Καθαρό το κατάρτι μας ίσιο λευκό το πανί μας.  

Αλήθεια σύμβολο αγνό λευκό σύμβολο πράξη και θέση.  

Χρώμα χαρακτήρας, ιδιώτης ούσα.

Ουσία των μεγεθών του σύμπαντος.

Αεράκι απαλό στο ζεστό απόγευμα χαδιάρικο πέρασμα αισιόδοξη εικόνα κι ας είμαι με άδειο στομάχι κι ας μη ξέρω πότε θα χω ψωμί.  

Τα μάτια μου βλέπουν τη θάλασσα τα όνειρά μου τα βλέπω μέρα.  

Χιλιάδες τα κύματα απαλά σαν τ’ απογευματινό αγεράκι συνεχίζουν τη ζωή και όταν εγώ φεύγω.  

Χιλιάδες άνθρωποι αναπνέουν κι όταν κοιμάμαι.

Ξέχασα να πω όλοι αναπνέουν οξυγόνο πίνουν  νερό προσπαθούν για το φαγητό.

 Διαφέρουν στα αισθήματα και στην επεξεργασία τους.

Νιώθουν αλλιώς τον ήλιο.  

Ζουν αλλιώς και για άλλους λόγους ο καθείς.  

Στο άσπρο πανί της καρδιάς μας χρωματιστοί λεκέδες,

λεκέδες από συναισθήματα που φιλτράρισαν τη πορεία μας

από αυτά που μας βοήθησαν να περπατήσουμε απέναντι και να λυγίσουμε τους κόπους τα βάσανα.

Άραγε ποιός άνομος άνεμος τα φέρνει στα πανιά μας.