ΠΟΙΗΜΑΤΙΚΑ
Ποίηση poetry poesy
17 Δεκεμβρίου 2016, 00:29
05 Οκτωβρίου 2016, 18:37 Ο θάνατος κτυπά την πόρτα μη του ανοίξεις






Καθορισμός της ζοφερής ματιάς

του όρνιου,

το κράξιμο τρομάζει

Ξεκοκαλίζει τάφους και κορμιά

Πίνει νεκρικό ζωμό

ηφαιστειακής ψύξης αμάλγαμα

σε πετρωμένο μάγμα τα μάτια σου σχηματισμένα

ο κόσμος τους, σχηματισμένη η σφραγίδα της φυλακής

κίνηση επιβραδυνόμενη τέλος σίγουρο.

Πάγωσε το όνειρο η φαντασία  κλαίει.

Ο χώρος μας ο χρόνος μας η ταλάντευση μας

ζούσαν  πάνω στη φλόγα στη θέρμη του νήματος μας.

Το μεγάλο μαζικό  καταστροφικό τους όπλο μπορεί να σκοτώνει χιλιάδες.

Δεν μπορεί να τους σκοτώσει όλους.

Όμως η νέα τάξη επιστημονικά μεθοδικά ισοπεδώνει την ανθρωπότητα.

Πρώτα τον πολιτισμό δηλαδή τον τρόπο  σκέψης.

Ε μικρέ φοβοκουρασμένε ανθρωπάκο

ξέρουν αυτοί απ τα πειράματα.

Ίσα που να μπορείς να σταθείς να δουλέψεις .

Τρομαγμένος με καχύποπτο βλέμμα

στωικά παραδομένος στα ένστικτα της δίψας τις ανίκανης να σε χορτάσει .

Υποκατάστατο της βρομερής αναξιοπρέπειας προσπαθεί να ισορροπήσει ψυχικά και νευρολογικά .

Οι Δούλοι έσπαγαν τα εργαλεία εμείς <καίμε> τους επιστήμονες που δίνουν τη γνώση τους στους εκμεταλλευτές .

Αστοί πολυεθνικάριοι ιδιόκτητες μονοπωλιακών και οφσόρ εταιριών αν δεν σας ανατρέψουμε, πρέπει να παρακαλάτε για αυτό,

θα πνιγείτε στο τέλμα που δημιουργείτε Μες στα σκατά .  

 

Ο Μολιέρος καταδυκτικός, ψηλαφίζει τους ψεύτες γιατρούς δικολάβους αγάπες γαμπρούς

και δίνει στα άδολα νιάτα το προνόμιο της αλήθειας και της καλλιτεχνικής έκφρασης.

Ο μεγάλος καυστικός αυτός λογοτέχνης αν σήμερα ζούσε δεν ξέρω αν θα μπορούσε να κρατήσει το χιούμορ του η αν θα πέταγε τους κεραυνούς του Δία τις βροντές του  ή αν θα έφερνε ξανά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα.

Πάντως θα άνοιγε το κουτί της Πανδώρας να βγουν έξω οι λαϊκές αντιδράσεις. Υγρό πυρ θα έλουζε τις ώρες που μαίνεται η σύγκρουση.

Τα πυρπολικά του Κανάρη να πλευρίζουν την άρπαγα εξουσία να λευτερώνουν το λαό.

Και ο μεγάλος μουσουργός του λόγου σε ποιον δίνει την εντολή του μέλλοντος ποιος ο επόμενος αρχιτέκτονας της ζωής ,η συλλογική σκέψη,

η συλλογική εργασία, η λαϊκή εξουσία .

Ξέρεις το να αγανακτείς και να ξεσπάς να σκούζεις δεν χρίζει σκέψης το να κτίζεις ζωή χωρίς εκμετάλλευση θέλει οργάνωση και γνώση.

16/7/2010




Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
anestis12
Anestis
από ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/anestis12

ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Tags

Αλλαγές νότες ρομαντικές ποίηση Πεζό Ποιημα ποίημα Ποίημα Σκέψεις Τραγούδι



Επίσημοι αναγνώστες (3)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...

Links