22 Απριλίου 2007, 16:44
Όμορφή μου "Καλημέρα"!
Σημερα το πρωι, γυρνωντας απο ενα γλεντι, με βρηκαν τα ξημερωματα σ'ενα λεωφορειο, κουβαλώντας μαζι την κιθαρα μου. Τρια ατομα ημασταν μεσα. Ο οδηγος, εγω και ενας γερος που καθοταν απεναντι μου. Σας παραθετω εδω εναν "ασυνηθιστο διαλογο" που αρχισε και μου εφτιαξε τη μερα. Ο διαλογος που ξεκινησε στο λεωφορειο.Που τον ξεκινησε εκεινος ο ωραιος γερος.
- Απο γλεντι ερχεσαι ή σε γλεντι πας? Καλημερα!
- Σε γλεντι να πηγαινω 6.30 το πρωι?Δυσκολο...Γυρναω απο κει! Καλημερα!
- Αλλοι ξυπνουν να πανε στη δουλεια τους και συ τωρα πας για ξεκουραση νεε μου, ε?
- Ε, ενα Σαββατο το χω και γω...Τι να κανω?
- Θα σου ελεγα να πας να αναψεις ενα κερι,αλλα φαινεσαι κουρασμενος. Δεν πειραζει! Αναψε το τουλαχιστον μεθαυριο,του Αι-Γιωργιου!
- Ε ναι! Με λενε και Γιωργο, σιγουρα θα τ'αναψω τοτε!
- Γιωργο ειπες σε λενε?Τωρα το πιασα, δεν στροφαρει πλεον το μυαλο μου...Χρονια πολλα απο σημερα τοτε Γιωργο μου! Να σαι πανα καλα και να χεις τη χαρη του Προστατη σου...
- Σας ευχαριστω...να στε καλα! ...Αυτο το λεωφορειο κανει σταση στο μετρο "Αττικη"?
- Και βεβαια!δεν εισαι απ τα μερη μας ε?Φαινεται πως δεν ξερεις...Ηρεμησε, και θα σου πω εγω ποτε να κατεβεις. Μην αγχωνεσαι για τιποτα. Θα σου πω εγω οταν ειναι να κατεβεις παιδι μου.
-Σας ευχαριστω...
Αφου περασε κανα 10λεπτο, ηρθε η ωρα να κατεβω.
- Γιωργο μου, εδω εισαι! Δεξια και κατω, ειναι το μετρο!Αυτο το θεριο!
- Σας ευχαριστω πολυ...να στε παντα καλα.
- Γιωργο μου, εσυ να σαι καλα παλικαρι μου. Χρονια πολλα και παλι μιας και δεν θα σε ξαναδω να σου τα πω απο κοντα, και να ξερεις πως σ'αυτο που κανεις εχεις τη βοηθεια Του. Μην το ξεχασεις ποτε. Καλη σου μερα, Γιωργο, και παλι πολυχρονος!
Δεν ξερω. Εκεινη η φωνη, μιλησε μεσα μου. Ισως και να ναι η φαντασια μου, μα ηθελα να το μοιραστω μαζι σας. Ηταν μια συγκλονιστικη εμπειρια για μενα. Σε καθε του λεξη, ενιωθα πως οτι κι αν του ελεγα, ηταν λιγο,μαλλον οχι λιγο, τουλαχιστον δεν ηταν αρκετο. Μπορει να ηταν ενας αγγελος, ο Θεος, ή ενας απλος γερασμενος...μα και τα τρια το ιδιο ειναι. Να ναι καλα οπου κι αν βρισκεται.
Αν μπορουσα να κανω μια ευχη τωρα θα ηταν να τον ξαναεβλεπα για 5 ακομα λεπτα. Να του πω πως μου δειξε με πεντε κουβεντες πως η ζωη ειναι ομορφη μα και λιγη για να καθεσαι να σκας. Να ναι καλα, οπου κι αν βρισκεται...να 'ναι παντα καλα.
-
Desmar (22.04.2007)
Όμορφο στιγμιότυπο της ζωής σου μας μετέφερες Γιώργη ... νοιώσαμε και εμείς λίγο από την μαγεία της στιγμής ... να'σαι καλά! :)Giorgos_arazei (22.04.2007)
Ευχαριστω...!redrose84 (23.04.2007)
Αχ τί γλυκός άνθρωπος ο παππούλης! Πολύ συγκινητικά και όμορφα τα λόγια του :-)Deos (23.04.2007)
Πολύ όμορφο αυτό που έζησες..
Χρόνια πολλά και πάλι! Και από δω :)megaloserwtikos (23.04.2007)
Γιώργο χρόνια πολλά !
Η ιστορία σου υπέροχη, με συγκίνησε.Kinezes_trexoun_gimnes (23.04.2007)
Χρόνια πολλά George οτι κάλύτερο!!!Zefuros (23.04.2007)
Filtate γεωργιε,
Καταρχην Χρονια πολλά!
Δευτερον, η ιστορία πολύ ομορφη... υπάρχουν οντως κάπου εκει εξω ορισμένες στιγμές που μας διδάσκουν... οπως ορισμένοι ηλικιωμένοι που το μυαλό τους βάζει κάτω όλα τα "μυαλά" της Ακαδημίας Αθηνών...dimitrapan (23.04.2007)
Είναι κάποιες φορές που όταν συναντάμε τόσο γλυκούς ανθρώπους, νομίζουμε ότι συναντήσαμε κάποιον άγγελο. Κι όμως, έτσι έπρεπε να είμαστε όλοι μας στην καθημερινότητά μας...
Όπως και να 'χει, Χρόνια πολλά Γιώργο μου κι από δω! Αγάπη, αγάπη, αγάπη...
Υ.Γ.: Έπρεπε να το πάρω προσωπικά αυτό, το ότι λίγα λεπτά πριν άκουγες τη φωνή μου κι όμως η φωνή που σου έκανε αγγελική σου φάνηκε του παπούλη αλλά ας δώσω τόπο στην οργή μέρα που είναι... :-DDDDD :-pGiorgos_arazei (23.04.2007)
Ευχαριστω για τα σχολια και τις ομορφες ευχες σας, τον καθενα ξεχωριστα. Χαιρομαι πολυ που σας αγγιξε αυτο το θεμα...εγω δεν θα το ξεχασω ποτε,ηταν μια ομορφη εμπειρια!
Πως να αντισταθεις σε ασυνηθιστους διαλογους?Δεν μπορεις...υπαρχουν διαλογοι τετοιοι λογης λογης, που κρατανε μηνες..και 2 και 3 και 5...ε, εκει τρελενεσαι, εκει πλεον αγαπας! Ευχαριστω...adreo (04.06.2010)
Αγαπητέ Γιώργο,
συγχαρητήρια για τον τρόπο και το ύφος της γραφής σου, αλλά και για την τύχη που είχες να συναντήσεις έναν τέτοιο άνθρωπο, που απέδειξε την διαφορά που υπάρχει μεταξύ των γεναιών. Και νομίζω έμαθες πολλά μέσα σε πολύ λίγο χρόνο Και έδωσε ένα καλό μάθημα συμπεριφοράς σε όλους μας, δείχνοντας την καθαρή του καρδιά, αλλά και την ανθρωπιά του.
Από την μια μεριά ο Γέρος για όλους όσους σε διάβασαν, αλλά για μένα πολύ νέος, αφού η ζωή το σπουδαιότερο που τον έμαθε είναι η αγάπη προς τον πλησίον, η επαφή με τον άγνωστο σαν να τον γνώριζε χρόνια, η εξυπηρέτηση.., η κουβέντα σαν ίσου προς ίσο, που ευτυχώς πολλοί πιο μεγάλης κυρίως ηλικίας Έλληνες τα έχουμε ακόμα.
Το ζήτημα είναι να τα έχουν και όλοι οι νεώτεροι
Η ευθύνη της συμπεριφοράς μας, ανήκει στην οικογένεια, στο σχολείο κ.λ.π., αλλά και πρέπει και ο ίδιος ο άνθρωπος να έχει αυτές τις τάσεις. Της κοινωνικότητας παράδειγμα. Και δεν είναι θέμα μόρφωσης.
Το να ακούει και να μαθαίνει ο άνθρωπος, να προσπαθεί να πει μια κουβέντα με τον οποιοδήποτε.
Τα παλιότερα χρόνια αυτό ήταν σύνηθες, γιατί ήταν άλλη η ανατροφή των Ελλήνων, αλλά και πολύ διαφορετικές οι συνθήκες της ζωής μας. Σήμερα δεν τολμάς να μιλήσεις στο δρόμο με ένα μικρό παιδάκι, να το ρωτήσεις απλά και στοιχειώδη πράγματα, να γελάσεις με τα όσα όμορφα θα σου πει. Υπάρχει κίνδυνος να σε παρεξηγήσουν ή το λιγότερο αν κατά τύχη σε πάρει είδηση παράδειγμα ο πατέρας του να σου πει "γιατί μιλάς στο παιδί μου;"
Εκεί φθάσαμε και ίσως κάπου με την βρωμιά που υπάρχει να έχουν δίκιο.
Όμως πρέπει να γυρίσουμε στα παλιά. Να γίνουμε πιο πολύ άνθρωποι. Έτσι θα ζήσουμε καλύτερα.
Για να σου δείξω πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα, θα διηγηθώ στα γρήγορα κάτι που μου συνέβη.
Ένα πρωινό μόλις πήγα να βγω από την είσοδο της πολυκατοικίας , είδα να έρχεται προς τα μένα για να εξέλθει μια νεαρά ύπαρξη, μάλλον καινούρια ένοικος. Ασυνείδητα , αντί να της κλείσω στα μούτρα την πόρτα , την κράτησα για να βγει.
Εκείνη σεινάμενη και κουνάμενη, με το μίνι της να ανεμίζει και το δυνατό της άρωμα να μου σπάει την μύτη με ύφος 1000 καρδιναλίων και μη δίνοντας σημασία στον μικρό Λαό όπως λέμε (εμένα δηλαδή), πέρασε από εμπρός μου χωρίς να πει μια καλημέρα, χωρίς να πει ένα ευχαριστώ για το κράτημα της πόρτας από μέρους μου.
Και αυτό και άλλα τέτοια μου συμβαίνουν συχνά.
Οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι δύσκολα λένε καλημέρα, η ευχαριστώ. Αυτά
adreo
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog