Το σπίτι γέμισε απουσία.
Άδειες κορνίζες, και καθρέφτες δίχως είδωλα.
Με τη μικρή μου φαντασία,
σκιαγραφώ της ομορφιάς σου το περίγραμμα…

  Το σπίτι γέμισε απουσία:
είχες ξεχάσει ανοιχτά κάτι «πιστεύω» σου.
Κάποια παράξενη ουσία,
σαν χιόνι στόλισε στα βάθη μου το τέλος σου…

  Και πιά δεν έχει σημασία
που αναρωτιόμασταν τι κέρδισα, τι κέρδισες…
Με θέα την Αχερουσία,
την ώρα που έφευγα, σε κοίταξα που έδυσες…  

Σκανάροντας κάποιες παλιές φωτογραφίες, έπεσα και σ' αυτήν.
Είναι κάπου δεκαπέντε χρόνια τώρα πίσω, και δεν θέλω σχόλια για το πουκαμισάκι, γιατί τότε φοριότανε και είχε και πέραση, περικαλώ πολύ. Μέχρι και γκόμενα βγάλαμε....
 Η φωτογραφία δεν εμπεριέχει τίποτα το Ερωτικόν, είναι καθαρά '¨εξω καρδιά", αλλά....
Έτσι , απο περιέργεια, θα ήθελα να δω ποιός αναγνωρίζει την κοπέλλα που είναι μαζί μου.
Άντε, να σας καμαρώσω.  Βάλτε να πάνε...

Ξεκίνησα να γράφω κάτι αυτοκτονικό -τι πρωτότυπο-, αλλά μου έφτιαξε την διάθεση μιά φράση σε ΠΜ που περιείχε την λέξη "απανωτά", και χαμογελάω πολύ ώρα τώρα, όπως θα χαμογελάει και ο συγκεκριμένος αποστολέας που το έγραψε, όταν διαβάζει το κειμενάκι.
 Πάμε όμως πάλι πίσω στην φωτογραφία....

  Ποιά να'ναι, ποιά να'ναι.....