Δεν τραγουδάω τώρα που γιορτάζω.. Στη γιορτή μου θα τραγουδάνε άλλοι.. μόνο άλλοι και μόνο οι καλοί.. Εύκολα διαλέγω ποιοι με ένα κλικ. Και μου τραγουδούν.. μου τραγουδούν στενάχωρα, μα εγω.. μα εγώ γιορτάζω. Κλείνω τα μάτια και γιορτάζω με όποιον θέλω, με όποια θέλω.. Και δεν ξέρω αν προλαβαίνω  να γιορτάσω με όλους όσους θέλω μέσα σε μια νύχτα μόνο.. Με κοπέλες, με κορίτσια, με γυναίκες, με φίλους, με αδερφούς, με συναδέλφους, με μένα…  Κι αρχίζω ανάποδα.. Όπως πάντα.. Γιορτάζω με μένα, έτσι.. Να μη με αγαπάω πολύ όπως όλοι αυτοί.. Δεν θέλω να μ αγαπάνε πολύ..μονο λίγο.. όπως λίγο είναι το φεγγάρι σήμερα.. Τόσο περίπου.. Ως εκεί, μα τόσο λίγο.. Όσο με αγαπάω κ εγώ.. Δεν μ αρέσει πολύ που είμαι μόνος μου.. αλλά έτσι αποφάσισα..

Να μαι με ανθρώπους που με αγαπούν λίγο. Να μαι με κοπέλες που με θέλουν λίγο. Να μαι με μυαλά που με σκέφτονται λίγο, με φίλους που με θυμόνται λίγο. Να μαι με μένα που μ αγαπάω μόνο λίγο.. Γιατί μου φτάνει αυτό. Και ξέρω, έτσι κι αλλιώς εγώ είμαι.. Ξέρω ότι αυτό το λίγο μου αξίζει. Και είναι τόσο λίγο που θα διαρκέσει όλη νύχτα..

Δεν μου χρειάζεται άλλος τώρα.. Λίγη είναι και αυτή η νύχτα, ας βρεθώ με όλους τους υπόλοιπους που μ αγαπούν μια από τις επόμενες.. Τώρα μόνος. Σήμερα μόνος. Να μην τραγουδάω εγώ πια.. Μα αυτοί.. αυτοί που με πήραν στο λαιμό τους, που με σταναχώρησαν και μ έμαθαν να ζω ακριβώς όπως τώρα. Με μένα.

ας μείνω για λίγο ακόμα με μένα..

Αλέξης Π.