Δεν με πείραξε η διαδρομή Διαγώνιος- Ξενοδοχείο Hyatt (700 μ πιο πέρα στα γήπεδα 5χ5)- Διαγώνιος με αστικο

Η αφόρητη ζέστη και ο ιδρώτας...

Ο δυνατός ήλιος για 1 ώρα συνεχόμενα καταμεσήμερο πάνω από το κεφάλι μου (ναι έχω πονοκέφαλο τώρα...)

Η σκόνη που ερχόταν πάνω μου όποτε ένα διερχόμενο όχημα και δη φορτηγό έστριβε σε κανένα χωματόδρομο

Τα κορναρίσματα αυτοκινήτων και φορτηγατζήδων στην θέα μιας 23χρονης που πήγαινε σε επαγγελματικό ραντεβού με καλά ρουχαλάκια.

Η αγένεια της εταιρείας που δεν έδωσε ούτε ένα ποτήρι νεράκι

Τα σφυρίγματα διαφόρων από μέρη που περνούσα ενώ περπατούσα

Ο πόνος στα δαχτυλάκια των ποδιών μου από τα παπούτσια που φορούσα(σε ραντεβου δεν παμε με το αθλητικό...).

Το περπάτημα 3 χμ περίπου στο δρόμο που περνά μπροστά από ξενοδοχείο Hyatt με όλες τις τρύπες του και τις λακούβες του και το φόβο να μην μας πάρει σβάρνα καμιά νταλίκα.

Τα συρσίματα και οι ήχοι απο τα χόρτα και τα γαιδουράγκαθα και ο φόβος να πεταχτεί κάτι με ουρά ξαφνικά μπροστά μου κι άντε να ζητήσεις βοήθεια...

ΑΛΛΑ...

Όταν είδα 2 νεκρά φίδια εκατοστά από την πατούσα μου ενώ περπατούσα από την εταιρεία στην στάση του λεωφορείου, και σκέφτηκα τα λεφτά που παίρνω και τον χαρακτηρισμό του πόστου μου ως δουλειά γραφείου, πήρα την απόφασή μου.

ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΥΓ: Ήταν να παμε με το αυτοκινητο και τελευταια στιγμη πήγα με το αστικό. Ναι, ξαναψάχνω για δουλειά και μόλις πατήσω το κουμπάκι καταχώρηση στέλνω βιογραφικά. αν ξέρετε κανενα ενδιαφέρον πόστο στην Σαλόνικα χωρίς επικίνδυνες αποστολές, σφυρίχτε!
ΥΓ2: Αν ήθελα χορταράκια και διάφορα αιλουρωειδή δεν θα σπούδαζα πληροφορική, θα πήγαινα στο χωριό και θα καλλιεργούσα ντοματούλες και φασολάκια, εκτός από τις ελιές μας. Αν πάλι ήθελα να γίνω Ραμπο, θα πήγαινα να δουλέψω σε εφορεία.
ΥΓ3: Οι εικονες για να σας δωσω να καταλαβετε σε τι συνθηκες περπατησα. Προσθέστε λτίρια εταιρειών δεξιά και αριστερα, ΜΗΝ αφαιρεσετε τα χορταράκια. Οι κυριες που φορανε καλα παπουτσια που ΔΕΝ ειναι για περπατημα θα με καταλαβετε ...