Αν ποτέ βρεθείς στην Κύπρο, μην φωνάξεις

- Αντρέεεεεεεεεαααααααααααααααααα!!!!

Θα γυρίσει ο μισός ανδρικός πληθυσμός!

Αν δεν σε λένε Ανδρέα και δεν είσαι από το νησί μας, μην βρεθείς εκεί στις 30 του Νιόβρη! Θα χρεωκοπήσεις. Διότι μπορεί τις περισσότερες ονομαστικές γιορτές, να τις λησμονάμε. Αυτήν όμως, ποτέ των ποτών! Και τί ποτών!

Αν είσαι ανθοπώλης, ζαχαροπλάστης ή φούρναρης, ακόμα και οινοπώλης...

Καλωσόρησες στο νησί μας! Η τελευταία μέρα του φθινοπώρου, Θα είναι μια απο τις αγαπημένες σου!

μμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμάκια!!!!

Παπάκη μου να ζήσεις!!!! Απώ σε πολλά για αυτό δεν σου στέλλω φέτος σοκολάτες!!!

Αντρέα 1, 2, 3, 4,....10, να μας ζήσετε!!!!

Η φωτογραφία είναι από το κατεχόμενο μοναστήρι του Απ. Ανδρέα.

Μεγαλώνοντας, παύεις να πιστεύεις στα λόγια.

Μετατρέπονται οι λέξεις σε απόηχους και θροϊσματα.

Πράξεις θες να σε αγγιζουν.

Να σε τραντάζουνε.

Για την αλήθεια να σε πείθουνε.

Και την ειλικρίνεια σου.

Την ποιότητα σου...

σου. μου. του/της. μας. σας. τους/των.

Μπήκαμε στον τελευταίο μήνα πριν από τις γιορτές των Χριστουγέννων...

Και η επιδημία γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνη.

Η κανέλα, το ζεστό κρασί και η ζάχαρη άχνη στις βάφλες απάνω, γαργαλούνε επικίνδυνα τα θέλω της γεύσης. Πεθυμάς τα μελομακάρονα της μαμάς, και δεν πειράζει αν μετά το ένα που θα φας, δεν θα θες άλλο.

Οι βιτρίνες των καταστημάτων, οι κασμιρένιες ζακέτες που στολίζουνε τις εισόδους, γαργαλάνε ανελέητα τα θέλω της αφής. Και ο τρεχούμενος χορεύει σαν βασιλική κόμπρα. Αν καταφέρεις να τον κρατήσεις σε ήσυχα επίπεδα, πάλι καλά!

Παντού ακούγονται χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Παλιά, ρομαντικά, μοντέρνα, πιο ροκ, πιο κιτς, πάντα όμως σε κανονική, χαζοχαρούμενη διάθεση. Κολλητικό. Ανησυχητικό για την ακοή. Και τη διάθεση. Και την απαραίτητη σοβαρότητα, που ξέχασες κάπου στο δρόμο...

Στο δρόμο, τον σπαρμένο με έλατα, που ξεφύτρωσαν ένα πρωί της περασμένης βδομάδας! Τεράστια και μικρά, όλα όμως με λάμπες και μπάλες πολύχρωμες, αντί για κουκουνάρια. ή τέλοσπάντων όπως λέγονται αυτά τα ξύλινα μπαλάκια των έλατων. Δεν κατέχω θεό από βοτανολογία, συγγνώμη!

Και όλα αυτά, εντάξει! Γιατί αυτή η μανία όμως με τα Ερωτευμένα Χριστούγεννα;

Μπορείτε όμως να μου πείτε ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΘΕΛΟΥΝΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝΕ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ; Αγκαζέ με έναν άγνωστο, που έγινε γνωστός μόλις αυτόν τον τελευταίο προχριστουγεννιάτικο μήνα.

Μιλάμε για έρωτες καλοκαιρινούς, αστραπιαίους και συνήθως φτηνούς. Όμως ξεχνάμε τους έρωτες των χριστουγέννων. Τους ρομαντικούς, τους χαδιάρικους, τους ακριβούς. Διότι με αυτούς, μπορεί να κάνεις και όνειρα, ποιός ξέρει; Σίγουρα, θα είναι γλυκοί, αφού θα συνοδεύονται από κουραμπιέδες και μελομακάρονα.

Όμως, για πόσο θα κρατήσουνε; Όσο οι γιορτές; ή όσο μια από τις αγαπημένες μου αγγλικές κωμωδίες;

Αξίζει ν΄αρχίσουνε;

Πως ήτανε το Σαββατοκύριακο σας;

Το δικό μου, ανέλπιστα υπέροχο!Ανέλπιστα χαμογελαστό!

Χάρη στον ήλιο, ςτη ψυχρούλα, ςε κάποια τραγούδια και κάτι αγαπημένα τρελόπαιδα που με πήρανε για μπάσκετ και καταλήξαμε για πικνικ!!!!!

Ανέλπιστα τέλειος ο καιρός το Σάββατο!

Το τοπ φυσικά, ήταν ένας καφές μα ένας καφέεεεεεεεεεεεεες!!!! ’λλο να τον πίνεις και άλλο να τον περιγράφεις!!!!

Κινδυνεύω να μετατραπώ σε Γιώργο Κωνσταντίνου με την περιγραφή του προφιτερόλ!!!! Και είναι τόσο απλό... Ένα ποτήρι με καυτό εσπρέσο και από πάνω, μια γενναιόδωρη δόση μους βανίλιας! Πολλαπλά οργασμικό, μια γλυκειά αμαρτία με καφεϊνη!

Καλή σας βδομάδα!!!!

και πολλάααααααααααααααααααααααααααααααααααα καλάααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα σας μμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμάααααααααακιααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Είναι κάποιες στιγμές που αντιλαμβάνεσαι ότι κάτι αλλάζει. Ριζικά.

Το αφουγκράζεται η καρδούλα σου. Το σκέφτεσαι και το βιώνεις.

Μα, δυσκολεύεσαι να το παραδεκτείς.

Να σε ταρακουνήσει, δεν θέλεις;

Να το αφήσεις να πραγματοποιηθεί και

Να σου αλλάξει ολόκληρη τη ζωή.

Γιατί; Φοβάσαι μην ολοκληρωθεί κι αυτός ο κύκλος πριν ακόμα αρχίσει;

ή απλά φοβάσαι;

2:58.... πετάγομαι πάνω! Βλέπω την ώρα στο κινητό και θέλω να κλάψω... Ανθρώπινος πετεινός κατάντησα....

3:15     γυρνάω πλευρό και σκουλλίζομαι/κουκκουλώνομαι/καλύπτομαι/μουμιοποιούμαι/μαντίζομαι το πάπλωμα ολόκληρο...

3:50  Επιμένω με τα μάτια κλειστά!

6:30 Πετάγομαι πάνω, τί ώρα είναι; Ναιιιιιιιιιιιι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τα κατάφερα επιτέλους να κοιμηθώ!!!!

Και η μέρα πήγε από το καλό στο καλύτερο! Με πρωινό και μεσημεριανό καφέ! Και ο χυμός στα ιν μπιτουίν!

Η Αγγλία αποκλείστηκε από το Ευρωπαϊκό!

Πήρα άριστα σε μία έκθεση, που αφορούσε τα Dark Ages του ελληνικού χώρου...

Και Χαλλόου!!!! η Αγλλία αποκλείστηκε!!!! Τί πιο περίφημο; Και η Ελλάδα προκρίθηκε προ πολλού!!!!!

Κατά τις 3, πήρα και μια πρόσκληση για θέατρο. Δεν θυμάμαι το έργο, θα το ψάξω...

Είδες τι θαύματα κάνει ένας καφές σε κανονική ώρα;

:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

αυτή πάνω είναι η φιγούρα μου στο southpark! :D αν θέλετε να φτιάξετε τη δική σας, πηγαίνετε εδώ: www.sp-studio.de

Τις τελευταίες μέρες, ξυπνώ πολύ νωρίς. Και όταν λέω νωρίς, εννοώ ...

Πως κι αν ακόμα ανοίξω το παράθυρο, έξω επικρατεί σκοτάδι και στον ουρανό υπάρχουνε ακόμα αστέρια!

Ξυπνώ, και προσπαθώ να ξανακοιμηθώ. Μα όταν όλο σου το σώμα, θέλει να κινηθεί, γιατί σφίζει από ενέργεια, ε, τί να κάνεις; Σηκώνεσαι!

Και πότε άρχισαν όλα αυτά;

Όταν αποφάσισα να μετατρέψω τον πρωινό μου καφέ σε φρέσκο χυμό! Τον οποίο πλέον, ετοιμάζω κάθε πρωί στις 3μιση.

Τέτοιες ώρες είχα να ξυπνήσω από πολύ μικρό κορίτσι, κάποια κολοκαίρια στο χωριό με τη γιαγιά, που σηκωνότανε τόσο νωρίς, και με ξυπνούσε κατά τις 5 με το γνωστό "Ξύπνα τζι εγίνην μεσημέρι!"... Στα χωριά ο μεσημεριάτικος ουρανός είναι άλλο πράμα! Στολισμένος με αστέρια και μια υποψία φεγγαριού...

Σαν αυτόν, που βλέπω τώρα κάθε πρωί που ξυπνώ... Και τέτοιες ώρες, δηλαδή στις 5/6 το απόγευμα, ονειρεύομαι ήδη το κρεββατάκι μου... το οποίο αποφεύγω με κάθε τρόπο, μέχρι τις δέκα... εκεί παραδίδομαι...ως τις 3 και κάτι... και ο κύκλος συνεχίζει....

Όμως!!!!!

Από αύριο, καφές και πάλι καφές!

Τις προάλλες καταχάρηκα μια ανακάλυψη..

Κάποια καλή ψυχή, αποφάσισε να βάλει στο ίντερνετ, τη σειρά της Ερτ "Λωξάνδρα".

Για να είμαι ειλικρινής, δεν ήξερα καν ότι υπήρχε τέτοια σειρά! Το 1980 που γυρίστηκε, δεν είχα κάνει ιτά στον πλανήτη... Για να καταλάβετε, είναι μαυρόασπρο! Ή ασπρόμαυρο αν αγαπάτε! :)

Αλλά το ευχαριστήθηκα πολύ, διότι ο συγκεκριμένςο χαρακτήρας, είναι ένας από τους αγαπημένους  έβερ! Στην πραγματικότητα, πολύ κοντινή φιγούρα με την  μακαρίτισσα τη γιαγιά μου... Όπως και με τις πλείστες, ελληνίδες γιαγιάδες μας, δηλαδή... Μεγάλη καρδιά, τεράστια αγκαλιά, που μύριζε πάντα κάποιο αγαπημένο φαγητό...σοφία, και καλλιέργεια, πέρα από το στυγνό γαλλικό.

Το μυθιστόρημα, ένα από τα αγαπημένα μικρασιάτικα, διαθέτει εξαιρετικές περιγραφές, αρώματα, γεύσεις, χιούμορ, μαθήματα ανθρωπιάς ... τόσα και τόσα!

Πραγματιικά, όποιος δεν έχει διαβάσει βιβλία της Μαρίας Ιορδανίδου, χάνει πολλά!

Καλή σας βραδιά!!!

μμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμάκια!!!!!΄

:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Γύρω γύρω όλες ... οι σκέψεις, στη μέση το βλαμμένο το εγώ!

Πόσες φορές βγάλαμε λάθος συμπεράσμα και από καθαρή ... περηφάνεια δεν ανοίξαμε το στόμα μας αλλά συνεχίσαμε να βασανιζόμαστε με πλήρη μαζοχισμό;

Αφήνουμε τις σκέψεις να στήνουνε κυκλώνα στο μικρό μας κεφαλάκι μα εκτός από τον πονοκέφαλο που δημιουργούν, φροντίζουνε να δηλητηριάζουν και την καρδούλα. Αυτή που κανονικά έπρεπε να προστατεύουνε.

Εθιστική κατάσταση. Δημιουργός ηδονής, όπως αυτής που νιώθουμε όταν ξύνουμε την ίδια πληγή ξανά και ξανά... Ή όταν στο κρεββάτι, αλλάζουμε πλευρό για να ξεκουράσουμε το ένα, όμως να προκαλέσουμε κούραση στο άλλο. Καταφέρνουμε να κοιμηθούμε; Ε, καμιά φορά ναι... Πολλές φορές όμως απλά κολλάμε στην αλλαγή πλευρού. Αριστερά δεξιά, αριστερά δεξιά και ουψ ...ξημέρωσε!

Προσοχή χρειάζεται να μην γίνει συνήθεια...

Φτού κι εξ ελευθερίας!

:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Μια κιθάρα

ένας στίχος

μια μελωδία...

Ελευθερία

και

Φωτιά

Ψυχής.

Μνήμη

Ελέφαντα

στην Ιστορία

και το Μέλλον.

Αναμονή και Εορτασμός.

Τη νύχτα άνοιξα τη θέρμανση γιατί τα δόντια έκαναν μουσικοχορευτικό σόου αλά τσκτσκτσκτσκτσκτσκ. Κατάλαβα ότι για να κάνω τσκτσκτσκ εντός του σπιτιού, ένα πράγμα σημαίνει: ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΔΕΝ ΑΡΓΕΙ!!!!

κι έτσι δεν έκλεισα μάτι. Περίμενα!

Στις οκτώ παρά, όντως οι νιφάδες έπεφταν στα μαλλιά μου και το χαιρόμουνα. Περπάτησα στην τρίτη στάση από τη δική μου για να το χαρώ όσο το δυνατόν περισσότερο. Καλώς, διότι στο μεταξύ οι νιφάδες χάθηκαν.

Θαυμασμός και Ντροπή.

Ανέκαθεν θαύμαζα τους ανθρώπους, που γεννιούνται καλωσυνάτοι, ατόφια ευγενικοί. Και από μικρό παιδάκι προσπαθώ να μπω στον κόσμο τους. Κάποτε τα καταφέρνω, κάποτε όχι.

Χθες το απόγευμα, θαύμασα για πολλοστή φορά μια γυναίκα, που αντί για χρήματα, δίνει στους ζητιάνους φαγητό. Και το περίεργο είναι ότι κάθε μα κάθε φορά που θα τη δω από μακριά, πριν χαμογελάσω, με προλαβαίνει αυτή. Ανταλλάζουμε ένα γεια, και προχωρά η κάθε μια στο δρόμο της. Αυτή συνεχίζει το έργο της, κι εγώ ξανακοιμίζω τον ανθρωπισμό μου. Και ντρέπομαι για αυτό. Ενίοτε, φροντίζω να τον αφυπνίσω από μόνη μου. Η ανταμοιβή είναι μια περίεργη χαρά. όχι περήφανη, όχι με τάση διαφήμισης. Απλή χαρά, ζεστή.

Ζήλεια και Αγάπη.

Τη νύχτα, αργά στο λεωφορείο, ένα ζευγάρι μοιράστηκε το τέλειο φιλί. Σαν αυτό που είχα χρόνια να ζήσω. Με έρωτα, με αγάπη. Με σεβασμό και πάθος. Διαρκείας, αλλά διακριτικό.

 Γύρισα το πρόσωπο στο ποτάμι, από σεβασμό προς τη "στιγμή" τους.

Αλλά ζήλεψα! Δεν φθόνησα! Απλά ζήλεψα. Χαίρομαι να βλέπω τέτοιες στιγμές γύρω μου, διότι με  βοηθούνε να ξανακτίσω την εμπιστοσύνη μου. Τη διάθεσή για ανεύρεση της αληθινής αγάπης. Την πίστη στον ρομαντισμό.

Και έτσι, καταφέρνω να μην αλώνομαι στην αναζήτηση κούφιας ικανοποίησης. Ούτε για ένα λεπτό!

Στιγμές είναι που φτιάχνουνε και χαλάνε τη διάθεσή μας, στιγμές είναι που χρωματίζουνε τη ζωή μας. Ας είναι όσο το δυνατόν πιο πολύχρωμες!

ΜΜΜΜΜΜμμμΜΜμΜΜΜμμμμμμμμΜΜΜΜΜμμμμμμμΜΜΜμμμμμμμμμμμμμμμμάκια σας πολλά!

Επισημαίνω ότι δεν είμαι καπνίστρια. ή μάλλον είμαι παθητική καπνίστρια, αφού οι περισσότεροι φίλοι μου είναι καπνιστές. Σε μικρά, κλειστά μέρη με πολύ καπνό, ασφυκτιώ και δυσανασχετώ.

Όμως, αυτή η μανία με την Ευρώπη χωρίς καπνό, με κάνει να δυσανασχετώ ολοένα και περισσότερο.

Εντάξει, είναι αναζωογονητική η καθαρή ατμόσφαιρα. Είναι ωραίο να βγαίνεις και να μπορείς να εισπνεύσεις χωρίς δυσκολία, σχετικά καθαρό οξυγόνο.

Όμως εδώ πάνε να μας τρελάνουν! Είναι τρελοί αυτοι οι ακτιβιστοαντικαπνιστές! Απαγορεύεται πλέον το κάπνισμα σε όλα τα κτίρια, έτσι όλοι βγαίνουν στο δρόμο να καπνίσουν! Αποτέλεσμα; Το περπάτημα στο δρόμο έχει γίνει βασανιστικό, με καπνό στα μούτρα και ένα συνεχές "συγγνώμη, να περάσω;" κολλημένο στα χειλη, λόγω κίνησης. Προηγουμένως, όλοι αυτοί οι καπνιστές, ήτανε κλεισμένοι στον ειδικό χώρο τους, μέσα στα κτίρια... Τώρα αμολήθηκαν στους δρόμους, παντός καιρού.... Γκρρρρρρρρ

Απαγορεύτηκε το κάπνισμα και στα εστιατόρεια, καφέ, μπαράκια. Το αποτέλεσμα; Σε άκαπνες περιοχές, που γειτνιάζουν με ακόμα-καπνίζουσες, το ένα στέκι μετά το άλλο, βάζει λουκέτο, αφού οι πελάτες (καπνιστές και μη) προτιμούνε να διανύσουνε τις αποστάσεις για να μπορούνε να καπνίσουνε ελεύθερα. Και το ταμείο ανεργίας επιβαρύνεται ΚΙ άλλο!

Προηγουμένως οι αντικαπνιστές, πήγαιναν στο αγαπημένο τους στέκι, και απλά ανέχονταν τον καπνό. Όμως!!!!! Τώρα, πρέπει να τρώμε και 10000 ώρες κρύου, μέχρι να βρούμε το στέκι, που ακόμα δίνει την ελευθερία επιλογής στους καπνιστές φίλους μας.

Επιμένω ότι τελικά πάλι οι αντικαπνιστές είναι που κάνουμε όλες τις θυσίες! Δεν γνωρίζω κανένα που να έκοψε το κάπνισμα, λόγω της απαγόρευσης.

Και το μεγαλύτερο αγκάθι είναι η ίδια η απαγόρευση. Να δούμε πόσες άλλες απαγορεύσεις θα ακολουθήσουνε και ποιους από μας θα επηρεάσουνε πραγματικά.Κι αρνητικά!

Καλή μας Δευτέρα!!!!

Η δική μου με βρήκε στο πάτωμα στις οκτώ το πρωί. Στις εννιά παρά, πιάστηκε το στομάχι μου από την αναγούλα, αφού χωρίς καφέ, πέρασα έξω από τα Μακντόλαντς.

Το μυαλό μου, χωρίς καφεϊνη ακόμα, έχει σταματήσει σε μια αφίσα! Ξέρετε το χάπι μιλ; Ε, το λοιπόν, έχουνε για δώρο ένα ηλεκτρονικό κατοικίδιο! Σκέφτομαι να πάω να πάρω το χάπι μιλ για να πάρω το κατοικίδιό μου. Σε χρώμα μωβ αν υπάρχει!!!!

Χαζοχαρούμενο κοριτσάκι με πολλά προβλήματα τον τελευταίο καιρό, που όμως ό,τι σκεφτεί χαίρεται! Βουαλά η Χάρις!

Όμως!!! Στο διαμέρισμα δεν δικαιούμαι ούτε γάτα ούτε σκύλο! Έχει λίγες μέρες που φιλοξενώ μια αράχνη, όμως δεν διατρέχω κίνδυνο έξωσης για αυτήν. Και τα λοιπά έντομα, μένουν εκτός, στην φύση... τα ευχαριστώ για αυτή τους την διακριτικότητα!

Να πάω να αγοράσω ένα πλαστικό πράγμα, που θα κάνει μαμ, κακά και νάνι μου φαίνεται γελοίο! Αλλά!!!! Θα μου γαβγίζει, και εγώ θα χαίρομαι ότι έχω επιτέλους σκυλί! Το μαραθέφτι θα δονείται ή θα πάλλεται και θα ξέρω ότι κάνει νάζια... Αλλά πως να αγκαλιάσεις και να παίξεις με κάτι που μια πατημασιά αρκεί να το σκοτώσει; Ουψψψ, μάλλον θα πεθάνει πολύ πιο πριν από πατημασιά παρά από αδιαφορία και πείνα...

Από την άλλη, να κουβαλώ συνέχεια πάνω μου ένα πλαστικό μπελά... Εδώ το κινητό μένει τιμωρία στο σπίτι, πολλές φορές!

Και ξέρεις και το άλλο; Σίγουρα θα αρχίσει να γαβγίζει για μιάμι ή νάνι την πιο ακατάλληλη στιγμή.

’σε που αν δεν έχει ωραίο δώρο το χάπι μιλ δεν πατάω και στα Μάκντος. Μπλιαξ!

Χμ.... Τελικά δεν κάνει να βγαίνεις από το σπίτι χωρίς καφέ. Ή να μένεις σε σπίτι χωρίς παρέα...

ΜμμμμμμμμμμμμμΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜμμμμμμμμμμμμμμμμμμμάκια σας!

Πάνε τα πράγματα περισσότερο στραβά παρά ίσια.

Ο δρόμος κι αυτός ελικοειδής.

Πολλές φορές επιμένει να βγάζει αλλού.

Καμιά φορά και στο πουθενά.

Σα να θέλει, να γνωρίζεις μόνο την επιστροφή.

Σε αυτά που εγκατέλειψες,

σε αυτά που εθελημένα λησμονείς.

Σε όσα όνειρα, άφησες σκόπιμα κι άσκοπα

άυλα, αόρατα...

Απλά όνειρα.

Θέλω αγκαλίτσα!!!!!  :(((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((

" Είσαι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί."

Αλήθεια το εννοείς;

Και πότε το λες; Σε ποιόν; Και γιατί;

Η δική σου αλήθεια.

Η δική μου αλήθεια.

Η αλήθεια όλων των τρίτων.

Και η αλήθεια.

Πόσο διαφέρουν μεταξύ τους;

Υπέροχη μέρα, βροχερή!

Ουρανός γκρίζος και κάπου, κάπως βρίσκει το δρόμο μια ηλιαχτίδα να μας ζεστάνει.

Ως το απόγευμα...

Διότι μετά, μας έδωσε τρελλή χαρά ένα τέλειο ουράνιο τόξο. Περπατούσαμε με μια συμφοιτήτρια στη γέφυρα. Σταμάτησα χωρίς να της πω τίποτα απολύτως. Ακολούθησε κάτι εκατοστά του δευτερολέπτου αργότερα. Όλοι γύρω σταμάτησαν να περπατάνε! Οι περισσότεροι τράβηξαν και τα κινητά, να αποθανατίσουν την ομορφιά.

Τα αντικρυστά βουνά, στη μέση το ποτάμι και όλα αυτά να τα δένει μια κορδέλα στον ουρανό, ένα τέλειο, ζωηρό ουράνιο τόξο. 

Χαμογέλασα, γιατί αυτό μπορεί και να ήταν το σημάδι που έψαχνα χθες τη νύχτα, για να μαρκάρω τη νέα εποχή, που θα άρχιζε από σήμερα το πρωί.

:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Δεν χρειάζεται να φτάσουμε στο τέλος του ουράνιο τόξου, για να βρούμε το θησαυρό. Και μόνο που μας κάνει τσα!, αλλάζει τη διάθεσή μας κατακόρυφα!

Καλή σας βραδιά!!!

Γράψανε πως η συνήθεια είναι δώρο, που μας δόθηκε από τη φύση. Για να μικραινει ο πόνος, για αποδοχή κάθε νέας κατάστασης, για τόσα άλλα στα οποία χρειάζεται ο άνρθωπος να προσαρμοστεί.

Όμως τί γίνεται αν η συνήθεια είναι δώρο σαν το κουτί που κίνησε την περιέργεια της Πανδώρας; Ή ακόμα χειρότερα, σαν την ίδια την Πανδώρα;

(Πάλι η ελπίδα θα επιζήσει!;;;;)

Καλή σας βδομάδα!
Πολλά σας μμμΜΜμμμΜΜμμμμάκια!!!

Γεια σας!

Πώς ήταν η Παρασκευή σας;

Η δική μου ήταν περίφημη! Στις έξι το πρωί έκανα τα πλυντήρια στο πλυντηράδικο, μετά στεγνωτήριο, μαθήματα και βόλτα στα καταστήματα...

Τα οποία αύριο, θα είναι ανοιχτά ως τα μεσάνυχτα. Μάλλον απελπισμένη κίνηση των καταστηματαρχών ενάντια στην απουλησία. Οι τιμές εδώ, έχουν ανέβει κατακόρυφα και το ίδιο κατακόρυφα έπεσαν οι πωλήσεις. Αν και παντού η ίδια ακρίβεια...

Και κάνουμε και μπρρρρρρρρ....... Έχει μια παγωνιά! Μα μια παγωνιά, που όταν περιμένεις στη στάση, σε πιάνει το τρέμουλο. Πιάνεται και η καρδιά σου! Γελώ που όταν επιτέλους καταφέρω να χαλαρώσω, ακούω για κάτι δευτερόλεπτα έξτρα, τα δόντια μου να κτυπάνε ακόμα μεταξύ τους... σαν τους σκελετούς στα καρτούν:"τσκτσκτσκτσκτσκτσκτσκτσκτσκτσκτσκτσκτσκτσκτσκ...."

Στο σπίτι, μια γρήγορη ετοιμασία ντοματόσουπας με φέτα! Να ζεσταθούμε λίγο...

Κοπιάστε! :))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Εϊναι και μέρες που δεν κυλάνε! Κατρακυλάνε, ναι! Μπουσουλάνε, ναι! Τρικλοποδιάζονται; ΟΥΥΥΥΥ, Καλά να΄σαι!

όπως και η σημερινή.

ήθελα να βάλω 2 πλυντήρια και 2 στεγνωτήρια... Το πλυντήριο ακόμα χαλασμένο...Εδώ και δύο βδομάδες, ο επιστάτης δεν έκανε απολύτως τίποτα! Χαμόγελο, και ξανά σημείωση-υπενθύμιση!

Πήρα το ένα πακέτο με τ΄άπλυτα και κατέβηκα στο κέντρο. Αργία, λόγω Halloween, σχετικά άδειο το λεωφορείο, ευτυχώς.

Και τελείως άδειο το πλυντηράδικο! Ωραία! ή όχι;

Ε, όχι βέβαια! Δίοτι κάποια μέρη είναι άδεια, όχι για τη δική σου ευκολία (βούρλο!) αλλά διότι είναι απλά κλειστά λόγω αργίας!

Και ρωτώ: Ο νορμάλ κόσμος, δεν πλένει στον ελεύθερο του χρόνο; Δηλαδή Σκύριακα και αργίες;

Θα μου πεις, ο νορμάλ κόσμος έχει και πλυντήριο στο σπίτι του...

Έχουμε στο υπόγειο, αλλά είπαμε! Είναι σε αργία εδώ και 2 βδομάδες!!!

Ουφφφφ.....

Πολλά σας μμμμμΜΜμμμΜμμμμμΜΜΜμμμμμάκια!