Εχω πλεον αποδεχτει το γεγονος οτι δεν προκειται τιποτα φυσιολογικο να συμβει στη ζωη μου. Η ιστορία μου μιλάει από μόνη της.

Ειχα μια οχι και τοσο φυσιολογικη εφηβεια (οσο κι αν ακουγεται περιεργο δεν ειχα φιλους στο σχολειο, δεν ημουν καθολου δημοφιλης και ημουν αρκετα ντροπαλη...).

Αργω να τελειωσω τη σχολη λογω περιεργων συμπτωσεων, ατυχων γεγονοτων, σπανιων ατυχηματων και οχι τοσο λογω αδιαβασιας και τεμπελιας.

Έχω μια από τις πιο περίεργες φοβίες στον πλανήτη: τις πεταλούδες... Μεγάλη ιστορία, μεγάλες στιγμές μέχρι τα 20 μου που ηταν εντονο...

Η προσωπικη μου ζωη πιστευα οτι εχει σκαμπανευασματα. Το μόνο αξιόλογο/φυσιολογικό είναι οι φίλοι (ευχαριστω το Θεό που αποτελουν μια φυσιολογικη σταθερα στη ζωη μου) και οι διαφορες παρέες, αλλα ο ερωτικός τομέας είναι μια περίεργη ιστορία. Έχω στο ενεργητικό μου μόνο περίεργες σχέσεις, περίεργα αποτελέσματα και περίεργες αιτίες χωρισμού-χωρίς υπερβολή.

Έχω περίεργα ενδιαφέροντα που εκτείνονται από κομικς, υπολογιστές (για κοριτσι πράγμα...),ως και σουπερήρωες και άλλα χαζά. Τείνω να πιστέψω ότι είμαι κιόλας άνθρωπος με ιδιαίτερες ικανότητες μερικές φορές και δεν παίζω videogames... Μέχρι και ο άντρας της ζωής μου είναι χαρακτήρας κόμικ...

Έχω ένα αλλόκοτο παραπλανητικό ψευδόνυμο στο μόνο φόρουμ που έχω τόση ενεργή συμμετοχή και όλοι με ρωτάνε πως προέκυψε...

Με τα συμπτωματα αυτά δεν νομίζω ότι χωράει πλέον αμφιβολία.

Δεν περίμενα όμως ποτέ, κάτι που δεν βγήκε από μένα, κάτι στο οποίο δεν υπήρξαν δικές μου καταβολές και κάτι υλικό, αψυχο, να έχει περίεργα συμπτώματα.

Πριν μερικές βδομάδες έκλαιγα για μια π#@%@!@να μητρική που κάηκε...

Η μητρική λοιπόν αποφάσισε να μου δείξει εμένα και όλους όσους ασχολήθηκαν μαζί της ότι η νεκρανάσταση συμβαίνει όχι μόνο σε ζωντανούς οργανισμούς αλλά και στο hardware...

Όπως λοιπόν διαβάζετε, χτες Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2007 και μετά από 4 βδομάδες απεργίας η μητρική αποφάσισε να ξαναλειτουργησει. Η διάγνωση του τεχνικου/γιατρού που την επανέφερε χωρίς προσπάθειες (την έβαλε στο κουτι, συνδεσε τα καλωδια και εβαλε τον Η/Υ στην πρίζα και δούλεψε) ήταν ότι λόγω της ζέστης αποφάσισε να κάνει αυτή τον ψόφιο κοριό για ένα μήνα και μένα απελπισμένη στο πρόθυρα νευρικής κρίσης με την γκαντεμιά στο θέμα υπολογιστών.

Πλέον μετά το σημερινό περιστατικό σηκώνω τα χέρια ψηλά και αλοίμονο σε αυτόν που τις επόμενες μέρες θα πει καμια φράση για μένα που να έχει το φυσιολογικό μέσα... (τύπου μια χαρά κοπέλα είσαι, νομίζω ότι πλέον το λένε απλά για παρηγοριά...).

Επιστρεφω στην μηχανογραφημένη λογιστική μου λοιπόν μπας και κάνω τίποτα φυσιολογικό και νιώσω καλύτερα. Ασε που πρεπει να ειμαι και σε ετοιμοτητα μηπως προκυψει καμια αποστολη...