Τι ήταν αυτό το χτεσινό ρε παιδιά, ακόμα να συνέλθω. Με παίρνει η σύζυγος  το πρωί τηλέφωνο:

-Με έχουν καλέσει σήμερα το απόγευμα σε μία εκδήλωση

-Α, μπράβο, να πας

-Τι, μόνη μου να πάω;

-Γιατί, θα σε φάει ο δράκος;

-Έλα βρε ζουζούνι μου (το ζουζούνι είμαι εγώ, με ύψος 1.80 και 90 κιλά βάρος…) βαριέμαι να πάω μόνη μου, αλλά πρέπει να πάω, ξέρεις τώρα…

-(Τρομάρα σου, εγώ θα την πληρώσω πάλι) και το παιδί, ποιος θα το κρατήσει;

-Μην ανησυχείς, το έχω κανονίσει. Θα έρθει η μάνα μου απ’ το σπίτι το απόγευμα

-(Αμ δε που θα το άφηνες έτσι…) Καλά, τι ώρα είπες ότι είναι;

-Αχ μπράβο, στις επτάμισι, και πως το βαριόμουν αυτόοοο (τώρα τι της λες….)

Το απόγευμα λοιπόν, πάμε στην εν λόγω εκδήλωση. Ήταν για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου όπως καταλάβαμε μπαίνοντας στην αίθουσα τελετών (αν και από τον κόσμο που είχε μέσα έπρεπε να την έλεγαν αίθουσα σκελετών, ο μέσος όρος ηλικιών ήταν γύρω στο 77,5, είχα πολύ καιρό να νιώσω έτσι πιτσιρίκος, ίσως από την προηγούμενη εκδήλωση της «Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας»). Η αίθουσα,  γεμάτη από τα ζόμπι που σας είπα, ήταν διακοσμημένη μπροστά από την έδρα που σου θύμιζε συμβούλιο εφετών με ένα τραπεζάκι πάνω στο οποίο ήταν ακουμπισμένο ένα τουφέκι και ένα κάδρο δαφνοστολισμένο με έναν Έλληνα στρατιώτη σε έφοδο με την επιγραφή «Έλα να τα πάρης». Πηγαίνουμε και καθόμαστε σε μιαν άκρη περιμένοντας να αρχίσει η «εκδήλωση» θυμούμενοι ότι είχαμε να πάμε σε γιορτή για εθνική επέτειο από το σχολείο. Το πήρα στην αρχή το πράγμα στην πλάκα, όπως το συνηθίζω άλλωστε, περιμένοντας μια γιορτή «πολιτικώς ορθή» που εξαίρει τον πατριωτισμό και την ομόνοια των Ελλήνων στις δύσκολες στιγμές του έθνους…

Αντ’ αυτού, η εκδήλωση άρχισε με βιντεοπροβολή γνωστών αποσπασμάτων από την εκστρατεία της Αλβανίας, του ηχητικού ντοκουμέντου «Εδώ ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών. Από της ώρας 5:30 πρωινής της σήμερον αι ημέτεραι δυμάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους…κλπ κλπ», γίνεται ανάκρουση του εθνικού ύμνου και τέλος εμφανίζονται τέσσερις γνωστές και μη εξαιρετέες φωτογραφίες. Τότε το λόγο παίρνει ο πρόεδρος, όπου αρχίζει ένα παραλήρημα εναντίον των σκοτεινών κύκλων που αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί και θέλουν να υποβαθμίσουν το νόημα της 28ης Οκτωβρίου υπονομεύοντας και κοροϊδεύοντας τις παρελάσεις και μας καλεί να τιμήσουμε τους τέσσερις εικονιζόμενους πραγματικούς, όπως κατά λέξη είπε, πρωταγωνιστές του έπους του 40, δηλαδή τον Ιωάννη Μεταξά (!), τον Βασιλέα Γεώργιο τον Β’ (!), τον στρατάρχη Παπάγο και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρύσανθο. Τον λόγο παίρνει μετά ο βασικός ομιλητής ο οποίος κάνει μια ιστορική αναδρομή στα γεγονότα πριν τον πόλεμο σε όλη τη δεκαετία του ’30 κινούμενος στα ίδια πλαίσια που πιθανώς καταλάβατε. Οι πατριώτες ήταν ο δικτάτορας Μεταξάς, ο συνεργός του Παπάγος και ο Βασιλέας (ναι έτσι τον έλεγε συνεχώς) Γεώργιος ο Β’ ο οποίος ευτυχώς που ήρθε και έφερε ηρεμία στον τόπο μετά από τα τραγικά λάθη του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος άκουσε τα μύρια όσα, τι εθνικές τραγωδίες, τι τεράστια πολιτικά λάθη, τι εθνικός διχασμός αυτός και όλη η αντιβασιλική παράταξη και το κόμμα των Φιλελευθέρων. Το παραλήρημα συνεχίστηκε με το όνειδος να χρώνεται η «δήθεν» εθνική αντίσταση στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ (πως και δεν έπλυνε το στόμα του με οινόπνευμα και μόνο που το ξεστόμισε), υπεύθυνου για όλα τα κακά του Έθνους…

Είπε, ειρωνεύτηκε, κατηγόρησε… Δεν ανέφερε όμως τίποτα για τις διώξεις της Μεταξικής δικτατορίας και παραδόξως ούτε και για τις θηριωδίες των ναζί στα ελληνικά χωριά, ούτε και για την τραγική κατάσταση εξαθλίωσης και πείνας των αστικών πληθυσμών.  Μόνο να εκθειάζει τους «πατριώτες» του…

Σηκωθήκαμε με την πρώτη ευκαιρία και την κοπανήσαμε τρέχοντας.

Τα πράγματα δεν πάνε καλά…