Πήρα χαρτί κι ένα τσιγάρο σέρτικο
για έναν αλήτη πειρασμό βαρύ σερέτικο
Χαρτί λευκό που επάνω του κυλούσε
πνιχτός ο στεναγμός και με πονούσε

Πήρα αγιόκλημα και λόγια αγύρτικα
κι ένα χαμόγελο- πίσω του κρύφτηκα
Σε άδειους έρημους-παλιούς στρατώνες
μ' ένα ζεϊμπέκικο κυκλώνω τους χειμώνες

Τις νύχτες κρέμαγες τα δίχτυα
στο μπαλκόνι
τυλίχτηκε το σώμα μου στο μαύρο
σου σεντόνι
Και μια ζεστή μου αγκαλιά που
κάποτε ποθούσες
χανόσουν μες τα κρίματα
και την ξεχνούσες

Μ' ένα βιολί κι ένα κεντρί μετρούσα τα φιλιά σου
στις στάχτες μου χορεύοντας μακραίνει η σκιά σου
Μ' ένα χορό κυκλωτικό σαν από αρχαίο δράμα
αλόγιστα ξοδέψαμε του έρωτα το νάμα

Μες τα σοκάκια της σιωπής που ανθίζουν ανεμώνες
μ' ένα ζεϊμπέκικο χορό κυκλώνω τους χειμώνες
Μ' ευχή τσιγγάνας μάγισσας τα ξόρκια σου ξορκίζω
κι ένα μαχαίρι δίκοπο στα λόγια σου ακονίζω.

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων.

Όποιος  τυχόν ενδιαφέρεται να  μελοποιήσει κάποιους από τους στίχους που εχω γράψει του παραχωρώ  ευχαρίστως το δικαίωμα  αφιλοκερδώς με την προϋπόθεση ότι  στην ενορχήστρωση του τραγουδιού θα πρωταγωνιστεί ο ήχος από  το  θεϊκό  όργανο του  Μπουζουκιού...