σεργιάνι με το Σωκράτη Μάλαμα..

Τίποτα δεν πέρασε

ούτε και θα γυρίσει

όλα συμβαίνουν τώρα

όλα σε μια στιγμή.

H πιο μεγάλη απάτη στα μάτια μας.

Ο χρόνος. Η στιγμή.

Όσο μεγάλος κι αν είσαι

όσο ψηλά κι αν φτάσεις

πάλι θα είναι ο άρχοντας σου.

Ωσπου να νοιώσουμε

όχι απλά να καταλάβουμε

ότι υπάρχει μόνο το παρόν

παρελθόν είναι το παρόν που έχει χάσει την αξία του

έχει πεθάνει,

το μέλλον ακόμη δεν ωρίμασε

για να γίνει πιο σημαντικό,

από τη στιγμή που πατάμε τώρα.

Σ' ένα τραγούδι ακουμπάω τον πόνο μου,

πέρασε πια καιρός κι έφυγε σαν βροχή.

Θυμάμαι όμως τα φιλιά, τα λόγια της,

τα δυο της μαύρα μάτια μέσα στο κρασί.

’μορφες σκέψεις. Συμπυκνωμένες αναμνήσεις.

Τόσα βλέπω και αισθάνομαι κάθε μέρα.

Μα πόση δύναμη

από τι ουσία είναι φτιαγμένα

όλα αυτά, χτισμένα κι από τους δυο

που δε μπορεί η καρδιά

το μυαλό και το συμφέρον,

που δε μπορεί η ίδια η ζωή

να τα διαγράψει.

Δε θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια

Σα να 'ταν όλα ψέματα στάχτες κι αποκαΐδια

Θέλω ανοιχτά παράθυρα να με φυσάει αέρας

Σε κύκλους μέσα ζούμε.

Σμιλεύουμε τα δάκρια και τα χαμόγελα

τα γκρεμίζει ο καιρός και πάλι εμείς τα στήνουμε

βλέποντας Αγγέλους να φθονούν

την ερωτεύσιμη μας ματιά

τον άνεμο που μας φυσά

και λέγεται έρωτας.

’λλα θέλω κι άλλα κάνω

κι έφτασα ως εδώ

λάθη στραβά και πάθη

μ' έβγαλαν σωστό.

Δεν είναι ο κόσμος αυτός για τους μυημένους.

Για απαίδευτος τυχοδιώκτες είναι

που απέτυχαν στις άλλες

σημαντικές

υπέροχες διαστάσεις