529 online · 210.866 μέλη
...ok...το ότι το ρίχνουμε στην πλάκα με τα πιατίνια,δείχνει εμμέσως ,ότι...αποδεχόμαστε τις νότες στα τύμπανα.Είναι σημαντικό βήμα... έστω... και ως έμμεση αποδοχή!..η οποία συν τω χρόνω γίνεται άμεση παγιωμένη γνώση!
...απλά..θέλει το χρόνο του κι αυτό.
Ε, αδικια! Ολοι παιζετε με τον Ορφεα, μονο εμενα με αφηνετε απ'εξω...τς τς!
Παντως η σολο καριερα σε stand up comedy δεν θα ηταν κακη 
Παράθεση:
|
Βρε καλώς το παιδί! ... ...
... ...και άρχισα να ανησυχώ! 
Παράθεση:
|
Κοιτα να δεις......και εγω που νομιζα οτι διαφορετικα πιατινια βγαζουν διαφορετικες νοτες!!!!!!!!!!
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : cobal στις 16-02-2010 22:55 ]
Παράθεση:
|
Παράθεση:
|
Όρφυ...το θέμα των πιατινιών το έχουμε λύσει απο τη δεύτερη σελίδα!Δεν παρακολουθείς σωστά το Forum!
Πάντως η αλήθεια είναι πως όσο χαβαλέ και να κάνετε,αυτή τη στιγμή δεκάδες ντράμερ πειραματίζονται με το κούρδισμα που προτείνω, χρησιμοποιώντας το κουρδιστήρι των εγχόρδων συναδέλφων τους παράγοντας τέλειο ήχο,ενώ κάποιοι άλλοι που απο εγωισμό και μόνο δε παραδέχονται την προτεινόμενη μέθοδο θα μείνουν <<ντραμιστικά>> πολύ πίσω! ...κρίμα!
Υ.Γ. Απο παραδρομή είχα γράψει τα οπία ενώ είναι τα οποία
κοιτα...
επειδη εχω αρχισει να καταλαβενω τι εννοεις , θα πρεπει και συ να καταλαβεις τι ειναι μελοδια .
ειναι γνωστο οτι τα τυμπανα εχουν νοτες . και γω αμα δεν εχω το κουρδιστιρι μου μαζι, κουρδιζω την μι καντινι, απο το χτυπημα της μπαγκετας στη στεφανι του ταμπουρου .
αλλα , οταν μου γραφεις οτι παιζεις μελοδιες ,φανταζομαι να καθομαι να σε κοιτω να παιζεις το fade to black των metallica, και με ενα ανακαθισμα στο σκαμπουδακι σου ,να μπαινει η παραμορφοση και να αρχιζεις τα σολα.
καταλαβες;
ειναι σαν να λες οτι, τι χαζος ο καθε μουσικος δασκαλος που εδω και αιωνες μεταφερει την μουσικη τοσο λαθος .
παντως δεν θελω να σε κοψω απο αυτο που κανεις .και για να μας το εξηγήσεις καλυτερα ,υπαρχει ενας τροπος μονο.
να ανεβασεις ενα βιντεο που παιζεις μελοδια στα τυμπανα και να το καταλαβουμε.
γιατι με βιντεο αλλων, που δεν παιζουν και αυτο που λες (αφου ειναι και υποδεέστεροι σε αυτη την τεχνικη ) δεν παιζει .
φιλικα παντα
και με αμοιοτο ενδιαφερον.
...και το κούρδισμα τυμπάνων συνεχίζει να είναι ένα πικραμένο θέμα...
Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα είναι το γεγονός της υποκειμενικής άποψης που μετατρέπεται βίαια σε αντικειμενική. Κάποιος θέλει να ακούει μελωδίες στα κρουστά και κάποιος όχι. Κάποιος φαντάζεται ότι παίζει σε εκείνα φυσαρμόνικα και κάποιος ότι απλά κλωτσά και γρονθοκοπεί κάποια δέρματα. Εγώ, αν και άσχετος με την επιστημολογία και δή της μουσικής, θα θέσω κάποιες παρατηρήσεις.
Αν κάθε συχνότητα στη φύση είναι μελωδική, τότε η φύση είναι εν τη γενέση μελωδική κι άρα ο όρος μουσική δεν υφίσταται, καθώς τα πάντα είναι μουσική. Το "παράγω μουσική" γίνεται απλά "ζω". Κανένα πρόβλημα είτε κάποιος το ενστερνίζεται είτε όχι.
Φτάσαμε σήμερα να θεωρούμε πως οτιδήποτε παράγει νότα ντο ή σι ή λα είναι μελωδία. Δηλαδή μετατρέψαμε τα θεωρητικά εργαλεία της μουσικής σε αυτούσιες μουσικές οντότητες. Βέβαια, κανείς δεν σκέφτεται ότι όταν μιλώ φυσιολογικά το κουρδιστήρι μου υποδεικνύει ότι μιλώ σε Σολ, οπότε και κανείς στη βιβλιοθήκη δεν μου λέει "σταμάτα να τραγουδάς!ενοχλείς!", αλλά "σταμάτα να μιλάς! ενοχλείς!".
Από την άλλη, αν κάποιος θέλει να ακούει μουσική στο τρίξιμο των λαστιχων των αυτοκινήτων στην άσφαλτο ή στους συρμούς των τρένων, όχι απλά είναι δικαίωμά του, αλλά πραγματικά αξιοθαύμαστη προσέγγιση της ζωής.
Επί της μουσικής: η μουσική είναι ένα σύνολο από πάμπολλα χαρακτηριστικά. Άλλα είναι περισσότερο εμφανή (πχ. αξία, τόνος, δυναμική) κι άλλα όχι (πχ. χροιά, χαρακτήρας, διάθεση). Τα κρουστά διαθέτουν μουσικότητα η οποία όμως επισκιάζεται από τη δυναμική της κρούσης. Γι' αυτό και λέγονται κρουστά. Κάποια άλλα όργανα, όπως τα πνευστά έχουν αδυναμία ρυθμική, γιατί είναι δύσκολος ο τονισμός του ρυθμού, αλλά υπερτερούν σε μελωδικότητα. Κι άλλα όργανα, έγχορδα συνδυάζουν μελωδικότητα και κρουστικότητα σε μία μέση κατάσταση.
Είναι ενδιαφέρον να ακούσει κανείς κιθάρα που της έχουν αφαιρεθεί με τεχνικές μεθόδους οι μεσαίες συχνότητες. Θα διαπιστώσει ότι τείνει προς το κρουστό, έχοντας ασαφή μελωδικότητα. Αντίστοιχα, αν υπερτονίσει κανείς τις μεσαίες συχνότητες διαπιστώνει ότι χάνεται το ρυθμικό της μέρος και συμπεριφέρεται κατά καποιο τρόπο ως πνευστό.
Αν λοιπόν, δημιουργήσει κάποιος σύνολο κρουστών με έμφαση στις μεσαίες συχνότητες, είτε λόγω αρχικού σχεδιασμού του οργάνου, είτε μέσα από ηχοληπτικές διαδικασίες, δημιουργεί ένα μελωδικό κρουστό. Κι αν κάποιος κόψει τις μεσαίες συχνότητες από ένα πνευστό θα δημιουργήσει ένα όργανο που θα προσεγγίζει περισσότερο το έγχορδο.
Το θέμα όμως πιστεύω ότι είναι πιο συγκεκριμένο. Κι εστιάζεται στο "γιατί μέσα σε μία μπάντα από συγκεκριμένα όργανα, να επιλέξω να μετατρέψω τα κρουστά σε έγχορδα;". Δεν τίθεται δηλαδή θέμα στο άν γίνεται ή όχι να παράξουν τα κρουστά μελωδία, αλλά στο γιατί θα πορσεγγίζουν τον "μεσαίο" μουσικό χώρο, όταν όλα τα υπόλοιπα είναι φτιαγμένα για εκείνον. Έτσι, ο κάθε ντράμμερ θα πρέπει να έχει υπόψη του ότι η "κλοπή" ζωτικού χώρου από τα υπόλοιπα όργανα, δημιουργεί συνθήκες μουσικής αναρχίας, εκτός κι αν γίνουν διάφορες συνθηκολογήσεις. Βέβαια, όταν παίζει κανείς μουσική μόνος του, είναι θεμιτό να προσπαθεί να εκτείνει το παίξιμό του στο σύνολο του μουσικού εύρους, πράγμα που συμβαίνει αυτόματα. Όταν, πχ. παίζει κανείς μόνος κιθάρα, αναγκάζεται να χρησιμοποιεί όλο το εύρος της δυνατής ακουστικής της κιθάρας, χρησιμοποιώντας πολυφωνίες με αρκετό τονικό "άνοιγμα". Όταν όμως παίζει μέσα σε σύνολο οργάνων, η πολυφωνία και το εύρος περιορίζονται σχεδόν αυτόματα.
Η παραπάνω "εισαγωγή" είχε σκοπό να αναδείξει το γεγονός, ότι αν χρησιμοποιήσει κανείς "μελωδικά κρουστά", αυτομάτως εισέρχεται στο χώρο του μπάσσου. Ο μπασσίστας 'πνιγμένος' από τα κρουστά αλλάζει τη χροιά και τον τόνο και μπαίνει στο χώρο της κιθάρας και της φωνής. Στο τέλος ο τραγουδιστής παριστάνει το τσέλο κι ο κιθαρίστας το σαξόφωνο και είτε είναι όλοι ευχαριστημένοι είτε όλοι στα σπίτια τους.
Το παραπάνω δεν σημαίνει ότι καταργούνται οι πειραματισμοί. Αλλά για να πάρχουν πειραματισμοι πρέπει να έχουν τέτοια διάθεση, όρεξη και πείρα όλοι οι μουσικοί κι όχι μόνο ένας. Καλό είναι να βλέπουμε τα πάντα όχι μόνο σε συνάρτηση με εμάς (εγώ γουστάρω αυτόν τον ήχο και μόνο) αλλά σε συνάρτηση και με τους άλλους (μήπως μπήκα σε ξένο χωράφι και καλό είναι να πειραματίζομαι μόνο στο δικό μου;).
Όπως είπα και στην αρχή, όλα είναι θέμα υποκειμενικότητας και διυποκειμενικότητας. Πώς τα βλέπω εγώ και πώς τα βλέπουν εκείνοι που το θέμα αφορά άμεσα. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, με την απόλυτη έννοιά τους.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 17-02-2010 12:03 ]
Δυό βασικές έννοιες τής μουσικής:
Μελωδία:η διαδοχή ήχων καθωρισμένης συχνότητας που έχουν μεταξύ τους καθωρισμένη σχέση.
Ρυθμός:Η συνάρτηση αυτής τής διαδοχής μέ την ροή τού χρόνου.
Ενα λά ή ένα σόλ από μόνα τους ΔΕΝ είναι ούτε μελωδία,ούτε ρυθμός.Είναι ΔΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.Πέτρες δηλαδή.Μιά πέτρα δέν είναι όλο το οικοδόμημα.
Οταν μιλάμε φυσιολογικά,δέν μιλάμε σέ κάποια τονικότητα.Μιλάμε απλώς.
Οταν τραγουδάμε,τραγουδάμε σέ κάποια τονικότητα,δηλαδή παράγουμε συγκεκριμένους ήχους (νότες) σέ μιά συγκεκριμένη διαδοχή και σέ μιά καθωρισμένη σχέση αυτής τής διαδοχής μέ τόν χρόνο.
Στήν παράγραφό σου:
Επί της μουσικής: η μουσική είναι ένα σύνολο από πάμπολλα χαρακτηριστικά. Άλλα είναι περισσότερο εμφανή (πχ. αξία, τόνος, δυναμική) κι άλλα όχι (πχ. χροιά, χαρακτήρας, διάθεση). Τα κρουστά διαθέτουν μουσικότητα η οποία όμως επισκιάζεται από τη δυναμική της κρούσης. Γι' αυτό και λέγονται κρουστά. Κάποια άλλα όργανα, όπως τα πνευστά έχουν αδυναμία ρυθμική, γιατί είναι δύσκολος ο τονισμός του ρυθμού, αλλά υπερτερούν σε μελωδικότητα. Κι άλλα όργανα, έγχορδα συνδυάζουν μελωδικότητα και κρουστικότητα σε μία μέση κατάσταση
επισημαίνω τά εξής:
1.Η χροιά είναι εμφανέστατο χαρακτηριστικό κάθε μουσικού ήχου.Ετσι ξεχωρίζουμε π.χ. μιά μελωδία παιγμένη από ένα φλάουτο,από την ίδια ακριβώς μελωδία,παιγμένη από ένα πιάνο.
2.Οι έννοιες "μουσικότητα" καί "κρουστικότητα" είναι ασαφείς,ειδικά η δεύτερη.
3.Σέ όλα τά όργανα είναι εφικτό να διακρίνεται ο τονισμός τού ρυθμού.Εξ ού και υπάρχουν π.χ. σύνολα πνευστών,όπου δέν συμμετέχει κρουστό όργανο ούτε γιά δείγμα,κι'όμως μπορούν να εκτελέσουν κομμάτια άκρως ρυθμικά.
Από εκεί και πέρα,ναί μέν τό να παίζουμε "μελωδικά κρουστά" μάς οδηγεί να παράγουμε συχνότητες τού μεσαίου χώρου,αλλά επ'ουδενί μπορούν αυτές να θεωρηθούν "μπάσσο".Τώρα βέβαια,σίγουρα άν ο κρουστός αυτός παίζει μέ την λογική τού μπασσίστα,αυτό που θα παίζη σίγουρα θα "θυμίζη" την γραμμή τού μπάσσου,ο μπασίστας θα τού πή "ρέ τί κάνεις εκεί,μέ μιμείσαι;" και θά τόν πλακώση στο ξύλο κλπ κλπ μέ τά γνωστά αποτελέσματα....
Εδώ όμως,το θέμα είναι άλλο:τό κούρδισμα ενός συγκεκριμένου οργάνου που λέγεται drum set.Τό όργανο αυτό έχει συγκεκριμένα "στοιχεία" καί συγκεκριμένο τρόπο παιξίματος.Παράγει δέ συγκεκριμένους ήχους,που η χροιά τους είναι τέτοια ώστε να μήν μπορούν να θεωρηθούν μουσικοί φθόγγοι (δηλ.ήχοι μέ συγκεκριμένη θεμελιώδη συχνότητα και συγκεκριμένο πλήθος αρμονικών συχνοτήτων,δηλαδή συχνοτήτων μέ συγκεκριμένη σχέση πρός την θεμελιώδη).Συνεπώς,τό κούρδισμά τους (δηλαδή το τέντωμα τών μεμβρανών τους) δέν μπορεί να βασίζεται σέ ένα όργανο μέτρησης συχνοτήτων-όπως είναι το ηλεκτρονικό "κουρδιστήρι" (ή ακόμα και ο παλμογράφος).Ούτε ο τρόπος αναγραφής τού μέρους που εκτελεί σ'ένα κομμάτι μπορεί να είναι ακριβώς ο ίδιος μέ τόν τρόπο αναγραφής τού μέρους που εκτελεί π.χ. η κιθάρα ή το σαξόφωνο.
...αν μη τι άλλο χαίρομαι που ένα πολύ σοβαρό και ταλανισμένο θέμα παίρνει τις διαστάσεις που του αξίζουν,με σοβαρή επιχειρηματολογία και τεκμηριωμένες απόψεις, κατά τω δοκούν,χωρίς δογματισμούς!
Εν μέσω χειρουργικής πράξης,επιφυλλάσομαι να επανατοποθετηθώ αργότερα.Το σίγουρο είναι οτι κανείς δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια και μόνο μέσα απο διαλογική σύνθεση, μπορέσουμε ίσως κάποτε, να γίνουμε κοινωνοί της!
Αλβέρτο, δεν χρειάζεται να διαφωνήσουμε ιδιαίτερα, γιατί όλες οι έννοιες είναι εκ των πραγμάτων ασαφείς, κα δη στην τέχνη.
Έδωσα το στίγμα του πώς βλέπω εγώ τα πράγματα σε όσα αφορούν την τονικότητα και τη μουσικότητα των κρουστών. Αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω παραδείγματα από ένα κοινά αποδεκτό σύνολο οργάνων, μα και το πώς αυτά συνδυάζονται. Έδωσα το νόημα του "γιατί τα κρουστά παίζουν συνήθως 'πνιγμένα', κι όχι με ανοιχτές παλλόμενες μεμβράνες', όπως θα ήθελε ο αφέτης του θέματος. Θα το θέσω πιο απλά.
Τα κρουστά διαδόθηκαν παγκοσμίως με το ηχόχρωμα της ροκ. Τότε έγινε popular μουσική που δεν γνώριζε σύνορα. Την παλαιότερη τζαζ δεν τη γνώριζε κανείς πχ στην Ελλάδα, πέρα από 5-6 μερακλήδες. Με δεδομένο λοιπόν ότι χρησιμοποιήθηκαν μπάσσο, κιθάρες κι ένα μελωδικό όργανο ή πολυόργανο (συνθ), όλα τα όργανα προσαρμόστηκαν στα δεδομένα του ήχου. Τα δεδομένα αυτά δεν άφηναν τοα κρουστά να εκφραστούν γιατί δημιουργούσαν πολυβοϊα στις χαμηλές μεσαίες συχνότητες (βόμβο). Με δεδομένο ότι εκείνη η περιοχή είναι περιοχή κύριας έκφρασης του οργάνου που ονομάζεται μπάσσο μα και λόγω της έντονης δυναμικής της μουσικής (έντονη χωρίς ιδιαίτερες κλιμακώσεις), υπήρχε σύγχιση που δεν ήταν δυνατό να επιλυθεί απλά. Κι αυτό γιατί όντως τα κρουστά έβγαζαν βόμβο συγκεκριμένων τόνων που έρχονταν σε μερική (κατά τόπους) αρμονική διαφωνία με τα υπόλοιπα όργανα. Κι εξάλλου, ακόμη κι αν η μπότα ήταν C και το ταμπούρο E, το να ακούς ένα βόμβο μόνιμο σε C, E, C, E , C , E δεν είναι και ότι πιο ευχάριστο, δημιουργώντας αίσθηση μονοτονίας και στατικότητας του ήχου. Έτσι, λοιπόν εξηγώ γιατί επιλέχθηκε η "τονική μόνωση" των κρουστών, δηλαδή η τεχνική αποκοπή όλων των "τονικών στοιχείων". Και φυσικά έκαναν χρυσές δουλειές για κάποιο διάστημα οι βιομηχανίες και βιοτεχνίες μαξιλαριών και κολλητικών ταινιών.
Άλλωστε, αυτός είναι και ο λόγος που οι ντράμμερς δεν χρησιμοποιούν 12 τομ, 10 ταμπούρα κι 8 διαφορετικές μπότες (ή γκρανκάσες που μας έλεγε ένας αειθαλής ημίκουφος ηχολήπτης). Έχει κυριαρχήσει ο ήχος της ροκ σε όλα τα επίπεδα, με το μπάσσο να συμπληρώνει τονικά τα κρουστά. Έτσι, αρκούν δύο-τρία τομ να παράγουν απλά και με μεγάλο βαθμό ασάφειας βαθύτερο και πιο βαρύ ήχο το ένα από το άλλο, δίνοντας απλά το καθένα ξεχωριστή αίσθηση (εξίσου ασαφές μουσικά). Ένας ντράμμερ που επιμένει στην μελωδικότητα θα πρέπει όντως να διαθέτει ένα φρούριο από τομς, ταμπούρα, κράς και χάι- χατ, ώστε να μπορεί να συμμετέχει ώς πλήρες μελωδικό όργανο στο σύνολο.
Τί σχέση έχουν τα παραπάνω με το κούρντισμα (νεοσύστατος όρος που δηλώνει το λεκτικό περιπαίξιμο τινός ανθρώπου επ' ετέρου με άμεσο σκοπό τον κλιμακούμενο ερεθισμό του κέντρου του θυμικού του ανώτερου νευρικού συστήματος); Απλά, ότι συζητάτε για κάτι έχοντας καθένας στο μυαλό του τον δικό του κόσμο. Σε μία κλασική μπάντα ροκ και μέταλ, το κούρντισμα* (βλ. παραπάνω) είναι όχι απλά πολυτέλεια αλλά μάλλον φετίχ. Κι αυτό γιατί το μπούκωμα των κρουστικών μονάδων είναι must. Αν όμως προχωρήσει κανείς προς την τζαζ ή άλλα σχήματα που ο μπασίστας, πιανίστας κλπ. απελευθερώνει περιοχές, τόσο τονικά, όσο και δυναμικά, σε χροιά (πχ. με το ποτενσιόμετρο τόνου μπάσσων- πρίμων στην κιθάρα), τόσο προκύπτει αναγκαιότητα τονικής συμμετοχής των κρουστών. Και θα παρατηρήσει κανείς ότι στα τζαζ σχήματα δεν κολλά το μοτίβο μπότα, ταμπούρο, μπότα, ταμπούρο , ακριβώς για να αποφεύγεται η παραπάνω μονοτονία και ταυτόχρονα να ενσωματώνεται ο τονικός βόμβος των κρουστών καλύτερα στο μουσικό θέμα.
Με απλά λόγια, έχει καθένας στο κεφάλι του ένα σύνολο ηχοχρωμάτων και προσπαθεί να πείσει τους υπόλοιπους ότι το δικό τους σύνολο είναι λάθος, και όλα πρέπει να γίνονται με βάση αυτό που λέει εκείνος. Όποιος θέλει ας κουρντίσει* (ως ανωτέρω ερμηνεύθη) τα κρουστά του, κι όποιος θέλει ας μην το κάνει. Αρκεί να γνωρίζει τί παίζει, πού, με ποιους και γιατί.
Τελικά, ίσως το κούρντισμα των τυμπάνων να μην είναι και τόσο πικραμένο θέμα, όπως και το γεγονός ότι σε κάποια φαγητά δεν ταιριάζει η ζάχαρη...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 17-02-2010 12:44 ]
Παράθεση:
|
Max συμφωνώ για τα αίτια <<του πνιξίματος>> των ντράμς.Σκέψου όμως οτι αυτό έγινε <<μάστ>> δεν αμφισβητήθηκε διότι υπήρχε η έτοιμη,εύπεπτη λύση που πάνω της πατήσανε γενναιές ολόκληρες ντράμμερς χωρίς να τολμούν να αμφισβητήσουνε τους δασκάλους τους.
Έτσι κάθε ντράμμερ παραλάμβανε ένα <<στανταρισμένο>>σετ όπου κούρδιζε μέχρι που να <<πνίξει>> όλες τις αρμονικές των επιμέρους τυμπάνων , βάζοντας πολλά είδη προικός και παροχής πρώτων βοηθειών μέσα τους και επάνω τους <<στραγγαλίζοντας>> κάθε έννοια μουσικότητας του οργάνου.Οπότε κάθε ντράμμερ μη αμφισβητώντας τη μοίρα που του ορίσαν προσπάθησε να βελτιωθεί στο θέμα της ταχύτητας του και ποτέ της μουσικότητάς του φθάνοντας στο σημείο να χρησιμοποιούν κάποιοι θηριώδεις ντράμς πολύ μεγαλύτερες απο την υποθετική που αναφέρεις,να σολάρουν επι 20 λεπτά και να μην παράγεται τίποτα περισσότερο(εάν εξαιρέσεις το σημείο που παίζουν ενα ρυθμικό καθαρά μοτίβο) απο ένα ακατάσχετο κοπάνισμα άνευ προηγουμένου!
Και το θέμα είναι,θα μείνουμε εκεί ή θα προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα.
Παράθεση:
|
Ε αμα ξεκουρδιστει το πιατινι... παιρνουμε απο την κιθαρα και το ξανακουρδιζουμε αλλα αν σπασει και δεν κουρδιζεται... Παμε να αγορασουμε καινουριο αφου φροντισουμε πρωτα να εχουμε ενα κουρδιστηρι κιθαρας μαζι ωστε να παρουμε το σωστο... δηλαδη αυτο που θα βγαζει Β γιατι τα αλλα ειναι μουφα.
Τωρα... αν δεν βρισκουμε σπλασακι να βγαζει Β.... Δεν το παιρνουμε γιατι δεν θα μπορουμε να βγαλουμε μελωδια στο σετ.
Ορφεα... Απο αυτα που εγραξε ο StavManR εσυ αυτα καταλαβες??????!!!!!!
Παράθεση:
|
Εεεε...προφανώς!Πές μου εσύ τι κατάλαβες,...να καταλάβω κι εγώ.
Αληθεια, οσο περισσοτερο μεγαλωνει ο ανθρωπος, τοσο πιο τυφλος γινεται στη μονομανια και στη ματαιοδοξια του;
Γιατι εαν κρινω απο εσενα Ορφεα που δε μπορεις να διακρινεις πως το θεμα εχει καταντησει μια τεραστια ειρωνια απεναντι σου απ'ολους, ομως εσυ συνεχιζεις ακαθεκτος κανοντας τον εαυτο σου περισσοτερο ρεζιλι, μαλλον κατι τετοιο συμβαινει.
Εχω δει ψωνια και ψωνια στη δουλεια μου, αλλα τοσο μεγαλο ψωνιο που δεν κομπλεξαρεται με τιποτα, αλλα αφηνει τον εαυτο του ερμαιο της ματαιοδοξιας του, πρωτη φορα βλεπω.
Τι να σου πω ανθρωπε μου....εχεις καταντησει τοσο γελοιος που ακομα κι οταν το γραφω σκεφτομαι ποσο λιγο ειναι για να περιγραψω τον εγωισμο σου να παραδεκτεις πως "λαλεις πελαρες" ( οπως λενε και οι αδελφοι μας Κυπραιοι πολυ σωστα )!
Ξυπνα Ορφεα γιατι περα απο ερασιτεχνης drummer εισαι και οδοντιατρος ( ή καλυτερα χειρουργος οδοντιατρος οπως δηλωνεις στο Διατροφη και Υγεια της Ηγουμενιτσας ) και τετοια καμωματα δεν συναδουν με τη σοβαροτητα του επαγγελματος σου. Αλιμονο εαν το ιδιο πεισμα επιδεικνυεις απεναντι σε ασθενεις σου!!
...τι να πω...περιμεναμε και δικα σου βιντεο, αλλα μαλλον τα εφαγε η μαρμαγκα! Ελλειψη επιχειρηματων, ελλειψη σοβαροτητας, ελλειψη επικοινωνιας...
Μεγαλο καλαμι και θα μας βγαλεις κανα ματι εδω μεσα!
-----------------
Dreamcatcher Music DreamCatcher
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : noizreduction στις 17-02-2010 19:25 ]
Τι να πω...πρεπει μαλλον καποιος να απευθυνει στους ανθρωπους που σε φιλοξενουν στο ιατρικο site.
Προκειται για συμπεριφορα ασταθους ανθρωπου, επικινδυνου στο επαγγελμα του ( εαν κανει τελικα αυτο το επαγγελμα που δηλωνει ) και στην κοινωνια γενικοτερα λογω της μονομανιας του.
-----------------
Dreamcatcher Music DreamCatcher
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : noizreduction στις 17-02-2010 20:08 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : noizreduction στις 17-02-2010 20:39 ]
κι ας είναι... συγχυσμένο!