Ανάγνωση, ποίηση, ζωγραφική ...με μελωδία

Αχ, τώρα μ' έφτιαξες! Έβαλες τον αμέσως μετά (από το Λοτρέκ) αγαπημένο μου! 

Αν κι η μελωδία δε φαίνεται...υπάρχει!  Απλά ήθελα τόσο πολύ να το μοιραστώ!

http://www.youtube.com/watch?v=w4DzKzspzX0

Άσπρο περιστέρι ( Νίκος Γκάτσος, τραγουδά η Δήμητρα Γαλάνη)

http://www.youtube.com/watch?v=K8uIlD-gkx8

Τα Ρω του έρωτα- Ελύτης Όλα τα πήρε το καλοκαίρι

http://www.youtube.com/watch?v=XcqQVw08Uws

Όσ άστρα γύρω βρίσκονται ( Σαπφώ- Οδυσσέας Ελύτης)

PAUL GAUGUIN (1848-1903)

-----------------
αυτός ο κόσμος μπορεί ν΄αλλάξει Κεμάλ..μέσα στις καρδιές, στις πλατείες, σε γραφεία οβάλ..θέλει σωστοί χιλιάδες να΄ναι στους τροχούς, να΄ναι η ψυχή η νύφη και γαμπρός ο νους...(ετεροχρονισμένη απάντηση του Ρασούλη στο αριστούργημα του Γκάτσου)

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mary_omikron στις 19-05-2011 10:54 ]

Σε ποίηση Γιάννη Σκαρίμπα, ο Νικόλας τραγουδά ίσως μια απ' τις πιο ερωτικές συναρμογές λέξεων της ελληνικής. Σολάροντας στην εκτέλεση αυτή συντελεί στο χάσιμο, τη δική του οπτική για τη ζωή. Ο ήχος ιδανικά άθλιος...

ΟΥΛΑΛΟΥΜ

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : npetralias στις 06-06-2011 10:52 ]

H πρώτη τσέλο σονάτα του Μπραμς, είναι το απόλυτο ερωτικό μανιφέστο, το πιάνο και το τσέλο δύο ερωτευμένα φίδια που μπλέκονται, μπερδεύονται, επιτίθενται και αλληλοκατασπαράσσονται, σε έναν μανιασμένο χορό που τα υπερβατικής ομορφιάς θέματα, στήνουν ανελέητα με φρικτή ένταση και αδιέξοδο πάθος … συνομιλίες, άλλοτε άφατης θείας τρυφερότητας, άλλοτε γήινου σαρκικού παροξυσμού, συνεχείς αλλαγές ρόλων κυνηγού και θηράματος, παιχνίδισμα και ενήλικο ξεσάλωμα, προσπορισμός αμόλυντης χαράς και κρυστάλλινης ευτυχίας που γρήγορα ξεσχίζονται από ριπές κουρελιασμένης αξιοπρέπειας και εκκωφαντικής απελπισίας ….

Το συναισθηματικό αυτό ολοκαύτωμα του Γιοχάνες, είναι το δικό του αντίο στην αγαπημένη που ουδέποτε τελικώς κατάφερε να έχει, στην ιδανική ερωμένη που δεν έμελε να γεράσει μαζί του, στην τόσο απτή αλλά αιώνια μακρινή παρουσία της, στην εξιδανικευμένη Κλάρα του, που με ένα μικρό αναστεναγμό, την κοριτσίστικη εκφορά μίας λεξούλας, ένα φευγαλέο γέλιο, του τίναζε τα μέσα του σαν φρέσκια μπουγάδα στον ανοιξιάτικο αγέρα, επιτρέποντας του να φαντασιώνεται κολύμπια στις λίμνες που σχημάτιζαν οι λιλιπούτειες ουλές στην πλάτη της… τον φαντάζομαι να μεταλλάσσει τις μικρές μουσικές φράσεις, σε λέξεις σφυριές που μανιασμένα συνθλίβουν τα μηνίγγια του :
‘ αντίο αγαπημένη μου 
μόνο οι προσευχές μου πια, θα κάνουν τραμπάλα στα ματοτσίνορα σου, ενώ σε προσέχουν ήσυχα για να κοιμάσαι,
η θύμηση σου θα’ ναι ο γλυκύτερος λόγος για να ξυπνώ τα πρωινά…
αντίο  … ‘

... πολλοί χαρακτηρίζουν την μουσική του Σατί ως 'μελαγχολική' ... ο χαρακτηρισμός αυτός όμως είναι αμετάκλητα  μονοδιάστατος, αφού η μουσική του καταφέρνει να δώσει πολλαπλές υφές και άγνωστους κωδωνισμούς στην τετριμμένη αυτή λέξη... χέρια κρεμασμένα χωρίς ζωή, στόματα με επίγευση κόλλας, πλάτες, πλάτες παντού, πλάτες που απομακρύνονται μέσα σε γκριζωπές στερεοποιημένες αδυναμίες ...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : spgodim στις 08-06-2011 20:25 ]

http://www.youtube.com/watch?v=Skz4j0UUjMY

Φτάνει να με λες σύντροφο

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος Μουσική: Σπύρος Σαμοΐλης Φτάνει να με λες σύντροφο – σύντροφο, και τότε το φως θα μυρίζει όπως μυρίζει το πρωινό το γάλα στο φτωχόσπιτο της γειτονιάς. Φτάνει να με λες σύντροφο – σύντροφο, και τότε θα κρατάμε την πληγή μας τρυφερά στα δυο μας δάχτυλα και θα χαμογελάμε. Και θα χαμογελάμε σαν να κρατάμε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στο πρώτο ραντεβού μας με τη λευτεριά – λευτεριά.

ελπιζω να σας αρεσει! ειναι απο τις γειτονιες του κοσμου!  εμενα παντως με συγκινει!

-----------------

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : fireroc στις 08-06-2011 20:27 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : fireroc στις 08-06-2011 20:27 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : fireroc στις 08-06-2011 20:30 ]

Και δίκιο να είχαν, η μελαγχολία δεν είναι πρωτογενές συναίσθημα, αλλά αποτέλεσμα συνειδητής ή μη κατεργασίας άλλων. Η πληρότητα άλλωστε δεν αποτέλεσε ποτέ πηγή έμπνευσης...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : npetralias στις 09-06-2011 09:16 ]

σωστά, αλλά χρειάζονται ιδιοπαθή κύτταρα για να μεταφράζουν σωστά την θλίψη που σε κάποιους είναι ενδημική, ακατέργαστη, ενστικτώδης  ...

Εκτυλίσσεται μπροστά σου κινηματογραφικά, διαχειρίζεται τους θαμώνες με άνεση, χωρίς ν' αφήνει περιθώρια προσέγγισης κι επέκτασης του ήδη πλασμένου στο μυαλό του κάθε εν δυνάμει εραστή λαβ στόρυ. 
Ξεχωρίζει ανάμεσά τους, αλλά πάλι, θα ξεχώριζε οπουδήποτε. 
Ξεκινά μέσα σου για ακόμη μια φορά αυτή η γνωστή κι επίπονη διαδικασία ανάφλεξης.
Να το σταματήσεις ή να αφεθείς? 
Λες κι έχεις αμφιβολίες, τέτοιος που είσαι...

πρόσκληση σε εγκεφαλικό ταξίδι, με δεδομένες εξ' αρχής απώλειες,

πρόσκληση σε αναζήτηση της νέας σου απογοήτευσης σε κείνη,

πρόσκληση με το δικό της τρόπο, στα δικά σου πάλι blues

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : npetralias στις 11-06-2011 17:01 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : npetralias στις 11-06-2011 17:02 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : npetralias στις 11-06-2011 17:04 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : npetralias στις 11-06-2011 17:07 ]