Αναφέρθηκα σε αδελφίστικο τρόπο κριτικής της ΄Αννας, όταν κάποιος καταφεύγει στην πιο αντιαισθητική αναφορά, δηλαδή την ηλικία. Μου θυμίζει κάτι κυρίες των σαλονιών που κατηγορούν τις μη παρούσες ως πολύ μεγάλες. Γενικά, η αισθητική μου (που δεν θα την αναλύσω εδώ, όποιος κατάλαβε κατάλαβε, μου απαγορεύει να κρίνω τους ανθρώπους με βάση τα χρόνια που κουβαλάνε. Το έμαθα από μεγάλους δασκάλους αυτό.
Ούτε για την εξέλιξη θα μιλήσω περισσότερο. ΄Οποιος κατάλαβε κατάλαβε. Η ελαφρότητα στην Ελλάδα διώκεται.
Αν πάλι εσύ προτιμάς την ποπ μικρή Γαλλιδούλα, εγώ προτιμώ την ποπ μεγάλη Κυπριοπούλα. Γούστα είναι αυτά...
Χαίρομαι πάντως που αναγνωρίζεις πως η ΄Αννα έχει σπουδαία φωνή. ΄Η έστω είχε (!). Με τέτοια τέρατα που ακούγονται, κάτι είναι κι αυτό. Μόνο ατάλαντη δεν την είπαν ακόμα!
Αν ήμουν πάντως η ΄Αννα θα έγραφα ένα γράμμα που θα πήγαινε κάπως έτσι...
"Αγαπητοί συμπατριώτες,
συγχωρέστε με που μεγάλωσα στην ηλικία και μυαλό δεν έβαλα. Διατηρώ την εμφάνισή μου νεανική αν και τα 'χω τα χρονάκια μου. Επίσης, συχωρέστε με που ξεκίνησα από το έντεχνο και επειδή δεν είδα προκοπή, το γύρισα στο ελαφρύ και βρήκα και τον Καρβέλα και γεύτηκα επιτυχία, χρήμα και μεγάλες στιγμές δημοσιότητας. Συγχωρέστε με που τραγούδησα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Κυρίως όμως συγχωρέστε μου αυτή τη φωνή που μου έδωσε ο Θεός. Ακόμα, λυπάμαι που υπάρχει Γιουροβίζιον και που επικράτησε ο αγγλικός στίχος και δεν θα τραγουδήσω ένα έντεχνο τραγούδι στη γλώσσα μας. Ξέρω πως πρέπει να αποσυρθώ. Είμαι αδιόρθωτη. Στις 20 Μαίου θα τα δώσω όλα για να σας βγάλω ασπροπρόσωπους. Μετά θα αποσυρθώ για πάντα, για να μετανοήσω.
Με αγάπη, ΄Αννα."
΄Οσο για τις προβλέψεις, κανείς δεν ξέρει το αποτέλεσμα. Θα χαρώ πολύ η ΄Αννα να φέρει τη νίκη, πράγμα διόλου απίθανο, έχει τη δυναμική αυτή, για να σκάσουν όσοι προβλέπουν αποτυχία. Βεβαίως μετά θα τη βρίζουν που τραγούδησε στα αγγλικά και Καρβέλα, αλλά δεν θα έχουν κι αυτό το χαρτί στο χέρι τους.
Φυσικά όταν τη χώρα εκπροσωπούσε το συγκρότημα Θάλασσα (που τα έκανε θάλασσα το 1998) ή ο Χρήστος Κάλλοου με τριτοκοσμική μπαλάντα το 1990, κανείς δεν ούρλιαζε για την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό, επειδή τότε δεν ήταν η Γιουροβίζιον μόδα. Το 1988 πήγαμε με το τραγούδι ΚΛΟΟΥΝ με την Αφροδίτη Φρυδά. Στο βίντεο κλιπ γελούσαν δυνατά οι συντελεστές, μέσω γκρο πλαν στην κάμερα και από πάνω. Ούτε η Αλβανία του ' 70 δεν θα σκαρφιζόταν τέτοιο βίντεο κλιπ. Το να πηγαίνει μια επαγγελματίας, που την λατρεύει ένα μεγάλο κοινό, που έχει κάνει τεράστιες επιτυχίες, που αποτελεί βεβαιότητα πως θα είναι αξιοπρεπής, κι ας μην λέει τα καλύτερα τραγούδια κι ας είναι της πίστας, δεν θα έπρεπε να μας θυμώνει, αλλά να μας ανακουφίζει.
Η Γιουροβίζιον έχει τη σημασία της. Δεν είναι εθνική ιδέα, ούτε είναι όμως λίγο να σε παρακολουθούν απ' όλη την Ευρώπη (υπάρχουν χώρες που σπάνε τα νούμερα, υπάρχουν και χώρες που αδιαφορούν, όπως η Γαλλία), αλλά και από Ηνωμένες Πολιτείες, Καναδά, μέχρι Κορέα. Μιλάμε για μια ποπ γιορτή, όπως η έννοια ποπ στη μουσική διαμορφώθηκε στη Δυτική Ευρώπη. Δεν είναι ύψιστος θεσμός πολιτισμού, δεν διασώζει κουλτούρες. ΄Εχει πλάκα και πάντα υπάρχουν σπουδαίοι τραγουδιστές ανάμεσα στους πολλούς ή σημαντικά τραγούδια, έστω και μόνο αγγλόφωνα πια. Λοιπόν? Απειλούμεθα? ΟΧΙ
Απειλούμεθα από αυτή την αγένεια που δείχνουμε απέναντι σε μια σημαντική τραγουδίστρια.
Απειλούμεθα που τα ραδιόφωνα δεν παίζουν κάτι από την ΕΡΗΜΙΑ του Θεοδωράκη.
Απειλούμεθα από αυτό που δεν έχουμε ή χάσαμε, όχι από αυτά που ήδη έχουμε. Αν δεν ξεπουλούσαμε το αντιστάθμισμά μας, αν ξέραμε να σεβόμαστε κάποια μεγέθη, αν η ποίηση δεν ήταν έρμαιο στα χέρια των αμόρφωτων φιλόλογων που προσπαθούν να την εξηγήσουν στους μαθητές διαβάζοντας το λυσάρι, αν όλη η εκπαίδευση δεν είχε στόχο την (αμφίβολη) επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά και την διάπλαση των ψυχών, τότε θα νιώθαμε περισσότερη ασφάλεια, και δεν θα παθαίναμε πολιτισμική υστερία, επειδή η ΄Αννα κουνιέται και τραγουδάει Καρβέλα, δεν θα βλέπαμε φτηνό το κοριτσάκι που χορεύει οριεντάλ, θα χαρίζαμε ένα χαμόγελο στην ΄Αντζελα (Δημητρίου). Δεν θα νιώθαμε σφιγμένοι, σαν υπάλληλοι της εφορίας.
Η τέχνη δεν είναι μόνο στρατόπεδα. Δεν είναι μόνο οι επιλογές. Προκύπτει σαν ομορφιά και μέσα στην ελαφρότητα. Εκεί που η ΄Αννα στο τραγούδι της κορυφώνει και ασημένιες κλωστές πέφτουν στο πάτωμα. Δεν είναι μεγάλο έργο τέχνης, αλλά η ΄Αννα είναι σπουδαία. Δεν θα σώσει τον πολιτισμό μας, ούτε θα τον καταστρέψει.
Και τέλος (ελπίζω), πολιτισμένοι είναι οι άνθρωποι που δεν εκφράζουν ανωτερότητα σε βάρος των άλλων. Θέλουμε δουλειά όλοι (κι εγώ φυσικά) για να το πετύχουμε αυτό. Πολύ δουλειά όμως!
Quote:
|
Το μέλος Astron στις 17-03-2006 στις 20:55 έγραψε:
Ph, το ερώτημα της δημοσκόπησης είναι αν είναι η Eurovision εθνικό ζήτημα και όχι ποια είναι η γνώμη του κόσμου για την Eurovision γενικότερα. Σωστές είναι λοιπόν οι επιλογές.
Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί αν και δεν σε προσέβαλε κανείς προσωπικά, μιλάς με έναν αρκετά προσβλητικό τρόπο (ειδικά όταν κρίνεις τον τρόπο που αναπτύσσει κάποιος τις απόψεις του ως "αδερφίστικο".)
Επίσης λες ότι όταν "εξελιχθούμε θα καταλάβουμε ότι κι η ελαφρότητα έχει την γλύκα της."
Να εξελιχθούμε προς τί ακριβώς; Όπως έκανε η Βίσση που από Κουγιουμτζή και Θεοδωράκη εξελίχθηκε σε αγάπες από ...νάυλον;
Quote:
| Το "αγάπη υπερβολική" δεν είναι ένα καταπληκτικό ποπ κομμάτι?
|
|
Όχι, είναι απαράδεκτο. Αλλά της ταιριάζει απόλυτα.
Αν και η ποπ μουσική δε με ενδιαφέρει, νομίζω ότι κανονικά θα πρέπει να εκφράζεται από φρέσκιες όμορφες παρουσίες που να έχουν καλή κίνηση (μιας και η φωνή ελάχιστο ρόλο παίζει). Θα προτιμούσα λοιπόν να δω την Γαλλιδούλα Alizee να χορεύει επί σκηνής επιδεικνύοντας την ομορφιά, το show και την νεανική σεξουαλικότητά της παρά μια 50άρα που στην πραγματικότητα -κατά τη γνώμη μου- ούτε τόσο όμορφη είναι, ούτε τόσο θηλυκή και χτυπιέται σαν μεταλάς.
Την σπουδαία φωνή της την αναγνωρίζω αν και την έχει κακοποιήσει με εμφανείς επιπτώσεις.
Και μιας και το θέμα μας είναι η Eurovision νομίζω ότι θα είμαστε πολύ τυχεροί αν η Ελλάδα μπει στην πρώτη δεκάδα.
|
|
