Ακούγονται απειλιτικοί.

Σα χαμηλές πτήσεις που απειλούν να βλάψουν ότι με πάθος αγαπώ.

Τα αγγελούδια μου.

Θα έφτανα στα άκρα αν χρειαζόταν να τα προστατέψω.

Σα λυσασμένος Μαύρος Πάνθηρας με κόκκινα μάτια και αιμοβόρρα ένστικτα που προστατεύτει τα παιδιά του από την απειλή.

Μαζί με το στροφόμετρο των οχημάτων των παρείσακτων ανεβαίνει κι ο ρυθμός των σφύξεών μου και οι καραμπινες των καρωτίδων μου "γαζώνουν"με ένα άγριο "κατά ρυπάς"τον εγκεφαλικό μου φλοιό εκεί που βρίσκονται τα κέντρα της λογικής που με κάνουν να ξεχνάω το άγριο αδάμαστο κτήνος μέσα μου.

Τώρα μοιαζουν πλεον σαν ανήμπορες βαρκούλες στο έλεος μιας τρικυμίας που μοιαζει Θεομηνία...