Τώρα που κρατάς το χέρι, μια πεπονόφλουδα πρόσεχε,

η ακρόπολη γκρεμισμένη από το Ερεχθείο λείπουν οι κόρες

τα μπουκάλια κενά με διάφανα χρώματα

τα γήπεδα η χώρα τα δάση προσφορά στον πολιτισμό του   της   των   τέλος πάντων υπανθρώπων

κίτρινο μέταλλο και ωραία μεταξωτά λόγια μακριά από το φαγητό που έχουμε ανάγκη

το σχολείο την αίσθηση της σιγουριάς της ασφάλειας

το πολιτισμός της εργασίας που δημιουργεί τα ανθρώπινα θαύματα όταν κοινοκτημονούντε

τότε που ενσωματώνουν τις καλές τέχνες μέσα στις καθημερινές δράσεις ως πρέπει.

Φαντασία και πάλη χρειάζεται να οργώσεις το χώμα να σπείρεις τους σπόρους τους όμορφους τους από παλιά φυλαγμένους για τέτοιους καιρούς,

δύσκολους να τους πω, μαύρους να τους πω, άχαρους, απολίτιστους.

το κουράγιο το θάρρος η αισιοδοξία η αυταπάρνηση ο αλτρουισμός συνοδεύουν τη φλόγα τη χαλκοκίτρινη που καίει και ζεσταίνει ένα πανάρχαιο όνειρο που περασμένο μέσα από ντοπιολαλιές μύθους και ιστορίες για πρώτες εποχές χαρούμενες, χωρίς χρυσό κι ασήμι και παντοδύναμους θεούς,

που υπόσχονται γλυκούς παραδείσους αν είσαι καλό παιδί!!!!

Ήρθε όμως η εποχή της βλάστησης να η ώρα που ξέρεις πως αλλιώς δεν μπορεί να γίνει

Πρέπει να δεις τα τριαντάφυλλα τα κόκκινα και τα γαρίφαλα να πρασινίζουν να ανθούν δώσε μας κουράγιο το έχουμε ανάγκη έλα κοίτα οι άλλοι ξεκινήσανε.

2008