Μια Τρίτη πρωί που όλοι οι καθώς πρέπει άνθρωποι της κοινωνίας ήταν στα σχολεία,στα γραφεία και την τρεχάλα αποφάσισε να πάει μια βόλτα με το γιό του στην Ομόνοια.

Να θαυμάσουν μαζί τα υπέροχα στολίδια της σε δρόμους,βιτρίνες και καφέ.

Να δουν την πρωινή βάρδια με τις πόρνες να κάνουν πεζοδρόμιο φορώντας τα αστραφτερά τους φορέματα και τις φτηνές τους γόβες...

Να χαζέψουν τα πρεζόνια να βαράνε ενέσεις στα πεζοδρόμια...κάποια ημιλιπόθυμα κάποια νευρικά.

Κάποια στιγμή ένα από αυτά του όρμησε και του έκλεψε το τσαντάκι με τα λεφτά.

-"Μπαμπά δε θα τον κυνηγήσεις;" απόρησε ο γιός του.

-"Αν τον κυνηγήσω θα τον πιάσω...και θα πάρουμε τα χρήματά μας πίσω"

-"Μα είναι δικά μας!!!Σου πήραν κάτι που σου ανήκει!!!Άσε που με αυτά θα μου αγόραζες το νέο playstation που μου υποσχέθηκες!!"

-"Δεν υπάρχει τίποτα δικό μας γιέ μου σε αυτή τη ζωή.Όλα είναι δανεικά.Όλα κάνουν τον κύκλο τους...το μόνο που μας ανήκει είναι οι επιλογές μας...ούτε καν το μέλλον μας..."

-"Τι πάει να πεί επιλογές μπαμπά;"

-"Το τι θα αποφασίσεις να κάνεις από δω και πέρα...τα χρήματα τα χάσαμε και δε θα πάρεις φέτος το playstation...μπορείς όμως να το ονειρευτείς.Θα έχεις κάτι να λαχταρας."

-"Και γιατί να μην είχα εγώ το playstation και ο κλέφτης να έμενε με το όνειρό του;"

-"Γιατί τα δικά του όνειρα πονάνε πολύ...μακάρι να εκμεταλλευτεί την επιλογή του σωστά και να πάει σε ένα κέντρο απεξάρτησης από τον διάολο που τον τρώει...ενώ με τα χρήματα που μας πήρε,να μην αγοράσει θάνατο,αλλά ζωή"

-"πως αγοράζεις θάνατο και πως ζωή μπαμπά;"

-"πας εκεί που τα πουλάνε..."

-"πού τα πουλάνε;"

-"Γιατί θα πρεπε να ξέρεις;Θα σου πω μόνο ένα πράγμα:Ζωή αγοράζεις όταν βοηθάς τους άλλους αν αυτό δε σε σκοτώσει"