Ανάγνωση, ποίηση, ζωγραφική ...με μελωδία

PAUL GAUGUIN (1848-1903)

-----------------
αυτός ο κόσμος μπορεί ν΄αλλάξει Κεμάλ..μέσα στις καρδιές, στις πλατείες, σε γραφεία οβάλ..θέλει σωστοί χιλιάδες να΄ναι στους τροχούς, να΄ναι η ψυχή η νύφη και γαμπρός ο νους...(ετεροχρονισμένη απάντηση του Ρασούλη στο αριστούργημα του Γκάτσου)

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mary_omikron στις 19-05-2011 10:54 ]

Σε ποίηση Γιάννη Σκαρίμπα, ο Νικόλας τραγουδά ίσως μια απ' τις πιο ερωτικές συναρμογές λέξεων της ελληνικής. Σολάροντας στην εκτέλεση αυτή συντελεί στο χάσιμο, τη δική του οπτική για τη ζωή. Ο ήχος ιδανικά άθλιος...

ΟΥΛΑΛΟΥΜ

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : npetralias στις 06-06-2011 10:52 ]

H πρώτη τσέλο σονάτα του Μπραμς, είναι το απόλυτο ερωτικό μανιφέστο, το πιάνο και το τσέλο δύο ερωτευμένα φίδια που μπλέκονται, μπερδεύονται, επιτίθενται και αλληλοκατασπαράσσονται, σε έναν μανιασμένο χορό που τα υπερβατικής ομορφιάς θέματα, στήνουν ανελέητα με φρικτή ένταση και αδιέξοδο πάθος … συνομιλίες, άλλοτε άφατης θείας τρυφερότητας, άλλοτε γήινου σαρκικού παροξυσμού, συνεχείς αλλαγές ρόλων κυνηγού και θηράματος, παιχνίδισμα και ενήλικο ξεσάλωμα, προσπορισμός αμόλυντης χαράς και κρυστάλλινης ευτυχίας που γρήγορα ξεσχίζονται από ριπές κουρελιασμένης αξιοπρέπειας και εκκωφαντικής απελπισίας ….

Το συναισθηματικό αυτό ολοκαύτωμα του Γιοχάνες, είναι το δικό του αντίο στην αγαπημένη που ουδέποτε τελικώς κατάφερε να έχει, στην ιδανική ερωμένη που δεν έμελε να γεράσει μαζί του, στην τόσο απτή αλλά αιώνια μακρινή παρουσία της, στην εξιδανικευμένη Κλάρα του, που με ένα μικρό αναστεναγμό, την κοριτσίστικη εκφορά μίας λεξούλας, ένα φευγαλέο γέλιο, του τίναζε τα μέσα του σαν φρέσκια μπουγάδα στον ανοιξιάτικο αγέρα, επιτρέποντας του να φαντασιώνεται κολύμπια στις λίμνες που σχημάτιζαν οι λιλιπούτειες ουλές στην πλάτη της… τον φαντάζομαι να μεταλλάσσει τις μικρές μουσικές φράσεις, σε λέξεις σφυριές που μανιασμένα συνθλίβουν τα μηνίγγια του :
‘ αντίο αγαπημένη μου 
μόνο οι προσευχές μου πια, θα κάνουν τραμπάλα στα ματοτσίνορα σου, ενώ σε προσέχουν ήσυχα για να κοιμάσαι,
η θύμηση σου θα’ ναι ο γλυκύτερος λόγος για να ξυπνώ τα πρωινά…
αντίο  … ‘

... πολλοί χαρακτηρίζουν την μουσική του Σατί ως 'μελαγχολική' ... ο χαρακτηρισμός αυτός όμως είναι αμετάκλητα  μονοδιάστατος, αφού η μουσική του καταφέρνει να δώσει πολλαπλές υφές και άγνωστους κωδωνισμούς στην τετριμμένη αυτή λέξη... χέρια κρεμασμένα χωρίς ζωή, στόματα με επίγευση κόλλας, πλάτες, πλάτες παντού, πλάτες που απομακρύνονται μέσα σε γκριζωπές στερεοποιημένες αδυναμίες ...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : spgodim στις 08-06-2011 20:25 ]

Link