Ετούτο το blog στη διαδρομή του έχει αγαπήσει πολλούς. Φωτομοντέλα, τελειωμένους εθνοπατέρες, τρικολόρε πολιτικούς, γιατρούς χωρίς όρια (σύνορα), εραστές της κακιάς ώρας, σούπερ-ήρωες και ανθρωπάκια όλων των ειδών που συναγωνίζονται μαζί μου στη φτήνια…

Ο Χριστόδουλος ήτανε μια από τις «αγάπες» αυτού του blog. Ποτέ δεν τον συμπάθησα, καθώς θεωρούσα πάντα ότι οι κινήσεις είχαν μια συγκεκριμένη αλληλουχία, που ήτανε απέναντι από αυτά που εγώ έχω στο μυαλό μου…

Ήτανε καλοκαίρι του 2000. Έπινα τον καφέ μου στο μπαλκόνι χαζεύοντας το δάσος του mon repos. Ξαφνικά ακούω από μέσα έναν απίστευτο θόρυβο, σε αμέτρητα ντεσιμπέλ, σα να σκάσανε για πρωινό οι 300 του Λεωνίδα και πετούσανε τις ασπίδες τους εδώ και κει όπως εμείς πετάμε τα μπουφάν μας…

Δεν ήτανε τίποτα απ’ αυτά. Ήταν η τηλεόραση που ο συγκάτοικός μου τότε την είχε βάλει τέρμα καθώς μίλαγε ο Χριστόδουλος σε ανοικτή συγκέντρωση στην Αθήνα για τις ταυτότητες…

-         Κλείστον ή χαμήλωσέ τον! Έλεος! Ρόμπα μ’ έκανες!

-         Τώρα που μιλάει η αρχηγάρα? Κοίταξε εδώ κοσμοπλυμμήρα που γίνεται!

-         Ε τι να πω…προσοχή στα φρεάτια…

-         Άκου τι λέει ο μαγκας! Η εκκλησία δεν συναλλάσσεται, ούτε δωροδοκείται!

-         Έλα ρε! Σοβαρά?

-         Η εκκλησία επίσης ούτε εξαγοράζεται, ούτε πρόκειται να λυγίσει στις προκλήσεις!

-         Ούτε αυτό?

-         Κι ούτε υποχωρεί στα πιστεύω της και δεν υπολογίζει κανένα κόστος!

-         Ούτε κι αυτό?

-         Κι ούτε συμμαχεί με δυνάμεις που θέλουν τον περιορισμό της!

-         Οκ λοιπόν, μας ενημέρωσε τι δεν κάνει η εκκλησία. Υπάρχει περίπτωση να μας ενημερώσει κάποιος για το τι στο καλό κάνει?

Ο Χριστόδουλος αναμφισβήτητα υπήρξε μεγάλος ηγέτης. Δε θα μπορούσε ο καθένας να κατεβάσει κάτω στους δρόμους δυο εκατομμύρια κόσμο, ούτε ο εγκέλαδος. Και εμάς που ποτέ δεν τον εκτιμήσαμε, σίγουρα μας βοήθησε να καταλάβουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Και κυρίως στο μέλλον να προσέχουμε περισσότερο…