Απέναντι η μπλε επιφάνεια σταματημένη πάνω σε έναν τοίχο, άλλες φορές αόρατο    άλλοτες πάλι ορατό κτισμένο με κοκκινόχωμα και άχυρα. Βασικά κάποια επανάληψη λάμβανε χώρα μα σε διαφορετικά χρώματα.

Κάθε αγωνία να προβάλει μπροστά μας σε άλλη στιγμή ανατρεπτική της προϋπάρχουσας θέσης καθότι μονίμως ανεπαρκείς.                                                                                                                                             

Και τα μάτια σου χαμογελούσαν στιλπνά αγνάντευαν τους ουρανούς του κόσμου γεμάτα εγκάρδιους χαιρετισμούς.                                                                                                          

Μίλησαν σιγανά αργά με το φως και το σκοτάδι πέρασαν από τον καταναγκασμό των γκρι και κάθισαν πάνω στο καμπαναριό να επιβλέπουν την τάξη, να συντροφεύουν τον πελαργό, να ταξινομήσουν, να τακτοποιήσουν το ανακάτεμα που προκαλεί ο αέρας.                           

Μα τέλος πάντων κάποιος πρέπει να βάζει τα πράγματα στη θέση τους στη σωστή τους θέση . Ξέρω κάνεις καλά τη δουλειά σου, κάνεις λάθει μα η δουλειά σου είναι αυτή να κάνεις λάθη μέχρι να αποδώσουν τα λάθη σου τα θαυμαστά αποτελέσματα της εξέλιξης.

Να  το πράσινο επίπεδο οπωσδήποτε και το κίτρινο λίγο κλαμένο δείχνει  λίγο αμήχανο αξεπέραστα άχαρο να μπερδεύει την καθαρότητα του. Οι πτυχές που πολλές φορές το μεταλλάσσουν σε μη επίπεδο είναι πρωτόγνωρες, τα σημεία  αναφοράς ισχυρά με τεντωμένες αντένες. Κρύσταλλα διάφανα τα κοσμήματα διάκοσμος στου νου τη περικοκλάδα.

Η μεγάλη δράση επιβάλει περιορισμούς, τα καινούρια μυστήρια, αξεδιάλυτη φλογισμένη γνώση ακατανόητη και γι αυτό μεγαλόπρεπης. Καθισμένος δίπλα στη φωτιά συλλογιέσαι τον κόπο την προσπάθεια της ρουτίνας αυτή δεν  κάνει λάθη είναι το λάθος. Αυτή εξασφαλίζει τα χρειαζούμενα τα καθημερνά την κούραση δεμένη με κορδέλες πάνω στην επανάληψη. 

Στο βαθύ πηγάδι του κήπου συχνάζουν μαζί με τις κοπέλες τα χόρτα τα πουλιά και τα κελαϊδίσματα τους.  Εκεί ο ήλιος και το φεγγάρι αντάμα πλέκουν τη συμφωνία της άνοιξης ντυμένη στα χρώματα του κυκλάμινου. Θέλει καιρό να φέρνει μόνο ησυχία θέλει καιρό να πλάσουμε την άγνοια.

Κάτι γλυκές κουβέντες για τον έρωτα το γλυκόπιοτο τον γελαστεί τον παιχνιδιάρη που κλισμένος μέσα στις κουβέντες μπουμπουκιάζει κι ανθίζει στο μυαλό που τον παίρνει από τα κοριτσίστικα όνειρα και τον ενθρονίζει στις ανοιγμένες  τους καρδιές να διαφεντέψει και τις πέντε αισθήσεις σε απόκοσμους ήχους  μυρωδιές χρώματα μνήμες πραγματικές.