Ο Γρηγόρης Τζιστούδης στο Radio MusicHeaven

Γράφει ο Νικόλας (AlfaWolf)
12 άρθρα στο MusicHeaven

5ο Μέρος

Α: Και πάμε, Γρηγόρη μου, στον τέταρτο δίσκο, αισίως φτάσαμε. Τέταρτος δίσκος. Ένας δίσκος που τον έχεις κάνει μαζί με ένα φίλο σου, που δουλεύατε και πολύ παλιά...
Τ: Το Γιάννη το Ζουγανέλη λες.
Α: Έτσι, έτσι. Στη Ρόδο.
Τ: Το καλύτερο φιλαράκι. Βέβαια.
Α: Ο δίσκος λέγεται "Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει".
Τ: Είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους που έχω κάνει, απ' τη συλλογή μου, αν θέλεις. Είναι αδερφός μου ο Γιάννης. Και είχαμε και τεράστια επιτυχία μ' αυτόν το δίσκο, αν σκεφτούμε ότι αυτός ο δίσκος έχει περάσει τις 500.000 πωλήσεις. Σε όλο τον κόσμο φυσικά, έτσι;
Α: Όπως σου 'χω πει από την αρχή, σου κρατάω κάποιες εκπλήξεις.
Τ: Ναι.
Α: Μία από τις εκπλήξεις…
Τ: Μη μου πεις ότι μία από τις εκπλήξεις είναι ο Γιάννης μου.
Α: Ε βέβαια, μία από τις εκπλήξεις είναι ο Γιάννης σου. Να πω καλύτερα ο Γιάννης μας γιατί ο Γιάννης ο Ζουγανέλης ανήκει σε όλους μας.
Τ: Πρώτα σε μένα. Θα μου το επιτρέψεις αυτό.
Α: Σαφώς, εντάξει. Δε θα ξεμαλλιαστούμε τώρα γιατί δε σε συμφέρει κιόλας, δε θα βρεις μαλλί για να τραβήξεις.
(Γέλια)
Τ: Πάμε λοιπόν.
Α: Άκουσε το Γιάννη.

Γ.Ζ. (Γιάννης Ζουγανέλης): Κατ' αρχήν να πω για το Γρηγόρη τον Τζιστούδη, ότι τον γνώρισα το 1980 ή '81, δε θυμάμαι, στη Ρόδο, σ' ένα εξαιρετικό χώρο που το ονομάζανε "Gregoris". Ο Γρηγόρης ήταν πάρα πολύ γνωστός, δημοφιλής -δε με ενδιαφέρει η δημοτικότητα αλλά η δημοφιλία-, για τον τρόπο που έπαιζε μπουζούκι σε όλες τις σκανδιναβικές χώρες. Δε θα ξεχάσω ποτέ την αγάπη που είχε στο αντικείμενό του. Συνεργαζόταν η συμβία μου, η Ισιδώρα Σιδέρη μαζί του. Εγώ είχα συνεργαστεί μαζί του, έπαιζα, μέχρι που έπαιξα και δεύτερο μπουζούκι δίπλα του, από επαγγελματική ανάγκη. Αλλά συνεργάστηκα με μία εξαιρετική ορχήστρα σ' αυτόν το χώρο, που ήταν μαγικός χώρος, ειλικρινά. Κι ένα πρόγραμμα που δεν μπορώ να καταλάβω ακόμα πως επετεύχθη εκείνη την εποχή.
Είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα της Θεσσαλονίκης. Μεγάλωσε με ανθρώπους και σπούδασε δίπλα στον πολύ μεγάλο μπουζουξή Λεμονόπουλο. Εξέλιξε το μπουζούκι. Έπαιξε, έκανε δικούς του δίσκους στις σκανδιναβικές χώρες. Ήταν και για μένα μια αφορμή να κυκλοφορήσουμε ένα δίσκο, το "Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει", αρχικά στις σκανδιναβικές χώρες αλλά μετά σ' όλο τον κόσμο. Ήταν αφορμή ο Γρηγόρης ο Τζιστούδης. Είχα κάνει κι ένα προηγούμενο εγώ, τους Ατρείδες, αλλά δεν έχει σημασία. Τον αγαπώ πάρα πολύ. Ήταν το κεντρικό πρόσωπο -τον είχα καλέσει εγώ στους παραολυμπιακούς αγώνες, γιατί ο Γρηγόρης είναι ανάπηρος και δεν κουβαλάει την αναπηρία του έτσι όπως την κουβαλάνε οι ανάπηροι. Είναι παράδειγμα για τους ανάπηρους και έμπνευση. Κατάφερε με το μπουζούκι να επικοινωνήσει την ελληνική μουσική και μέσα από μεγάλους συνθέτες, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Ξαρχάκος, ο Χατζιδάκις και, με τις δικές του διασκευές, με τους δικούς του δίσκους και με τους δικούς μου. Γιατί εκτός από το "Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει" κάναμε κι έναν άλλο δίσκο, μετά θα σας το δείξω και φωτογραφία για να δείτε, το "The light of flame", όπου κυκλοφόρησε κι αυτός σε όλο τον κόσμο και μάλιστα με πολύ μεγάλη επιτυχία. Θα μπορούσα να πω πολλά πράγματα για το Γρηγόρη. Βοηθήστε με, τί άλλο θέλετε; να σας πω.
Α: Η Ελλάδα του έχει γυρίσει λίγο την πλάτη;
Γ.Ζ.: Κοιτάξτε. Τί να γυρίσει; Σε ποιον δεν γυρνάει την πλάτη η Ελλάδα; Σε όλους τη γυρνάει. Αλλά πρώτα απ' όλα, την πλάτη την έχουμε γυρίσει εμείς στην Ελλάδα.
Α: Σωστό  κι αυτό.
Γ.Ζ.: Εγώ πιστεύω ότι έχουμε όλοι ευθύνη για αυτό που συμβαίνει. Όταν ζεις στο εξωτερικό είναι πάρα πολύ συγκεκριμένη επιλογή.
Είναι μία πηγή φωτός ελληνική στο εξωτερικό. Όταν ήταν στη Σουηδία, και τώρα στη Γερμανία, στο Μόναχο κλπ., θα μπορούσε να κάνει κάποια πράγματα περισσότερα η Ελλάδα, να στηρίξει έναν άνθρωπο ο οποίος έχει την ανάγκη της στήριξής της. Αυτό το καταλαβαίνω. Ίσως κι ο Γρηγόρης δεν μπόρεσε να αποσπάσει αυτό που θα 'πρεπε να αποσπάσει. Γιατί, δυστυχώς στην Ελλάδα, αυτό που πρέπει να αποσπάσεις το αποσπάς μόνος σου. Και είναι ένα μεγάλο πρόβλημα αυτό, αναμφισβήτητα. Εγώ είμαι δίπλα του. Ό,τι μπορώ κάνω. Και ελπίζω να κάνω κι άλλα πράγματα. Έχω προσπαθήσει να κάνω κι άλλα πράγματα. Δυστυχώς δεν γίνονται αποδεκτά γιατί είμαστε και έρμαια της οικονομικής κρίσης η οποία δεν  είναι μόνο οικονομική κρίση. Η κρίση των αξιών είναι που έφερε αυτή την οικονομική κρίση και αυτή τη χυδαιότητα της καθημερινότητας, τον εκχυδαϊσμό των πάντων και των Ελλήνων. Είναι και πολύ δύσκολο για το Γρηγόρη να ισορροπεί και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, γιατί είναι και τα οικονομικά πια πολύ συγκεκριμένα για να μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο. Πάντως, είναι μια προσωπικότητα -σκέψου ότι ερχόταν και είχα γνωρίσει και τον μεγάλο Gilmour" των Pink Floyd, εκεί. Είχε έρθει εκεί και τον είχα γνωρίσει, κι εγώ διατηρώ ακόμα επαφή με τον Gilmour.
Α: Το έχω διαβάσει σε μία συνέντευξη που 'χετε δώσει εδώ στο MusicHeaven, σ' εμάς, το 2007, κι είχατε αναφερθεί σ' αυτό το γεγονός.
Γ.Ζ.: Ναι, ναι. Και πολλοί άλλοι. Μεγάλες προσωπικότητες που δεν είναι γνωστές στην Ελλάδα, όπως, ας πούμε, ένας πολύ μεγάλος Βέλγος μουσικός, ο Slammer. Αυτός ήρθε και με προσέγγισε -όταν εγώ συνεργάστηκα με μία εταιρεία, τη Venol, στις Βρυξέλλες- δηλαδή, με θυμήθηκε γιατί γνωριστήκαμε εκεί.
Ο Γρηγόρης είναι μια εξέχουσα προσωπικότητα. Πραγματικά σας λέω έχει το δικό του χαρακτήρα. Γιατί, οι μεγαλύτεροι μουσικοί στην Ελλάδα, οργανοπαίκτες, είναι οι μπουζουξήδες. Μακράν. Μακράν. Δηλαδή, αν πεις ότι ο Χιώτης έχει το στιλ του, ο Ζαμπέτας αναμφισβήτητα έχει το στιλ του, ο Λεμονόπουλος το στιλ του, ο Καραντίνης, ο σύγχρονος, έχει το στιλ του, ο Παλαιολόγου έχει το στιλ του, ο Παπαδόπουλος με τον Καρνέζη έχουν το στιλ τους, και ο Γρηγόρης έχει το στιλ του το οποίο έχει διευρύνει και σε μία άλλη λογική.
Α: Της ψυχής.
Γ.Ζ.: Ναι, της ψυχής. Ναι, ναι. Ο Γρηγόρης ξέρεις τι ήταν; Ήταν αρτίστας. Και είναι. Είναι δηλαδή καλλιτέχνης, είναι αρτ. Αυτό ακριβώς. Δηλαδή είναι παραπάνω. Ο Γρηγόρης είναι σολίστας που γύριζες να τον κοιτάξεις όχι εμπνευσμένος από τη φυσιογνωμία αλλά από τον ήχο.
Α: Γιάννη, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ.
Γ.Ζ.: Εγώ σ' ευχαριστώ πολύ.

Α: Αυτά μας είπε ο Γιάννης.
Τ: Νικολάκη μου, τι να σου πω; Να… Ήσουν εδώ πέρα, μ' έβλεπες... Δεν έχω να πω τίποτα. Στα γερμανικά θα έλεγα "sprachlos", δηλαδή, δεν βρίσκω λέξεις.
Γιαννάκη μου, σ' ευχαριστώ πολύ και είμαι πάρα πάρα πάρα πολύ υπερήφανος που έχω το δικαίωμα να σε λέω φίλο μου.
Α: Από αυτό το δίσκο λοιπόν θα ακούσουμε ένα πολύ σημαδιακό κομμάτι όπως έχεις πει.
Τ: Ναι, που μ' αρέσει πάρα πάρα πάρα πολύ και ο τίτλος είναι "Η αγάπη είναι πόνος".
Α: Αλήθεια είναι αυτό.
Τ: Ακριβώς.
Α: Πάμε ν' ακούσουμε "Η αγάπη είναι πόνος" κι όσοι αγαπάτε ετοιμαστείτε να πονέσετε.

Μουσική         (Η αγάπη είναι πόνος) (7.16 - 11.16)

Α: Φτάνουμε λοιπόν, μ' αυτά και με τ 'άλλα και στον πέμπτο σου προσωπικό δίσκο, ο οποίος είναι το "Travelling".
Τ: Ναι, το "Travelling". Είναι κι αυτό μια συνέχεια του "Όπου και να ταξιδέψω", εννοώ σε φόρμες. Το "Όπου  και να ταξιδέψω" βασίζεται πάρα πολύ σε βυζαντινές ρίζες. Μ' αυτό τώρα, το "Travelling", πάμε λίγο προς την κλασσική μουσική. Έχω συνεργαστεί πάρα πολύ με το Βασίλη τον Κουμπή και, δουλεύαμε εκείνο τον καιρό μαζί οπότε μου έκανε την πρόταση ο Βασίλης.
Κι αυτός συγχωρέθηκε…
Τι έγινε ρε Νίκο; Πωπω, άρχισε να με πιάνει η ψυχή. Με πλάκωσε.
Α: Να σε ρωτήσω κάτι. Το "Όπου και να πάω" είναι μουσική του Γιάννη Ζουγανέλη. Στο "Travelling";
Τ: Στο "Travelling" είναι η μουσική του Βασίλη Κουμπή. Μαζί την κάναμε γι' αυτό και στο δίσκο μέσα γράφει δύο συνθέτες. Εντάξει, πιο πολύ ήταν του Βασίλη, έτσι; Δεν ήταν πιο πολύ δική μου. Αλλά ο Βασίλης μου είπε, Γρηγόρη θα βάλουμε 50-50, προς τιμήν του. Τον ευχαριστώ πολύ εκεί που είναι.
Α: Εκεί που είναι όλοι τους.
Τ: Εντάξει, ναι, ναι. Και πιστεύω ότι εδώ το μπουζούκι ανέβηκε μερικά σκαλοπάτια παραπάνω μ' αυτή τη δουλειά.
Α: Θα ήθελα να ακούσουμε ένα κομμάτι που ήδη έχω αγαπήσει από αυτό το δίσκο, τον οποίο τον γνώρισα τώρα ψάχνοντας για σένα και μ' άρεσε πολύ το "Τρίπτυχο" από αυτό το δίσκο. Αν δεν έχεις αντίρρηση.
Τ: Εγώ να σου χαλάσω χατίρι; Που; Δε γίνεται αυτό το πράγμα.
Α: Θα έχουν κέρδος και οι ακροατές μου με αυτό το τραγούδι. Ακούστε το, απολαύστε το, καλή ακρόαση.

Μουσική         (Τρίπτυχο) (13.19 - 18.15)

Α: Πολύ ωραίο το "Τρίπτυχο". Τι να πω; Εγώ το ξεχώρισα από την αρχή. Αλλά βέβαια υπάρχουν κι άλλα πολύ όμορφα τραγούδια σ' αυτόν το δίσκο, εμείς δεν έχουμε το χρόνο να τα ακούσουμε. Γι' αυτό περνάμε αμέσως στον επόμενό δίσκο σου, τον έκτο, ο οποίος είναι ένας δίσκος, ας τον πούμε, "σπιτικός". Τον έφτιαξες μέσα στο home studio σου, το "Ραντεβού".
Τ: Ναι. Το "Ραντεβού" έγινε από μία ανάγκη μου. Ένιωθα την ανάγκη να κάνω ένα δώρο στη γυναίκα μου. Η γυναίκα μου θα είχε τα γενέθλια των 40 της.
Σου έχω πει ότι με τη γυναίκα μου είμαι πάνω από 35 χρόνια μαζί;
Α: Να τα εκατοστίσετε.
Τ:  Πωπω περνάνε πολύ γρήγορα τα χρόνια. Έτσι ήθελα να της κάνω λοιπόν ένα δώρο στα 40 της γι' αυτό και βγήκε το "Refrain forty".   
Α: Κι αυτό θα ακούσουμε κιόλας, το "Refrain forty".
Τ: Ναι. Και θα ήθελα να ευχαριστήσω τη γυναίκα μου που είναι δίπλα μου τόσα χρόνια για τη βοήθεια που μου δίνει. Γιατί, δε θα πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο. Το να ζήσεις με έναν ανάπηρο είναι μεγάλη υπόθεση.

Μουσική         (Refrain forty) (19.23 - 28.35)

Α: Εδώ είμαστε πάλι στο "Wolf on Air". Για όσους φίλους έχουν συνδεθεί τώρα να πω ότι έχουμε καλεσμένο το Γρηγόρη Τζιστούδη. Για την ακρίβεια, είμαι εγώ καλεσμένος του Γρηγόρη Τζιστούδη, γιατί βρίσκομαι στη Γερμανία, στο Μόναχο, με φιλοξενεί. Και βέβαια αυτό που ακούσαμε τώρα, ακριβώς μετά το σποτ, ήταν από τον έβδομο προσωπικό δίσκο του Γρηγόρη Τζιστούδη, ο οποίος λέγεται;
Τ: Ο οποίος λέγεται "Το φως της φλόγας", "Light of flame".
Α: Κι αυτός, Γρηγόρη, είναι μαζί με το Γιάννη Ζουγανέλη, έτσι;
Τ: Ναι, αυτός βγήκε προς τιμήν των Ολυμπιακών αγώνων. Ο Γιάννης είχε έρθει εδώ, όπως καλή ώρα εσύ, μαζί με την Ελεωνόρα, τότε γνώρισα και την Ελεωνόρα, και την αγαπημένη μου φίλη την Ισιδώρα. Δουλέψαμε πάρα πολύ μαζί, παλιά. Και μού 'κανε την πρόταση να κάνουμε αυτό το δίσκο, προς τιμήν των Oλυμπιακών αγώνων. Φυσικά δε χρειάστηκε πολύς χρόνος για να πω το "ΟΚ".
Α: Έχουμε ήδη ακούσει κάτι. Το τραγούδι που ακούσαμε λεγόταν;
Τ: Θεά Αφροδίτη.
Α: Κλασσικό ύφος.
Τ: Ναι, όλοι οι τίτλοι έχουν να κάνουν με το γεγονός "Ολυμπιακοί αγώνες".
Α: Να πούμε εδώ ότι τους τίτλους, έχει δώσει τα ονόματα στα τραγούδια, η συμβία σου, η γυναίκα σου η Μπριγκίτε.
Τ: Ναι, καθόταν η Μπριγκίτε μέσα στο control room την ώρα που έπαιζα και θυμάμαι χαρακτηριστικά που στο κομμάτι το τρίτο -που, αν θα μου κάνεις τη χάρη να το ακούσουμε και το αφιερώνω εγώ πραγματικά σε όλους τους φίλους που κάθονται τώρα παρέα μας τόσες ώρες…
Α: Όλους εδώ τους ακροατές μας από το MusicHeaven αλλά και του Sfinakiafm (www.sfinakiafm.com)
Τ: …η Μπριγκίτε είναι μέσα στο control room και ξαφνικά, όταν τελείωσα αυτό το κομμάτι, μου λέει, Γρηγόρη, αυτό το κομμάτι θα το πούμε "Marathon". Της λέω, Πώς σου ήρθε αυτό; Μα είναι 9 λεπτά, λέει, το μέτρησα και ανεβοκατεβαίνει συνέχεια, οπότε μού 'ρθε στο νου ότι έτσι είναι κι ένας Μαραθωνοδρόμος, ανεβοκατεβαίνει για να βγάλει τα χιλιόμετρα. Αυτό έκανες κι εσύ. Και λέω, σωστό.
Α: Μαραθώνιος το τραγούδι, "Marathon" και τ' όνομά του. Πάμε να το ακούσουμε.
Τ: Πάμε

Μουσική         (Marathon) (31.15 - 40.02)