Γλιστρούν οι μέρες κι όλα αλλάζουν
μα εσύ με κερνάς παραισθήσεις
Στο κορμί μου οι μνήμες ακόμα φωνάζουν
κοντά μου ξανά να γυρίσεις

Τώρα οι στιγμές μας γίνανε στάχτη
αγρύπνια κι αναστεναγμός
Χάθηκες σαν τον λιποτάκτη
κι έγινε ο έρωτας λυγμός

Όλα όσα νιώσαμε - έχουν περάσει
χάρτινα όνειρα - απατηλά
Σβήνουν με δάκρυα - όσα έχουμε χάσει
ο έρωτας μάτια μου - μας τυραννά

Πέρα στον όρμο μες τ' άγριο κύμα
θεέ μου οι μνήμες τα βράδια
Παλεύουν να κόψουν το άγιο νήμα
του έρωτα μες τα σκοτάδια

Άγνωστες λέξεις σ' άγνωστα μέρη
σ' έρημο τόπο πως να σταθείς
Όποιος προδόθηκε αυτός μόνο ξέρει
μ' ένα χαμόγελο πως να κρυφτείς

Όλα όσα νιώσαμε - έχουν περάσει
χάρτινα όνειρα - απατηλά
Σβήνουν με δάκρυα - όσα έχουμε χάσει
ο έρωτας μάτια μου - πονά

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων.