Ωστόσο συλλογιστικά

τις καλοκαιρινές μέρες του κόσμου μας.

Του μικρού μας κόσμου.

Τις υγρές μέρες με την αποπνιχτική ατμόσφαιρα

τα βλέμματα τα αλληλοδιασταυρούμενα

μες την θολούρα του ουρανού.

Και περιμένεις.

Αλλαγές από φως άσπρο δυνατό γλαφυρό

Σε αιωνιότητες δεν βρεθήκαμε

μια γραμμή κόκκινη ίσως δένει το παρελθόν στο μέλλον

ζεματιστά φιλιά σε εναλλαγές ζωής.

Κάθε μέρα κι ένας κόμπος πάνω στους άλλους

Σμίγουν τα σκοτάδια, μουνταίνει τα χρώματα

Δεν μπορεί να χαράξει

η παγερή νύχτα του σέλας μετατρέπει τη διάρκεια της μέρας του αιώνα.

Παγωμένο σκοτάδι ντύνει τον ατελείωτο χρόνο στασιμότητας σε ακαμψία πρόσκαιρη.

Κάθε νέο ζει πρώτα στη σκέψη μας. Εκεί τρυπώνουν συστηματικά.

Μαζί με τις αυταπάτες τις δοξασίες τα ψέματα.

Οπότε η συνείδηση θολώνει την αντίληψη του τώρα και του αύριο.

Οπότε τα όνειρα μαγειρεύονται στο τσουκάλι

το μαύρο αυτό που χυλώνει τη  ζωή σα δέσμιο κοντά στο προμηθέα.