Το πόσο γρήγορα πέρασαν οι τελευταίες μέρες-δεν πρόλαβα καν να συνειδητοποιήσω τη σημασία τους και ήταν ήδη παρελθόν!

Πάππαλα και τα κινεζοειδή - ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!! Φοβόμουνα να ανοίξω την τηλεόραση διότι υπήρχε μια έξαρση κινέζικων-ασιατικών ταινιών! Φτάνει που γέμιζαν την οθόνη του Γιουροσπορτ! Φτάνει που μας πέταξαν τους αθλητές εκτός αγώνων κλπ κλπ κλπ!

Άρχισαν και τέλειωσαν οι Ολυμπιακοί. Παράλληλα άρχισε και ίσως και να τέλειωσε ένας ακόμα πόλεμος. Ύπουλα και γρήγορα γρήγορα στήθηκε κι επίσημα ένα καινούριο μέτωπο. Ένα καινούριο τείχος του Βερολίνου, από Πολωνία μέχρι Ουκρανία. Σόρρι αλλά αυτή τη φορά, ο Πούτιν τα είχε τα δίκια του! Μακάρι και η Ελλάδα πριν χρόνια να κατάφερνε να βάλει αυτό το χωρίδιο πορδής σε ένα παπούτσι και να στηρίξει τον εκεί πανάρχαιο Ελληνισμό. Αλλά τί λέω; Εδώ μαζεύτηκε ο Σαρκό, η Άντζη και η Κόντι μόλις έδειξε τα δοντάκια του ο Ρωσικός στρατός. Πώς θα κατάφερνε η Ελλάδα να έφτανε σε μια συμφέρουσα συμφωνία, τότε;

...

Μισοπαρακολουθούσα τις ειδήσεις στις 3 το πρωί και έπινα καφέ πάνω από τις σημειώσεις. Νευρίαζα από τη μια και προσπαθούσα να συγκεντρωθώ από την άλλη. Ξαφνικά, έπεσε το ένα μου μάτι στην ημερομηνία. Το άλλο είχε ήδη κλείσει από την υπνηλία. Κάτι μου θύμιζε αυτή η ημερομηνία...Χμ... Τέσπα!

Ταραραλαλαλαλαλαλαλαλαλαλα το κινητό. Γνωστός αριθμός. Απαντώ.

- Αγάπη, παντρεύομαι!

ΧΙΚ, χικ κι απόλυτη σιωπή.

Α, ναι! Νυμφεύεται Αυτός! Χμ... Τί καλά που το είχα ξεχάσει! Τι χαζός που μου το θύμισε! Άνοιξε και το άλλο μάτι, αυτό που κοιμόταν...Ουφφφφ... Εγώ δεν έπρεπε να είχα κάνει drink n dial???? Κι αυτό το προσπέρασα; Ε όχι! Αυτό πάει πολύ! Απαιτώ rewind! Δεν υπάρχει περίπτωση να νυμφεύεται ο μεγάλος έρωτας με άλλη!!! ΕΛΕΟΣ!!! Θέλω να πιω και να του τηλεφωνήσω!!! Όια!!!!

- Πόσο ήπιες;

- Πολύυυυυυυυυυυυυυ!!! χιιιιιιιιιικ!

- Είσαι σπίτι τουλάχιστον;

- Ναι! Με έφερε πριν ο Γ.

- Πάλι καλά! Νερό ήπιες; Καφέ; Λεμόνι;

- Μην αλλάζεις το θέμα! Παντρεύομαι και δεν ξέρω αν πρέπει.

- Καταρχάς δεν παντρεύεσαι! Νυμφεύεσαι!!!

- Το ίδιο είναι. Νομίζω άλλαξα γνώμη...

(...)

Όχι, δεν άλλαξε γνώμη. Απλά πόνεσαν τα γόνατά του. Μιλήσαμε για αρκετή ώρα. Όπως κάθε φορά που μεθάει και θυμάται όλα όσα δεν έγιναν.

Είναι πολύ παράξενο να παντρεύεται ο άνθρωπος που κάποτε νόμιζες πως ήταν το άλλο σου μισό. Αυτός με τον οποίον θα περνούσες ολόκληρη σου τη ζωή. Όμως οι δρόμοι αλλάζουν. Οι επιλογές μας έφεραν τόσο μακριά που το μόνο που είχαμε μοιραστεί ήταν αυτό το τέλειο φιλί, που είναι σαν το παλιό καλό κρασί.Όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο πιο έντονη και υπέροχη γίνεται η ανάμνησή του. Λαμβάνει και σφραγίδα εξαιρετικής ποιότητας. Κι άντε να βρεις μετά δεύτερη σφραγίδα για κάποιου άλλου το φιλί!!! τς τς τς...

- Την αγαπάς και είναι για σένα η σωστή!

Του θύμισα ότι η κοπέλα του είναι υπέροχη. Μια σκέτη γλύκα, που τον ακολούθησε στις επιλογές του. Κι ας την έβλεπα για χρόνια σαν ένα κοντό, μαυριδερό πόκεμον... Μεγάλωσα, ωρίμασα, κατάλαβα ότι αν ήμασταν μαζί, το "πάντα" θα τέλειωνε για τον ένα στον τάφο και για τον άλλο στην φυλακή. Και μάλιστα σε επαρχιακό τάφο και σε επαρχιακή φυλακή! μπρρρρρρρρρρρρρ....

Ηρέμησε, τον ένιωσα να χαμογελάει. Πριν το κλείσουμε, θυμήθηκα το γαμήλιο προσκλητήριο, που κρύφτηκε για να μην το σκίσω σε αμέτρητα κομματάκια.

Ειλικρινές, πηγαίο κι ας το ένιωσε σαν πείραγμα:

- Βίον ανθόσπαρτον, Αγάπη!

"Καλούς απογόνους!!!", δεν ευχήθηκα. Για αυτό ίσως και να χρειαστεί μια μπουκάλα Στόλι. Τελικά, έχω ακόμα χρόνια για να ωριμάσω... Μάγκο κατάντησα...τς τς τς

Πίσω στη ρουτίνα εδώ και 2 βδομάδες. Ο καιρός σβουν, οι άνθρωποι στρουμφ και δρακουμέλ μαζί, ανάλογα την ώρα και τη μέρα της βδομάδας. Ή απλά τη διάθεση τους και μου. Τέσπα. Ο κύριος δρόμος της γειτονιάς, έχει γεμίσει από καταστήματα σε διακοπές. Απόλυτα λογικό. Τον περπατώ κάθε μέρα για να φτάσω στο κέντρο μιας πόλης που τελικά είναι πολύχρωμη σχεδόν σε όλα της. Άλλο ποστ όμως!

Ναι, είμαι πολύ μακριά από το σπίτι. Ο δεκαπενταύγουστος πέρασε χωρί το οικογενειακό γλέντι όμως ήμουν τόσο απασχολημένη χθες που ούτε τα ντολμαδάκια της γιαγιάς θυμήθηκα.

Όμως στο τούρκικο μπακάλικο ο δυόσμος, φρέσκος και τρυφερός κατάφερε να κουδουνίσει ένα ζωντανό γέλιο, που έσβησε πρόπερσι. Χειμωνιάτικα απογεύματα Κυριακής, που μαζευόμασταν σχεδόν όλα τα ξαδέρφια για τσάι δυόσμου ή χαμομηλιού. Λάθος. Για τα μπισκότα καταδεχόμασταν να αφήσουμε το παιχνίδι και να μπούμε στο σπίτι. Αλλά ο δυόσμος είναι μια από αυτές τις μυρωδιές, που με γεμίζει αγκαλιά της γιαγιάς. Πάντα μου γέμιζε ένα μπουκαλάκι με ξερό δυόσμο για να έχω μαζί μου. Για τσάι.

Αγόρασα μια τεράστια δέσμη. Στο σπίτι, έπλυνα προσεχτικά τα φύλλα και μετά τα άπλωσα στο τραπέζι της κουζίνας για να ξεραθούν. 3 μέρες υπομονή και το μπουκάλι γέμισε! Θα έχω ξανά αγκαλιά και γέλιο, όποτε θέλω!

Σήμερα στο ίδιο μπακάλικο, υπήρχε ένα τεράστιο καλάθι με παπουτσόσυκα (φραγκόσυκα). Πολύχρωμα και άνοστα μου φάνηκαν. Πήρα ένα να το μυρίσω και γέμισε το χέρι μου αόρατα αγκαθάκια! Κατάφερα να βγάλω τα περισσότερα αλλά μερικά είναι πολύ επίμονα. Ουφ. Τώρα ξέρω στο 1% πως ένιωθε ο καημένος ο ξάδερφος μου όταν τσακωθήκαμε στη μέση των κάκτων και έχασε την ισορροπία του για να την βρει οριζόντια στο χαλί από αγκάθια...Ουψ! Τουλάχιστον βρήκα κεφαλοτύρι!  :))))))))))))))))))))))))))))))

Στο σπίτι παρακολουθώ λίγο τους Αγώνες. Δεν ξέρω. Είναι οι πιο ξενερουά Ολυμπιακοί Αγώνες έβερ! Κάτι τα κινεζοειδή που είναι πολλαπλασιασμένα στην οθόνη, κάτι που αυτός ο Phelps δεν χαίρεται με τις νίκες του(πολύ θα ήθελα να μάθω το όνομα του γιατρού του), παρέλασαν και τα ολόσωμα μαγιώ που φόρεσαν αρκετοί κολυμβητές, η Εθνική Μπάσκετ θέλει να πάρει τα πάνω της ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ...Μεγάλη χαρά όμως με τον τελικό των 100μ! Έτσι; Τέλειος ο Τζαμαϊκανός πως τον λένε!!!

Καταφέραμε να συγχωρέσουμε και τα κόκκινα παπούτσια του Ιακωβάκη! Περιμένουμε μετάλλια, λέμε!!!

...

Καληνύχτα σας!!!

Οι διακοπές μου τελειώνουν και επίσημα σε δεκαπέντε ώρες, που θα επιστρέψω στην χώρα του φρίζζζμπι(ρας).

Ο Ιούλιος ήταν περίφημος, ανανεωτικός και διδακτικός:

• οι κολλητοί μου πείστηκαν ότι με το κινητό δεν έχω πολλά πολλά για αυτό πρέπει να μου τηλεφωνούν αντί να μου στέλλουν γραπτά μηνύματα; στέλλω μηνύματα και πάνε όπου θέλουν, τηλεφωνώ και μιλώ σε λάθος ανθρώπους αλλά συνεννοούμαι (το εκπληκτικό ήταν η φορά που συνεννοήθηκα με τον Αλ για το λαπτοπ στο σπίτι, νομιζόμενη ότι μιλώ με τον μικρό μου αδερφό κι αν δεν μου το έλεγε μετά από κάποιες ώρες, δεν θα το ήξερα ποτέ). Έτσι, πήρα την απόφαση να μη γράφω μηνύματα ενώ οδηγώ/κάνω ντους/παίζω με τον Μάγκνουμ/είμαι αφηρημένη για άσχετους λόγους.
• Μπορείς να επιβιώσεις σε αυτοκίνητο με δύο γυναίκες στην εμμηνόπαυση. Ο ήλιος του Ιούλη μαζί με τις εξάψεις τους, είναι σαν ατομική βόμβα από νεύρα.Κλεισμένη και σε ένα αυτοκίνητο. Αλλά επιβιώνεις.Ακόμα και όταν διαφωνέις κάθετα μαζί τους. Μυστικά όπλα η δική σου ψυχραιμία, ένα μπουκαλάκι με παγωμένο νερό σε μορφή υγρού ή αερίου (η δεύτερη προτιμάται διότι τους το ψεκάζεις σε πρόσωπο και ώμους) και πολλή πολλή υπομονή.
• Βρήκα ότι μπορώ να ξεπεράσω τον Γκρινιάρη της παρέας. Φτάνει να με στριμώξεις σε ένα κλαμπ χωρίς οξυγόνο, με 600 άτομα αντί για 250 και μουσική σβουν.Επί μία ώρα δήλωνα γκρινιάζοντας πως " Εγώ φεύγω ΤΩΡΑ!" αλλά δεν έβρισκα δίοδο σωτηρίας μέσα σε ένα σωρό μαννοκυπραίους με τρόπους μουλαριών, που σε πατούσαν, σε κλωτσούσαν, σε έσπρωχναν θεωρώντας ότι είσαι ένα με το πάτωμα. Εν τέλει, χρειάστηκε λίγη ψυχραιμία και σε ακόμα μισή ώρα, άρχισε να επανέρχεται το οξυγόνο στον χώρο. Η αγανάκτιση μου όμως με τους ιδιοκτήτες κλαμπς που μας έπεισαν ότι είναι πολύ κουλ/ωραίο/πολυτέλεια το να στριμωχτείς σε ένα υπόγειο με άλλους εκατοντάδες χαζούς,και να το ακριβοπληρώσεις κιόλας, εεεεεεε όχι! Δεν έχει ΤΕΛΟΣ!
• Ανακάλυψα πως στην αίτηση για δότης οργάνων, σε ρωτάνε αν έχεις προτίμηση σε κάποια όργανα...Στραβοκοίταξα την υπεύθυνη, φιρμένη στα γέλια. Ευτυχώς, το γέλιο ήταν μεταδοτικό. Οι περισσότεροι δεν θέλουνε να δωρίσουν την καρδιά τους. Μάλλον έχει να κάνει με την θρησκεία ή την εμμονή μας πως η ψυχή βρίσκεται εκεί, παγιδευμένη. Αντιφατικές εμμονές, δηλαδή.
• Τα βραχιολάκια για αλλεργίες, έχουν μόνο ροζ και κόκκινα σύμβολα. Τί μανία μας έπιασε σε αυτό το νησί με την εξάλειψη του μπλε, δεν μπορώ να καταλάβω. Και εννοείται ότι πήρα ροζ! Ε, μα έλεος! Ντροπή!
• Σε παραλιακούς, ελληνιστικούς/ρωμαϊκούς τάφους, η εγκατάλειψη είναι περισσότερο από εμφανής. Ένα νεκρό φίδι και μια σαύρα λιαστή, είναι τα μόνα "σκουπίδια" της φύσης. Όλα τα υπόλοιπα, δικά μας. Ντροπή!
• Ο Ρομπέρτο Καβάλι έφτιαξε βότκα!
• Για άλλη μια φορά, διαπίστωσα ότι μπορεί οι ώμοι και το πρόσωπο να θυμίζουν σμούθι φράουλας αλλά τα πόδια να επιμένουν κλασσικά, σε παγωτό βανίλιας! Μόνο αν είναι να γίνεις καραμέλα ή σοκολάτα, μπορεί να σωθείς από την διχρωμία!
• Σαν την Λευκωσία, πουθενά αλλού!!!

Φιλάκια;

Πολλά πολλά πολλά!!!

:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))