Μια εποχή ανάμεσα στη γιορτή και το θρήνο,

ανάμεσα στο χειμώνα και την άνοιξη.

Τη στιγμή που το σκέφτεται να 'ρθει 

στην αρχή του αιώνα στο αίμα μας βάζει φωτιά.

Μια ερώτηση μια εικόνα για το θάνατο που παντού περπατά.

Τρωκτικά αδηφάγα στρατόπεδα στήνουν

φυλακές μας κυκλώνουν ευρύχωρες και μεγάλες.

Σε χορό τρελό ζεις, τις ώρες που ο κόσμος παραλύει,

μπρος στο φόβο του άλματος, προς τα πάνω και θα είναι  εν τάξη.

Ένα λάθος στο χώρο παραπάνω ανακατωμένο με λάσπη και άχυρα.

Φωλιά πικραμένη και οι σταγόνες γαλάζιες κρεμασμένες στον ουρανό ψιλά.

Στα κλαδιά  τα άφυλλα ανάμεσα, ζουν φευγαλέες στιγμές.

Απειλές προβεβλημένες στο μυαλό μας γυρίζουν, 

σε μαρμάρινους τάφους κλειδωμένες να μην είναι δυνατόν τον ήλιο να δουν.