Αυτό ήταν!

Μας τελείωσε!

Η μάλλον, για την ακρίβεια όχι ακόμα, μένουν 2 ακόμα μέρες για να αποχαιρετήσουμε τον Γέρο Χρόνο!

Για μένα όμως κλείνει ένας κύκλος σήμερα. Ένας χρόνος ακόμα στην δουλειά και πάμε αισίως για τον επόμενο μια και τυπικά από την Τρίτη είμαι σε άδεια , οπότε σήμερα είναι και η τελευταία μέρα του χρόνου που εργάζομαι!

Μόλις τελείωσα όλες τις εκκρεμότητες μου , μη με βρει ο Νέος Χρόνος όταν επιστρέψω στο γραφείο με αυτές! Άλλωστε δεν θα αργήσω να αποκτήσω καινούργιες εκκρεμότητες!

Παίρνω άδεια λοιπόν!

Επιτέλους!

Σκέφτομαι πόσα πράγματα που δεν μπορώ να κάνω όσο εργάζομαι , θα κάνω τώρα που θα κάθομαι.

Απ’ την άλλη βέβαια , κάθε φορά που παίρνω άδεια , την ίδια σκέψη κάνω.

Βέβαια στο τέλος δεν κάνω τίποτα απ’ όλα αυτά που σχεδιάζω και τις περισσότερες ώρες μου τις περνάω μέσα στο σπίτι!

Δεν λέω…μου λείπει το σπίτι μου. Ανυπομονώ να βρεθώ σε αυτό…στην ηρεμία και στην ζεστασιά του…

Mου λείπει όμως και μεσημεριανός καφές με φίλους ,αλλά δεν θα τον πιώ μια και οι φίλοι μου θα δουλεύουν!

Ψοφάω για βόλτα στα μαγαζιά, αλλά δεν θα την κάνω όταν σκεφτώ ότι δεν πρόκειται να ψωνίσω άρα δεν υπάρχει και λόγος να μου ανοίγει η όρεξη!

Ο μεσημεριανός ύπνος , πω πω , ωραίο πράγμα η υπνοθεραπεία!

Βέβαια, δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθώ μεσημέρι! Σίγουρα δεν θα νυστάζω!

Και τέλος η prive προβολή μιας ταινίας νωρίς το απόγευμα ή το μεσημέρι με καφεδάκι…χμ , τώρα που το σκέφτομαι, αυτό είναι απ’ τα λίγα που πιθανότατα θα κάνω μια και δεν θα έχω άλλη επιλογή!

Α! Θα ξενυχτήσω επίσης , όπως κάνω σχεδόν κάθε μέρα , είτε βγω είτε όχι, με την διαφορά πως τώρα δεν θα έχω το άγχος πως θα ξυπνήσω το πρωί!!!

Ωραιότατα!

Θα χορτάσω και τους δικούς μου!

Την μητέρα μου , τ’ αδέρφια και τα πολυαγαπημένα μου ανίψια!!!

Μια χαρά!

Θα κάνω μέρες να γράψω εδώ….

Και θα κάνω μέρες να επισκεφθώ  το Music Heaven…την συνήθεια που έγινε λατρεία!!!

Αποτοξίνωση πάλι λοιπόν!

Αν δεν αντέξω θα βρω την λύση!!!

Εύχομαι σε όλους να περάσετε υπέροχα!

Να ξεκουραστείτε , να διασκεδάσετε , να περάσετε όμορφες στιγμές με τα αγαπημένα σας πρόσωπα και να πάρετε δυνάμεις για την νέα χρονιά!!!

Με το καλό να μας έρθει ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ!

ΥΓΕΙΑ , ΕΥΤΥΧΙΑ , ΑΓΑΠΗ  και ότι άλλο ΕΠΙΘΥΜΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ!!!

Ε , και μια και σας “είπα” πρώτη τα Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα , επιτρέψτε μου να σας πω και τα Πρωτοχρονιάτικα!!!

Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά 
ψηλή μου δεντρολιβανιά 
κι αρχή καλός μας χρόνος 
εκκλησιά με τ' άγιο θρόνος. 

Αρχή που βγήκε ο Χριστός 
άγιος και Πνευματικός, 
στη γη να περπατήσει 
και να μας καλοκαρδίσει. 

Αγιος Βασίλης έρχεται, 
και δεν μας καταδέχεται, 
από την Καισαρεία, 
συ' σαι αρχόντισσα κυρία.  

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Το φως και η σκιά

στήνουν το χορό του Έρωτα.

Ο Έρωτας δεν έχει αιτία,

είναι αστρολάβος των μυστικών του Θεού.

Εραστής και Έρωτας είναι πράγματα

αδιαχώριστα και άχρονα.

Προσπαθώ να περιγράψω τον Έρωτα

αλλά όταν τον βιώνω, χάνω τα λόγια μου.

Προσπαθώ να γράψω για τον Έρωτα

αλλά νιώθω αβοήθητος,

η πένα μου σπάει και το χαρτί ξεγλιστράει

σ'εκείνο το ανείπωτο μέρος

όπου ο Εραστής, ο Έρωτας και ο Αγαπημένος

γίνονται ένα.

Η λάμψη του Έρωτα

κάνει την κάθε στιγμή να ακτινοβολεί.

Τα Ερωτικά Ποιήματα του Ρουμί

Deepak Chopra

Εκδόσεις Ασημάκης

Να ‘μαι πάλι εδώ μετά από 4 μέρες!

Έκανα αποτοξίνωση απ΄ την δουλειά και απ’ το Μusic Heaven!(μια και ως γνωστών η τεχνολογία δεν έχει έρθει ακόμα σπίτι μου...θα έρθει όμως με την νέα χρονιά!)

Απ' όλα τα υπόλοιπα (ποτό και φαγητό) δεν μπορώ να πω, ξέφυγα λιγάκι έως και πολύ!!!

Την Κυριακή ξέφυγα πολύ απ’ τα όριο του ποτού!

Χάλια έγινα!

Δεν κατάλαβα πως, αλλά έγινα χάλια!

Όταν πιω πολύ, δυο πράγματα μπορούν να συμβούν:

Η θα γελάω συνέχεια και θα κάνω σαν χαζοχαρούμενο , ή θα πλαντάξω στο κλάμα για καταστάσεις που έχω περάσει στην ζωή μου , που υπό φυσιολογικές συνθήκες, κάποιες απ’ αυτές δεν με απασχολούν καθόλου!

Ψαχνόμουν την επόμενη μέρα να καταλάβω γιατί έγινα έτσι…

Δεν έβγαλα άκρη.

Στην ζωή μου Δόξα το Θεό προς το παρόν τουλάχιστον, όλα είναι καλά.

Έχω την Υγεία μου(νομίζω δηλαδή) , τα αγαπημένα μου πρόσωπα είναι μια χαρά , περνάω πολύ όμορφα με τους φίλους μου (τους «παλιούς» αλλά και τους «καινούργιους») και γενικότερα νιώθω καλά.

Σαφώς υπάρχουν δυσκολίες και προβλήματα αλλά δεν συμβαίνει κάτι που δεν μπορώ να αντιμετωπίσω…και στο τέλος αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι να έχω εγώ και οι δικοί μου άνθρωποι Υγεία…όλα τα άλλα φτιάχνουν.

Βέβαια μέρες που είναι με πιάνει και μια μικρή μελαγχολία όταν σκέφτομαι προηγούμενες χρονιές που τα πράγματα και τα πρόσωπα στην ζωή μου ήταν κάπως διαφορετικά…αλλά μια και δεν μπορεί να αλλάξει κάτι, προσπαθώ αυτή η μελαγχολία μου να κρατάει όσο λιγότερο γίνεται ή τουλάχιστον να την κρατάω μέσα μου και να μην την μεταδίδω στους γύρω μου… άλλωστε κάποιες απ’ τις αλλαγές που έγιναν στην ζωή μου τα τελευταία χρόνια τις επέλεξα και είναι σίγουρο πως δεν έχω μετανιώσει για αυτές …

Τι να πω…άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου…

Πάμε για την Πρωτοχρονιά τώρα!!!

Αν και φοβάμαι λίγο…ποιος ξέρει τι εκπλήξεις μου επιφυλάσσει για φέτος ο Καλός Θεούλης…και καλά για τις ευχάριστες δεν έχω κάτι να φοβηθώ…οι δυσάρεστες είναι αυτές που με τρομάζουν. Αυτό που θέλω μόνο είναι οι δυσάρεστες που θα έρθουν (γιατί σίγουρα θα έρθουν) να μην έχουν να κάνουν με θέματα υγείας.

Οτιδήποτε άλλο είναι αντιμετωπίσιμο.

Η χρονιά που φεύγει σε γενικές γραμμές δεν ήταν πολύ κακή. Σίγουρα ήταν καλύτερη από προηγούμενες…Μου αφήνει πάντως περισσότερο γλυκιά παρά πικρή γεύση.

Οι άσχημες καταστάσεις και τα δυσάρεστα συναισθήματα δεν έλειψαν απ’ την ζωή μου , όμως δεν είναι περισσότερες από τις όμορφες στιγμές και τα όμορφα συναισθήματα που ένιωσα και συνεχίζω να νιώθω αφήνοντας πίσω το 2006.

Η νέα χρονιά λοιπόν , προβλέπεται ( γράφω προβλέπεται γιατί έχουν μείνει κάποιες μέρες, αρκετές για να που χαλάσουν την γλυκιά γεύση!), να με υποδέχεται και να την υποδέχομαι με τις καλύτερες προοπτικές!

Μου το Εύχομαι και σας το Εύχομαι!!!

Ή Αντίστροφη Μέτρηση έχει αρχίσει!!!

Καλήν ημέρα άρχοντες

 κι αν είναι ορισμός σας,

Χριστού τη θεία Γέννηση να πω στ΄ αρχοντικό σας.

Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλη,

οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρει η φύσις όλη.

Εν τω σπηλαίω τίκτεται, εν φάτνη των αλόγων,

ο Βασιλεύς των Ουρανών και ποιητής των όλων.

Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι το Δόξα εν Υψίστοις

και τούτο άξιον εστί, η των ποιμένων πίστις.

Εκ της Περσίας έρχονται τρεις μάγοι με τα δώρα.

Άστρο λαμπρό τους οδηγεί, χωρίς να λείψει ώρα.

ΚαΛά ΧρΙσΤοΥγΕνΝα!!!

Εικαστικές τέχνες 

Όταν μιλάμε για  γλυπτική στους ινδιάνους, αναφερόμαστε κυρίως στην ξυλογλυπτική, αλλά και σε όλα τα συνδυαστικά αντικείμενα. Οι λαοί που ζούσαν σε περιοχές με πυκνά δάση έγιναν ταλαντούχοι ξυλογλύπτες.

Υπάρχουν όμως και περιοχές, όπως ή περιοχή των μεγάλων Λιμνών, όπου βρίσκουμε πλούσια λιθόγλυπτα , επιδέξια κατεργασμένα με πολλούς τρόπους, ο προορισμός των οποίων ήταν κυρίως τελετουργικός.

Για τις φυλές των ινδιάνων ή επιλογή του ξύλου είχε ζωτική σημασία να προέρχεται από δέντρο χτυπημένο από κεραυνό. 
Στην περιοχή των μεγάλων πεδιάδων υπάρχει μια τέχνη που δεν την συναντάμε πουθενά στον κόσμο. Είναι η διακόσμηση με αγκάθια σκαντζόχοιρου, τα οποία λειαίνονται, βάφονται και τοποθετούνται πάνω σε δέρματα ζώων ή σε υφαντά.Στη βόρεια Αμερική βλέπουμε ωραία σκαλισμένα όστρακα , εγχάρακτα περιδέραια, στολίδια ενδυμασίας , πέτρινα ομοιώματα προγονικών μορφών ή θεοτήτων, καθώς επίσης και πολλές πίπες σκαλισμένες σε σχήματα ζώων ή πτηνών.

Τα ψηλά σκαλιστά ξύλινα γλυπτά δημιουργούνταν για να διακοσμήσουν πόρτες, τάφους ή μνημειακές στήλες. Συνδέονταν ακόμη με τοτεμικούς μύθους της φυλής. Το στυλ της γλυπτικής συνήθως έχει ζωηρό ύφος και εκφράζει την ένταση που εκπορεύεται από το συνδυασμό σχεδίου και χρώματος.

Τα τοτέμ είναι οι πιο χαρακτηριστικές και εντυπωσιακές μορφές ξυλογλυπτικής τέχνης. Αναπτύχθηκαν κυρίως στην βορειοδυτική ακτή και το ύψος τους κυμαίνονταν από 3 έως 25 μέτρα .

Το υλικό τους ήταν κυρίως ο κέδρος και είχαν επάνω τους έναν αριθμό συμβόλων με μορφή ζώων το ένα πάνω στο άλλο.

Τα πρώιμα τοτέμ ήταν ζωγραφισμένα με μαύρα, κόκκινα, γαλαζοπράσινα και λευκά χρώματα. Αργότερα χρησιμοποιήθηκαν και πιο λαμπερά χρώματα. Κυρίως έδιναν έμφαση στις ακριβείς γραμμές.Η ζωγραφική των ινδιάνων είχε σαν σκοπό την διακόσμηση κάθε είδους αντικειμένου. Κάποια αντικείμενα είχαν θρησκευτική σκοπιμότητα και κάποια άλλα κοσμική ή και τα δύο μαζί.

Η διακόσμηση δεν αποτελούσε πάντα ένδειξη σχετικά με τις χρήσεις αυτές.

Ο ινδιάνος ζωγράφος γρήγορα αντιλήφθηκε πως δε μπορούσε να αναπαραστήσει αυτό που έβλεπε στη φύση τόσο τέλεια όσο ο δημιουργός και παραιτήθηκε από αυτήν τη διαδικασία. Έτσι αναζήτησε το πνεύμα και την ουσία του αντικειμένου και αυτό απεικόνισε στο σχέδιό του. Συλλαμβάνοντας την ψυχή του αντικειμένου, έδινε μια μαγική διάσταση. Ένα σχέδιο μπορεί να φαινόταν αρχικά ως μια έγχρωμη διακόσμηση, για τον μυημένο όμως ήταν το πνεύμα-φύλακας του ιδιοκτήτη.

Τα χρώματα τα πετύχαιναν συνήθως με ορυκτές χρωστικές ουσίες ή φυτικές βαφές .

Οι ινδιάνοι διακοσμούσαν όχι μόνο την κατοικία και τα αντικείμενα τους , αλλά και τον ίδιο τον εαυτό τους καθώς και το άλογό τους.

Κεραμική 

Με την κεραμική ασχολήθηκαν κυρίως οι Ινδιάνοι των νοτιοδυτικών περιοχών. 

Οι Μόγκολαν έφτιαχνα συνήθως κεραμικά διακοσμημένα με μαύρα γεωμετρικά σχήματα ή με μορφές ανθρώπων και ζώων τα οποία ήταν συνήθως καλλημένα με ένα λευκό στρώμα.

Σημαντική ήταν η παραγωγή κεραμικών και στους Ανασάζι των οποίων τα κεραμικά χωρίζονται σε δυο είδη : Τα γκρίζα χρηστικά αγγεία και στα αγγεία με διακόσμηση μαύρου χρώματος με λευκό (έχουν βρεθεί και κάποια αγγεία με διακόσμηση μαύρου πάνω σε κίτρινο και κόκκινο).

Τα κύρια σχήματα της κεραμικής τους που έχουν βρεθεί ήταν υδρίες, λεκάνες, πίθοι, κουτάλες, πιάτα και ζωόμορφα ή ανθρωπόμορφα ειδώλια διαφόρων μεγεθών.

Η Ινδιάνικη τέχνη ήταν θρησκευτική , πολιτική, κοινωνική , χιουμοριστική , ερωτική, νατουραλιστικά αλλά πάνω από όλα μαγική. Κανείς δεν γνωρίζει ποια θα ήταν η πορεία της , αν της είχε επιτραπεί η εξέλιξη.

Πηγή : nea-acropoli.gr 

Χθες , είχαμε την Χριστουγεννιάτικη συνάντηση με την δουλειά.

Ξέρετε απ’ αυτές τις συναντήσεις που σε περιμένουν στην πόρτα με το απουσιολόγιο και εσύ άσχετα με την διάθεση σου και ενώ κανείς δεν σου επιβάλλει να παραστείς άμεσα , ξέρεις πως πρέπει να παραστείς! 

Ε λοιπόν εγώ χθες δεν ήθελα να παραστώ! Καταρχήν όλη την ημέρα μου την είχα περάσει χουζουρεύοντας στο κρεβατάκι μου , μια και είχα ξυπνήσει νωρίς μετά το ξενύχτι μέχρι πρωίας στο Blue Note και εκτός αυτού η παρέα μου ήταν μαζεμένη σε ένα πολύ ωραίο μαγαζί της Πετρούπολης που είχε Latin Party, όπου πήγα  και τους βρήκα και σίγουρα προτιμούσα να περάσω την βραδιά μου μαζί τους!!!

Επειδή όμως δεν ήθελα να παρερμηνευτεί η απουσία μου απ’ την επαγγελματική βραδιά ξεκίνησα να πάω αρκετά προκατειλημμένη πως δεν θα ήταν και κάτι ιδιαίτερο μιας και φανταζόμουν πως θα καθόμασταν γύρω απ’ το τραπέζι , θα τρώγαμε ήσυχα ήσυχα συζητώντας θέματα που αφορούν την δουλειά ή το πολύ πολύ να χωριζόμασταν σε πηγαδάκια και να είχαμε πάλι συζητήσεις επαγγελματικού και γενικού περιεχομένου.  

Σαν τμήμα γενικότερα είμαστε αρκετά δεμένοι μια και οι ηλικίες μας δεν διαφέρουν πολύ και το κλίμα μεταξύ μας είναι αρκετά παρεΐστικο , νιώθω δε πως όσον αφορά το θέμα του επαγγελματικού περιβάλλοντος είμαι πάρα πολύ τυχερή, (άσχετα απ’ τις «διαμάχες» που μπορεί να δημιουργηθούν πάνω στην δουλειά ) αλλά όσο να το κάνεις σε μια τέτοια συνάντηση υπέθετα ότι θα ήμασταν αρκετά «μαζεμένοι». 

Φτάνοντας στο μαγαζί , (και αφού πέρασα απ’ το πολύ ωραίο και συμπαθέστατο πορτιέρη-απουσιολόγο) καταρχήν εντυπωσιάζομαι από τον χώρο.

Πολύ ωραία διακόσμηση , ωραία μουσική και ωραίος κόσμος!Φτάνοντας στους «δικούς μου» αντικρίζω την κατάσταση που λίγο πολύ περίμενα.

Καθισμένοι σε πηγαδάκια στους καναπέδες του μαγαζιού (ευτυχώς τελικά δεν ήταν για φαγητό η βραδιά αλλά για ποτό) συζητούσαν (ένας Θεός ξέρει τι)…Στρογγυλοκάθισα λοιπόν και εγώ , παρήγγειλα ένα ποτάκι μια και δεν ήθελα να πιώ τον Περπατητή που είχε επάνω στο τραπέζι και συζήταγα  με τα παιδιά τα οποία δεν ήταν σε καλύτερη διάθεση από μένα!

Η βραδιά κυλούσε ήρεμα μέχρι ένα σημείο που ξαφνικά μας έπιασε όλους η διάθεση για χορό και για χαβαλέ! Τα πηγαδάκια έσπασαν και ήσυχη βράδια σταμάτησε να είναι ήσυχη!Χορεύαμε , πειραζόμασταν , βγάζαμε φωτογραφίες( οι παπαράτσι της συνάντησης ήμασταν δυο εγώ και η Στελλού) και γενικότερα γίναμε μια πολύ ωραία παρέα που ξεσάλωνε στους ρυθμούς της μουσικής!!!

Φοβάμαι δε ότι στο μαγαζί αυτό , όταν θα ακούνε το όνομα της εταιρίας μας δεν θα δεχθούν να μας ξανά φιλοξενήσουν μια και από ότι έμαθα αργότερα όταν και τα αφεντικά είχαν φύγει (και εγώ επίσης δυστυχώς είχα φύγει) τα παιδάκια έκαναν το μαγαζί μπάχαλο!!!

Περάσαμε λοιπόν απρόσμενα καλά (σήμερα βέβαια είμαστε όλοι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας) και πραγματικά χάρηκα που δεν το έχασα γιατί συνειδητοποίησα πως είμαστε ωραία παρέα και εκτός γραφείου.

Φεύγοντας, με την καλή διάθεση που μου είχε αφήσει η Χριστουγεννιάτικη συνάντηση μας, παρατηρούσα την πόλη μας.

Είναι πολύ όμορφη η Αθήνα το βράδυ, ειδικά αυτές τις  γιορτινές μέρες που τα μαγαζιά είναι στολισμένα και οι δρόμοι φωτίζονται απ’ τα υπέροχα Χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια.

Σίγουρα , δεν έχει καμία σχέση με αυτό το «πράγμα» που βλέπεις όταν την κυκλοφορήσεις πρωί! 

Ουφ , μετά απ' αυτό το ευχάριστο διάλλειμα ώρα να γυρίσω στην δουλειά!!! 

Άντε εις άλλα με Υγεία και καλά Κριθτουγεννα! :)

Χάνομαι κάθε βράδυ

Μέσα στο εγώ μου

Μέσα στις σκέψεις μου

Και στο παραμιλητό μου 

Σαν πέσει η νύχτα

Μες στους στίχους θα με βρεις

Μες τον απόηχο κάποιας μουσικής

Δεν είμαι αυτή

Που βλέπεις κάθε μέρα

Ούτε η κοπέλα που με χαμόγελο

σου λέει καλημέρα 

Την νύχτα βγαίνει βόλτα η ψυχή μου

Σβήνω τα φώτα

Και έρχομαι αντιμέτωπη

Με την ίδια την ζωή μου 

Σαν πέσει η νύχτα

Μες στους στίχους θα με βρεις

Μες τον απόηχο κάποιας μουσικής 

Συστατικά:

1 φλιτζάνι αλεύρι
1 ένα κουταλάκι μαγειρική σόδα
1 φλιτζάνι ζάχαρη
1 κουταλάκι αλάτι
1 φλιτζάνι βούτυρο
χυμός λεμονιού
4 μεγάλα αυγά
καρύδια
1 μπουκάλι Johnnie Walker
2 φλιτζάνια αποξηραμένα φρούτα

Εκτέλεση:
1. Δοκιμάστε το Johnnie Walker για να ελέγξετε την ποιότητα.

2. Πάρτε μια μεγάλη γαβάθα και δοκιμάστε το ουίσκι ξανά. Για να βεβαιωθείτε για την ποιότητα, γεμίστε ένα φλιτζάνι και πιείτε. Επαναλάβετε.

3. Βάλτε το αλεύρι και το βούτυρο στο μίξερ και χτυπήστε τα μέχρι να γίνει μια μαλακή μπάλα.

4. Προσθέστε ένα κουταλάκι σόδα. Ξαναχτυπήστε το.

5. Βεβαιωθείτε ότι το ουίσκι είναι ακόμα εντάξει. Δοκιμάστε άλλο ένα φλιτζάνι. Σβήστε το μίξετ.

6. Σπάστε δυο αυτιά και προσθέστε τα στο μπολ. Ρίξτε και το φλιτζάνι με τα αποξηραμένα φούρτα.

7. Μιξάρετε το χτυπητό. Αν τα αποφρηξαμένα φούρτα κολήσουν στο μαραφέτι του μίρξερ ξύστε τα με ένα τσακαβίδι.

8. Δοκιμάστε το ουίθκι για να ελέγξετε τη γεύση του. Μετά, κοθκινήθτε δύο τζιφλάνια αλάτι. Ή κάτι τέτοιο.

9. Μπορείτε να βάλετε και πωθ το λένε. Ποιόθ ενδιαφέρεται.

10. Τώρα θπάθτε το λεμόνι και θτραγκίκθτε τα καρύδια θαθ. Ελέγξτε το ουίκι.

11. Προθθέθτε ένα μικρό κίτρινο κροκόδειλο. Απειλήθτε ένα μικρό κουταλάκι ζάχαρη ή κάτι άλλο. Ό,τι βρήτε τέλοθ πάντων. Πετάκθτε το κοντά θτα άλλα.

12. Λαδώθτε το φούρνο με κάτι που ζουλιέται και κατουρήθτε στο πθυγείο.
13. Ανάπθτε το ταπθί θτουθ 350 βαθμούθ.

14. Μη κθεχάθετε να χτυπήθετε το μίκθερ. Αφαιρέθτε τη μούρη θαθ από το μπωλ και θηκωθείτε από το φούρνο. Ελέγκθτε το ουίκι κθανά και πηγαίνετε θτο κρεββάτι.


Χαλά Κριθτούγεννα!

χικ

Ε, ναι λοιπόν!

Πήρα αυτοκίνητο!

Θα βγω και εγώ σε λίγο καιρό στους δρόμους , θα κολλάω στην κίνηση , θα ψάχνω για parking κτλ. Αλλά οκ! Έχω το αυτοκίνητο μου!

Βέβαια , θα μου πείτε, τώρα ξεκινάνε τα παραπάνω έξοδα αλλά πάντα κάτι κερδίζουμε και κάτι χάνουμε!

Τουλάχιστον τώρα , τέρμα το στήσιμο στις στάσεις με κρύο ή ζέστη  , τέρμα το στρίμωγμα στο λεωφορείο και στο τρένο με όλες τις συνέπειες του, (όποιος τα χρησιμοποιεί κατ εξακολούθηση καταλαβαίνει τι εννοώ!), όχι πια άλλα χρήματα σε ταξί και όχι άλλα μουτρωμένα πρόσωπα όταν έλεγα την διαδρομή! Η αλήθεια είναι βέβαια ότι υπήρχαν κάποιοι που δεν μούτρωναν (βλέπε stasi!) και κάποιοι που μου έπιαναν την κουβέντα και δεν καταλάβαινα για πότε έφτανα στον προορισμό μου (έχω ακούσει ιστορίες από ταξιτζήδες! Χθες πάλι άκουσα μια ενός πονεμένου, χωρισμένου, ερωτευμένου!).Φυσικά , τέρμα και η ταλαιπωρία της 1.5 τουλάχιστον ώρας που χρειαζόταν για να φτάσω στην δουλειά και επιτέλους , όταν θα κάθομαι παραπάνω ώρα στο γραφείο θα είναι μόνο γιατί έχω δουλειά και όχι για να περιμένω κάποιο συνάδερφο,να με αφήσει σε οποιοδήποτε σημείο πιο κοντά στο σπίτι μου για να γλιτώσω λίγο απ’ την διαδρομή!(να ΄ναι καλά βέβαια τα παιδιά που ήταν τόσα χρόνια πρόθυμοι να με εξυπηρετήσουν).

 Ουφ! Ωραία και καλά όλα αυτά , αλλά τώρα έχω ένα άλλο άγχος, καινούργιο, που μέχρι χθες δεν με απασχολούσε!Δεν ξέρω καθόλου τους δρόμους! Πάω όπου θες με συγκοινωνίες , με αυτοκίνητο είμαι παντελώς άσχετη!

Καλά για το θέμα της οδήγησης δεν το συζητώ! Έχω να πιάσω τιμόνι στα χέρια μου 1,5 χρόνο! Θα κάνω βέβαια μερικά επαναληπτικά μαθήματα με τον δάσκαλο και μετά θα με αναλάβουν οι φιλενάδες μου και τα αδέρφια μου!

Θέλω να πιστεύω πως θα τα καταφέρω, αλλά μέχρι τότε θα ρίξω πολύ ιδρώτα! 

Ο Θεός Βοηθός για μένα και όσο για εσάς και όλους τους υπόλοιπους….

ΤΟ ΝΟΥΣ ΣΑΣ!!! :) :) :)

Κάποτε ένας Ινδιάνος Τσερόκι μίλησε στον εγγονό του για την μάχη που γίνεται στην καρδιά των ανθρώπων.

Του είπε:
"Παιδί μου μέσα μας πολεμούν δύο λύκοι.
Ο ένας λύκος είναι το κακό.
Είναι ο φθόνος, είναι η αλαζονεία, το ψέμα, η υπεροψία, ο εγωισμός.
Ο άλλος λύκος είναι το καλό.
Είναι η χαρά, η αλήθεια, η ανιδιοτέλεια, η γενναιοδωρία, η αγάπη."

Ο εγγονός έμεινε για λίγο σκεπτικός και μετά ρώτησε:

"Ποιος λύκος κερδίζει;"

Και τότε ο γέροντας του απάντησε:

"Αυτός που ταΐζεις!"

Συμπέρασμα: Ας δίνουμε τροφή σε όλα όσα μας κάνουν καλύτερους.

Σήμερα έχω ξυπνήσει απ’ τις 06:00!

Βάρβαρη ώρα!

Εκτός του ότι χάνεις τον καλύτερο ύπνο , αφήνεις και το ωραίο ζεστό σου κρεβατάκι και βγαίνεις στο κρύο!Και καλά να έχεις αυτοκίνητο. Μπαίνεις , ανάβεις το κλιματιστικό και είσαι οκ!

Άμα όμως δεν έχεις…πίκρα! 

Ξύπνησα λοιπόν πουρνό πουρνό γιατί έπρεπε να είμαι στο Υπουργείο Συγκοινωνιών στην Πειραιώς (όπου θα πήγαινα με ταξί και έπρεπε να είμαι εκεί στις 08.00.

Σηκώνομαι πάντα τουλάχιστον 1 ώρα νωρίτερα απ’ την ώρα που πρέπει να φύγω απ’ το σπίτι. Θέλω να έχω χρόνο μπροστά μου. Να χουζουρέψω κανένα 10λεπτο και μετά να σηκωθώ με την ησυχία μου να ετοιμαστώ.

Βγαίνω στον δρόμο και ψάχνω για ταξί…

Φυσικά πότε δεν βρίσκεις ταξί όταν το θέλεις και κυρίως όταν βιάζεσαι!

Ο γνωστός σε όλους μας Νόμος του Μέρφυ!

Σταματάω το πρώτο , είχε ήδη πελάτη και δεν βόλευε η διαδρομή , σταματάει το δεύτερο , άδειο, αλλά δεν του άρεσε η διαδρομή , το ίδιο συνέβη και με τα επόμενα δυο όπου τελικά στο πέμπτο τα κατάφερα! 

Φτάνω λοιπόν στο εν λόγω υπουργείο…στην πόρτα της εισόδου βλέπω το ωράριο εργασίας και μου πετάγονται τα μάτια! 08:30-13:30!

Τι ωράριο είναι αυτό καλέ????????? Απίστευτο!!! 

Σκέφτομαι πως σχεδόν τις μισές  ώρες που εκείνοι εργάζονται εγώ τις τρώω στο δρόμο για να πάω στην δουλειά!

Δεν μπορώ να πω βέβαια , οι άνθρωποι ήταν πολύ εξυπηρετικοί αλλά και πάλι γιατί να μην είναι? Πέντε ωρίτσες είναι αυτές…

Είναι τυχερός τελικά όποιος εργάζεται σε Δημόσια Υπηρεσία.

Προσωπικά τον ζηλεύω. (με την καλή έννοια του όρου πάντα).Όχι τόσο για την ποσότητα της δουλειάς (πιστεύω πως υπάρχουν και κάποιοι που εργάζονται σε αυτόν τον τομέα παρά τα όσα ακούγονται) όσο για το ωράριο.

Μεγάλο πράγμα να είσαι νωρίς στο σπίτι σου! Έχεις όλη την μέρα ελεύθερη, να κάνεις τις δουλείες σου , να δεις φίλους και γνωστούς , να αξιοποιήσεις τον χρόνο σου σε κάποιο χόμπι , να κοιμηθείς, να πας για ψώνια , να φροντίσεις την οικογένεια σου (εφόσον έχεις) , να ασχοληθείς με τον εαυτό σου , το σπίτι σου ή ότι άλλο σου αρέσει.

Ενώ εμείς , οι ιδιωτικοί υπάλληλοι , πρέπει όλα αυτά να τα τακτοποιήσουμε μετά τις 18:00 , 19:00 ,20:00 και πάει λέγοντας!

Μα πώς γίνεται αυτό? Με θέληση…μου απαντάω…Ναι, απ’ αυτήν έχω, χρόνο δεν έχω!Anyway.

Αφού τελείωσα λοιπόν την δουλειά που είχα στο Υπουργείο , η ώρα είχε πάει ήδη 10:30 πήρα το δρόμο για το γραφείο στο οποίο έφτασα στις 11:30! 

Συνειδητοποίησα λοιπόν πως ενώ η μέρα μου ουσιαστικά τώρα ξεκινάει , εγώ ήδη βαριέμαι και ήδη νιώθω κουρασμένη!

16:20…η μέρα προχωράει σε καλούς ρυθμούς αλλά παρόλα αυτά ανυπομονώ να έρθει η ώρα του σχολάσματος να φύγει και η σημερινή ημέρα, που σαν Δευτέρα είναι όπως και να ‘χει δύσκολη , να έρθει η Τρίτη , να περάσει , ώσπου να φτάσουμε αισίως στην καλύτερη μέρα της εβδομάδας που δεν είναι άλλη απ’ την Παρασκευή!

Χμ...σαν να βιάζομαι λιγάκι...!:)

Αλήθεια , γιατί θεωρώ ότι η μέρα μου ξεκινάει απ’ την στιγμή που θα πάω στην δουλειά και τελειώνει την στιγμή που θα φύγω απ’ την δουλειά? 

Καλή Μας Εβδομάδα!!!

Η λέξη τέχνη δεν υπήρχε στην γλώσσα των Ινδιάνων. Για να αναφερθούν σε κάποια καλλιτεχνική δημιουργία χρησιμοποιούσαν τον όρο «καλοφτιαγμένο» , «επιτυχημένο» , ή «δυνατό».(με την μαγική έννοια του όρου).

Αρχιτεκτονική των Ινδιάνων 

Οι Ινδιάνικες κατοικίες ήταν οι καλύβες. Ήταν ψηλές άνετες από 7 δέρματα Βισώνων. Στο κέντρο υπήρχε το τζάκι (ένας μικρός λάκκος κάτω από μία τρύπα της κορφής για τον καπνό. Υπήρχε ένα γρήγορο σύστημα στησίματος και μαζέματος των σκηνών (τίπις) πράγμα που βοηθούσε στις συχνές μετακινήσεις.

"Οικοδόμοι" των σπιτιών ήταν οι γυναίκες κυρίως όταν το δομικά υλικό ήταν το ξύλο ενώ οι άνδρες βοηθούσαν στις σκληρότερες εργασίες.  

Σε πολλές φυλές συναντάμε μία ειδική καλύβα υδρατμών που χτίζονταν από φυλλώματα και είχε μέσα ζεματιστές πέτρες. Την χρησιμοποιούσαν για θεραπεία, για κάθαρση της ψυχής αλλά και για ψυχολογική προετοιμασία για τον πόλεμο. Ο άρρωστος που έμπαινε μέσα έριχνε νερό στις πέτρες και έμενε μέσα στους υδρατμούς όσο το θεωρούσε απαραίτητο. Βγαίνοντας βούταγε στο κρύο ποτάμι και ύστερα τυλίγονταν με ζεστές κουβέρτες.  

Η κατασκευή των χόγκαν των Ναβάχο ακολουθούσε κάποιους τελετουργικούς κανόνες όσο αφορά το κόψιμο και το ράψιμο ενώ τα οικήματα που είχαν μόνιμο χαρακτήρα (οικήματα συμβουλίων ενδιαίτημα αρχηγού κ.α.) συνοδεύονταν από μια σπουδαία τελετή όταν έφτανε ο χρόνος για την καθιέρωση.

Μ΄αυτές τις τελετές εξάγνιζαν και ιεροποιούσαν το χώρο κατεβάζοντας έτσι τον Ουρανό στη Γη.

Βέβαια έχουμε και παραδείγματα κτισμάτων από πέτρα  δουλεμένα με υψηλή τεχνική , όπως τα χτίσματα της περιοχής του Chaco Canyon των Anasazi.

Εκεί συναντάμε 12 μεγάλα κτίσματα κοινοβιακού τύπου, κατασκευασμένα από πλίθα.Έχουν μέχρι και πέντε ορόφους με εκατοντάδες δωμάτια, ανάλογα με τις σημερινές πολυκατοικίες.

Το εκπληκτικό εδώ είναι ότι μια έρευνα που έκαναν πρόσφατα Άγγλοι ερευνητές επέδειξε ότι 200.000 ξύλινοι δοκοί που χρειάστηκαν για την κατασκευή αυτών των κτισμάτων, είχαν μεταφερθεί από περιοχές 100.000 χλμ μακριά και είναι απορίας άξιο, πως μπόρεσαν να κουβαλήσουν 200.000 κορμούς βάρους έως 300 κιλών σε μια τέτοια απόσταση. 

Μια ξεχωριστή κατηγορία οικοδομικών κατασκευών ήταν η κατασκευή αναχωμάτων.Τα αναχώματα έχουν μορφή κωνικών πυραμίδων , αλλά κάποια έχουν και τετράγωνη, πενταγωνική ή και οκταγωνική βάση. Άλλα είναι κλιμακωτά και άλλα έχουν δρόμους που οδηγούν στην επίπεδη επιφάνεια της κορυφής.

Πρόκειται για κατασκευές που απαιτούν σημαντική επιδεξιότητα.Επίσης κάποια αναχώματα έχουν την μορφή ζώου (λύκου, αρκούδας, χελώνας ή αλεπούς) που πιθανόν να υπήρξε το τοτέμ του κατασκευαστή ή ολόκληρης της φυλής. 

 Μεταλλουργεία  

Τα συνηθισμένα εργαλεία που συναντάμε στους Ινδιάνους της Β. Αμερικής είναι ξύλινα πολλές φορές με κοκάλινες αιχμές. Μπορούσαν όμως να κατεργάζονται και κάποια μέταλλα και να φτιάχνουν μ' αυτά χρήσιμα εργαλεία και όπλα.

Τα ευρήματα που έχουμε από αρχαιολογικές έρευνες δείχνουν ότι οι Ινδιάνοι ήταν πολύ καλοί στην κατεργασία του χαλκού και του μπρούντζου.Με φύλα καπνού ή μπρούντζου φτιάξουν σκεύη και εργαλεία, όπως χύτρες, κουτάλια, μύτες βελών και πίπες. Αξιοθαύμαστη όμως ήταν και η τεχνική τους στην κατασκευή κοσμημάτων και διακοσμητικών από χαλκό ή μπρούντζο. Η ποικιλία των κοσμημάτων καλύπτει όλα τα είδη που συναντάμε και σήμερα: περιδέραια, βραχιόλια, σκουλαρίκια στα οποία συχνά έδιναν σπειροειδή σχήματα.Για τα κοσμήματα χρησιμοποιούσαν επίσης ασήμι , κυρίως σαν επίστρωση.

Υπάρχουν ακόμα και δείγματα χύτευσης μετάλλων για δημιουργία ισχυρών κραμάτων, αν και κάτι τέτοιο ήταν μάλλον σπάνιο, επειδή ήταν δύσκολο να πετύχουν τις μεγάλες θερμοκρασίες που απαιτούνται για κάτι τέτοιο. Παρόλα αυτά συναντάμε χτένες και διακοσμητικά αντικείμενα κατασκευασμένα από μόλυβδο που έχει μπει σε καλούπι.Έχοντας αρκετά πολεμικό χαρακτήρα, οι Ινδιάνοι έδωσαν βάρος στην κατασκευή μεταλλικών όπλωνΌταν μάλιστα απέκτησαν τουφέκια από την επαφή τους με τους λευκούς, οι Ινδιάνοι επιδόθηκαν στην κατασκευή μολυβένιων βλημάτων, κάτι που σε πρώτη φάση εξέπληξε τους Ευρωπαίους

Ο ευρωπαίος εξερευνητής Verrazzano γράφει γύρω στο 1524 ότι, οι Ινδιάνοι που συνάντησε δεν εκτιμούσαν το χρυσάφι σαν πολύτιμο μέταλλο, ούτε επίσης το ατσάλι και το σίδηρο. Όπως επίσης απαξιούσαν να δεχθούν ένα καθρέπτη: γελούσαν και τον απέρριπταν. Φαίνεται όμως ότι η κατάσταση άλλαξε μετά τον ερχομό των Ευρωπαίων.

Πηγή : nea-acropoli.gr

Η λέξη "Θάνατος" είναι μια λέξη ταμπού.

Όλοι την έχουμε στο μυαλό μας ,υπάρχει κάπου στο πίσω πίσω μέρος του, αλλά αποφεύγουμε να την σκεφτούμε περισσότερο γιατί μας πονάει και την φοβόμαστε...

Τι ρόλο παίζει αυτή η λέξη στην ζωή μας?

Πόσο μπορεί να μας επηρεάσει για να ζήσουμε καλύτερα? 

Ποτέ δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία σε αυτή την λέξη, ούτε στην ουσία της.

Για μένα ο θάνατος ήταν κάτι μακρινό…έξω από μένα , έξω απ’ τους δικούς μου. 

Ο κος θάνατος με «πλησίασε» όμως όταν μου πήρε ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο.

Από τότε τον φοβάμαι!

Μόνο η σκέψη ότι μπορεί πάλι να μου «πάρει» κάποιον απ’ τους δικούς μου με τρελαίνει!  

Όσο παράλογο και να ακούγεται όμως , όταν ένιωσα την απώλεια του θανάτου ,άλλαξε όλη η θεωρία μου για την ζωή! 

Τότε ήταν που εκτίμησα περισσότερο αυτά που έχω. 

Τότε ήταν που έδειξα περισσότερο την αγάπη μου στους δικούς μου!

Έτσι, θέλω να περνάω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ μαζί τους , προσπαθώ να μη τους στεναχωρώ και αν το κάνω να το διορθώσω.Βέβαια , όπως συχνά λέω , όλα είναι σχετικά, κάποιον θα αφήσω παραπονεμένο! Γιατί είναι τόσα πράγματα που προσπαθώ να προλάβω και μερικές φορές ή εγώ κάνω λάθος στο μοίρασμα του χρόνου ή απλά η μέρα διαρκεί λίγες ώρες! Όμως τους αγκαλιάζω πιο συχνά και τους λέω ότι τους αγαπάω ακόμα και σε στιγμές που δεν περιμένουν να το ακούσουν!(Αν μου επιτρέπετε , σας προτρέπω να το κάνετε και εσείς…θα νιώσουν πολύ όμορφα οι δικοί σας άνθρωποι αλλά και εσείς οι ίδιοι).

Τότε κατάλαβα ότι δεν είμαστε τίποτα και ότι ισχύει σήμερα δεν σημαίνει ότι θα ισχύει και αύριο.

Τότε κατάλαβα ότι πρέπει να είμαι πιο «ελαστική» με τους ανθρώπους.

Δεν μου άρεσε ποτέ να τσακώνομαι , οι διαφορές δεν λύνονται έτσι αλλά μετά το γεγονός του θανάτου ένας τσακωμός μου προκαλεί διπλάσια στεναχώρια!Είναι φορές που δεν τον αποφεύγω. Απλά γίνεται. Γιατί κάτι με ενόχλησε , με πρόσβαλε ή με νευρίασε. Αλλά δεν το κρατάω. Είναι της στιγμής ο θυμός.Κυρίως στην σκέψη ότι την επόμενη μέρα ίσως να μη ξαναμιλήσω πότε με αυτόν τον άνθρωπο με βάζει στην διαδικασία να συμφιλιωθώ μαζί του αμέσως! 

Τότε κατάλαβα ότι η ζωή είναι τώρα, αύριο μπορεί να μην υπάρξει.

Και ναι μπορεί να με «ρίχνει» αυτή η σκέψη , αλλά σύγχρονος που δίνει και ένα χαστούκι για να ζήσω την κάθε στιγμή.

Εντάξει , δεν λέω ότι ξυπνάω κάθε πρωί με την σκέψη ότι αύριο μπορεί και να μη ξυπνήσω και πως πρέπει να εκτιμήσω το σήμερα και ότι μου παρέχει πνευματικά και υλικά!

Άνθρωπος είμαι και έχω αδυναμίες. Πολλές μάλιστα!

Είναι φορές που σκέφτομαι θετικά , γελάω , διασκεδάζω και κοιτάω να περνάω καλά ,άλλες που θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί , άλλες που βυθίζομαι στον δικό μου κόσμο , στεναχωριέμαι , κλαίω , άλλες που δεν ξέρω τι θέλω κτλ. Τα γνωστά σε όλους μας σκαμπανεβάσματα!  

Και δυστυχώς και εγώ , όπως όλοι μας φαντάζομαι μπορεί να εκτιμούμε αυτά που έχουμε , αλλά δεν σταματάμε να ζητάμε και κάτι παραπάνω.Είμαστε σε μια διαρκείς και αιώνια εγρήγορση για να αποκτήσουμε όλο και περισσότερα και να βάζουμε συνέχεια στόχους μικρούς και μεγάλους και όταν τους υλοποιήσουμε κάτι άλλο θα θελήσουμε…ίσως αυτή να είναι και η δυστυχία μας…ίσως αυτή να είναι και η ευτυχία μας… 

Αυτές οι σκέψεις όμως έρχονται συχνά στο μυαλό μου.

Λειτουργούν σαν αφύπνιση όταν νιώθω ότι στεναχωριέμαι για πράγματα που ξεπερνιούνται.

Σε ένα απ’ τα μαθητικά μου τετράδια , μέσα σε όλα αυτά που γέμιζα τις σελίδες τους υπάρχει και αυτή ή φράση : «Ευτυχώς που υπάρχει και ο θάνατος για να μας θυμίζει ότι πρέπει να ζήσουμε!»

Δεν ξέρω ποιος την έχει πει , πιστεύω όμως ότι κρύβει πολύ δύναμη μέσα της! 

Είναι πολλοί οι λόγοι που με επηρέασαν να τα γράψω αυτά σήμερα. Πολλοί και διαφορετικοί. Λυπάμαι αν σας κούρασα ή αν σαν δημιούργησα αρνητικά συναισθήματα...θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει και κάτι θετικό πίσω από όλα αυτά.

Όπως και να 'χει όμως όλα αυτά είναι μέσα στην ζωή μας...

Έχω Μάθει….

Πώς ότι και να συμβαίνει σήμερα και όσο άσχημα και αν φαίνονται τα πράγματα, η ζωή συνεχίζεται και το αύριο θα είναι καλύτερο.

Ότι άσχετα αν η σχέση σου με τους γονείς σου είναι καλή η κακή , θα σου λείψουν όταν φύγουν απ’ την ζωή.

Ότι δεν θα έπρεπε να προχωράς και να μαζεύεις και με τα δυο χέρια...Χρειάζεται να μπορείς να αφήνεις και κάτι πίσω σου. 

Πώς όταν αποφασίσω κάτι με ανοιχτή καρδιά, συνήθως έχω πάρει την σωστή απόφαση. 

Ακόμα και αν πονάω , δεν χρειάζεται να κάνω και τους άλλους να πονάνε. 

Πώς κάθε μέρα πρέπει να απλώνω τα χέρια και να αγγίζω κάποιον.Οι άνθρωποι λατρεύουν μια ζεστή αγκαλιά ή ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη.

Ότι οι άνθρωποι , θα ξεχάσουν τι είπες , θα ξεχάσουν τι έκανες , αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσουν πως τους έκανες να νοιώσουν.

Ότι έχω πολλά να μάθω...!

Πόση αγωνία και τι συναισθήματα έχει άραγε μια γυναίκα που γνωρίζει ότι την επόμενη μέρα θα γεννήσει?

Ποιος μπορεί να εξηγήσει αυτό το θαύμα της δημιουργίας ενός πλάσματος που μεγαλώνει και αναπτύσσεται μέσα σου?

Πόσο μικρά και τιποτένια δείχνουν όλα όταν ξέρεις ότι μπορείς να φέρεις μια νέα ζωή στον κόσμο?

Και ποια αγάπη μπορεί να είναι πιο δυνατή απ’ αυτή της μάνας και του πατέρα προς τα παιδιά τους?

Αύριο θα γεννήσει μια πολύ καλή μου φίλη!

Της μίλησα πριν λίγο και δεν ήξερα τι λόγια να της πω και αν θα πιάσουν τόπο.

Δεν θα είχε ιδιαίτερο νόημα νομίζω…το άγχος και η αγωνία της θα συνεχίσει να υπάρχει μέχρι αύριο στις 12:00 που θα είναι πια μητέρα….αλλά όχι , μάλλον το άγχος και η αγωνία της δεν θα σταματήσει ποτέ!

Από αύριο σίγουρα θα γίνει ακόμα μεγαλύτερο , γιατί τώρα ξέρει ότι η μικρή είναι μέσα της, κοντά της και την προσέχει σαν τα μάτια της , αύριο όμως η μικρή αφήνεται στα «χέρια» του κόσμου με τους γονείς της να την προσέχουν και να την παρατηρούν αλλά με τόσους κινδύνους γύρω της…

Με το καλό να μας έρθει όμως!

Έγώ πότε θα γίνω μάνααααααααααα? :)

Σε παρατηρώ

Στο βλέμμα σου χάνομαι και σε κάθε κίνηση σου ζω.

Να προσέχεις

Για όλα αυτά που γύρω σου έχεις και δεν βλέπεις

Έχε τα μάτια σου ανοιχτά

Και αν κάποτε σε πλήγωσαν

Να ξέρεις πάντα θα ‘χεις και δεν θα ‘χεις

Άκου

Την θάλασσα , το κύμα , την μουσική

Μην αφήνεις τίποτα να χαθεί

Έχε τα μάτια σου ανοιχτά

Κάθε βράδυ και κάθε πρωί

Νιώσε

το άγγιγμα , την αγκαλιά και το φιλί

Μη χάνεις στιγμή

Και αν κάποτε προδόθηκες

Άσε το δάκρυ να τρέξει , σκούπισε τα μάτια και σήκω ξανά

Αγάπα

Την αυγή , την νύχτα, την βροχή

Ζήσε τον έρωτα , αγάπα την ζωή

Έχε τα μάτια της ψυχής σου ανοιχτά

Να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά.

Γράμμα στον Άγιο Βασίλη...με διάθεση χιούμορ πάντα! 

Αγαπητέ Άγιε Bασίλη,

πρώτα πρώτα θέλω να σε ευχαριστήσω για το περσινό σου δώρο που ήταν μια ωραιότατη ρυτίδα στο μεσόφρυδο και έχω να σου πω ότι αν φέτος επιχειρήσεις να μπεις απ' την καμινάδα μου θ' ανάψω τζάκι και θα σε κλάψουν οι τάρανδοι.  

Κατά τα άλλα, όπως τα ξέρεις.

Ετοιμαζόμαστε για γιορτές καπάκι Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά και θα περάσουμε κα-τα-πλη-κτι-κά όπως κάθε χρόνο. Tις ημέρες των παραμονών θα επωφεληθούμε από το συνεχές ωράριο των καταστημάτων για να ξεχυθούμε σύσσωμοι στα μαγαζιά και να ψωνίσουμε ότι να' ναι και μετά θα κουβαλάμε τα ό,τι να' ναι μας φορτωμένοι με τις σακουλάρες πάνω κάτω στη Σκουφά,  ψάχνοντας δύο ώρες για ταξί.

Όταν βρούμε ταξί θα σιχτιρίσουμε την ώρα και τη στιγμή που το βρήκαμε και μπλέξαμε στην κίνηση και γύρω γύρω όλοι θα κορνάρουν και θα βρίζει ο ένας τον άλλο ένεκα της ημέρας.

Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, θα βγούμε έξω για να τιμήσουμε τη γέννηση του Θεανθρώπου και θα  στριμωχτούμε κι εμείς στη φάτνη με τα ζώα, δηλαδή στο Rex, στην Αθηνών Αρένα, στο Bοτανικό και σε άλλα μέρη. Και θα φοράμε όοολες το «μικρό μαύρο φόρεμα». Kαι όοοολοι οι άντρες θα καπνίζουν μια τεράστια γιορτινή πουράκλα που θα βρωμάει και θα ζέχνει.

Ύστερα, αφού χορέψουμε τσιφτετέλι και πιούμε ό,τι σκατο-ποτό κυκλοφορεί σε μολότοφ στην αγορά, θα γυρίσουμε στο σπίτι για να ξεράσουμε και να περιμένουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Tην παραμονή της Πρωτοχρονιάς θα ξαναχυθούμε στα μαγαζιά να ξαναψωνίσουμε τα ότι να 'ναι που περίσσεψαν απ' τα Xριστούγεννα και θα επιστρέψουμε στα σπίτια μας πτώματα για να ετοιμαστούμε άρον άρον για το ρεβεγιόν.

Το πιο ευχάριστο απ' όλα είναι ότι επιτέλους θα συναντηθούμε όοοοολοι μαζί γιατί θα εγκλωβιστούμε στο Σύνταγμα και στην Kηφισίας πρωτοχρονιάτικα και θα καπνίζουμε μέσα στα αυτοκίνητα με αναμμένο το κλιματιστικό και όλα θα είναι ένα σίχαμα.

Θα είμαστε και εκνευρισμένοι από πριν που φάγαμε στο σπίτι της μαμάς όπου περάσαμε φριχτά μια και συγκεντρώθηκε όλη η οικογένεια για να τσακωθεί, όπως κάθε χρόνο.

Επίσης όπως κάθε χρόνο, το φαγητό θα είναι χάλια, γιατί το κρέας της γαλοπούλας είναι απαίσιο και σκληρό και άμα κρυώσει γίνεται σαν βατραχοπέδιλο.

Παρ' όλα αυτά, θα καταβροχθίσουμε τον άμπακο με έμφαση στη γέμιση και στη βασιλόπιτα και θα σκάσουμε και μετά θα νυστάζουμε και θα θέλουμε να χωρίσουμε τους γκόμενούς μας, γιατί φυσικά αυτοί φταίνε που τραβιόμαστε στη μέση της νύχτας σαν τους ηλίθιους, και στο μεταξύ όλα τα μαγαζιά θα είναι γεμάτα από κόσμο που καλωσορίζει το νέο χρόνο με ξέφρενο ενθουσιασμό, πράγμα το οποίο δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω.

Το λυτό  στίχο «πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά» πρέπει να τον έχει γράψει ο Φόρεστ Γκαμπ γιατί μόνο αν είσαι ο Φόρεστ Γκαμπ γιορτάζεις που λιγοστεύει κατά ένα χρόνο η ζωή σου και θα σε φάει το μαύρο χώμα μια ώρα αρχύτερα. Αυτά.

Όσο για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν μας θα το περάσουμε κι αυτό φα-ντα-στι-κά ξαναζουλιγμένοι στα μπουζούκια ή στα κουλά κυριλέ κλαμπ με τους πορτιέρηδες Mίστερ Γ… και τις πορτιέρησες  Mις T…, όπου θα πιούμε πετρέλαιο και θα πάρουμε και μερικά ναρκωτικά για το καλό.

Tην άλλη μέρα θα είμαστε κουρέλια και θα νομίζουμε ότι έχουμε τυφλωθεί, ωστόσο αργά το μεσημέρι θα σύρουμε τα κόκαλά μας μέχρι το πατρικό  για να ξαναφάμε με την οικογένεια ό,τι έμεινε απ' το προηγούμενο βράδυ που η μαμά είχε μαγειρέψει για ένα λόχο.

Μετά θα κάνουμε φύλο και φτερό τη χτεσινή βασιλόπιτα για να βρούμε το φλουρί που δεν θα βρεθεί ποτέ γιατί θα το έχει καταπιεί ο παππούς με το πρωινό του ρόφημα.  Το απόγευμα θα χτυπήσουμε και μια κατάθλιψη που δεν είμαστε πια παιδιά και τι μαγικά που ήταν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά κάποτε.

Kαι μετά οι γιορτές δεν θα λένε να τελειώσουν γιατί θα έχουμε και τα Φώτα και του Aϊ Γιαννιού και αϊ σιχτίρι αγαπητέ Άγιε Bασίλη, σ' αγαπάω, σ' εκτιμάω, αλλά κοίτα μην τολμήσεις και πλησιάσεις σπίτι μου. Φέτος θέλω μόνο Kαλικάντζαρους.

Τουλάχιστον εκείνοι αντιμετωπίζουν την τραγωδία των γιορτών «α-να-τρε-πτι-κά», όπως θα έλεγαν και οι άνθρωποι που εργάζονται στην τηλεόραση. 

Σε κάνα μήνα έχουμε Βαλεντίνο.