρασμένη από τη ρουτίνα και την αβεβαιότητα για το τι θα κάνω στη ζωή μου, αλλά και ποιος δεν είναι. Βλέπω το χαμόγελο στο πρόσωπό μου και δεν είναι ψεύτικο. Οι ψεύτικες εκφράσεις είναι μια κακή βιτρίνα. Οι περίπου και οι δήθεν δεν μου ταιριάζουν.

Σε 3 βδομάδες θα πάω στο τελευταίο μου συνέδριο της AIESEC παίρνοντας μέρος στην προετοιμασία του. Θέλω πολύ το τελευταίο βράδυ να αφήσω κάποια στιγμή τα decks (θα είμαι και DJ πιθανότατα) και να πάω στην παραλία, θα κάτσω στην αμμουδιά κατά το ξημέρωμα. Θα δω την ανατολή. Με παρέα ή και μόνη. Θα νυστάζω και θα θέλω να πάω να ξεκουραστώ για 3-4 ώρες πριν την τελευταία παράσταση.

Χαίρομαι που αφήνω σιγά-σιγά πίσω μου το κομμάτι αυτό. Και την ένωση και τη σχολή (μόνο ο τρόπος ζωής θα μου λείψει όπως σε όλους) και κάποια άλλα πράγματα. Σίγουρα έχω μετανιώσει για κάποιες επιλογές μου. Χαίρομαι όμως που δεν θέλω πια να πω «ξαναέλα» σε αυτά που έζησα και πέρασα. Δεν είναι και αυτό μια νίκη;
__________________________________________________________________

Οι δικές μου λέξεις:

θάλασσα, σπίτι, πράσινο, βόλτα, περιμένω, τηλέφωνο, δουλεύω, κιθάρα, φαντασία, χορεύω, φύγε, ξετρυπώνω, γυρίζω

Καλώ λοιπόν τους (ασχετα αν τους εχουν καλεσει η οχι)

jorge

ge01415

sea_like_eyes

desmar

kifa

santourman

yiannisyiannis

thank

aiolos_m

redrose

kit_kat

sagra

ThroughTheDawn