Τα πιο μεγάλα “σ’αγαπώ” ήταν ψεύτικα,
οι πιο μεγάλες σου αλήθειες χαρτί καμμένο.
Κι εγώ μ’αυτά τα μάτια σου μαγεύτηκα
κι έμεινα μόνος τη στιγμή να περιμένω.

Ένα τραγούδι στη σιωπή τα λάθη μου,
υπάρχει χώρος στη σκιά για’μένα.
Να κρύβομαι απ’όσα έχω πει κι απ’όσα ένιωσα,
απ’όσα είναι στο χαρτί γραμμένα.

Κι αν κάποτε γυρίσεις και μου πεις μ’αγάπησες
θα είναι πια αργά, δεν θα πιστέψω.
Μέσα στη νύχτα θα χαθώ, ένα αντίο θα σου πω
και τα κομμάτια μιας ζωής θα βγω για να μαζέψω.
....................................................................................

Copyright © Δημήτριος Μπονόβας